Przejdź do zawartości

Człowiek

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Człowiek – rodzaj ssaka należący do rodziny człowiekowatych (Hominidae), rzędu naczelnych, gatunku Homo sapiens.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Rysunek Homo sapiens płci męskiej i żeńskiej

A

[edytuj]
  • Ale się człowiek zhardzieje,
    Gdy mu się dobrze dzieje;
    Więc też, kiedy go Fortuna omyli,
    Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli.

B

[edytuj]
  • Bezpośrednim, przyrodniczym, koniecznym stosunkiem człowieka do człowieka jest stosunek mężczyzny do kobiety. (…) Wedle tego stosunku można więc ocenić poziom całej kultury człowieka. Charakter tego stosunku świadczy o tym, w jakiej mierze człowiek stał się dla siebie istotą gatunkową.
    • „Das unmittelbare, natürliche, notwendige Verhältnis des Menschen zum Menschen ist das Verhältnis des Mannes zum Weibe. (…) Inwieweit dem Menschen das menschliche Wesen zur Natur oder die Natur zum menschlichen Wesen des Menschen geworden ist”. (niem.)
    • Autor: Karol Marks, Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne
  • Będąc człowiekiem nie jestem bliższy nieskończoności niż gdybym był mrówką, ale też nie jestem dalszy niż gdybym był ciałem niebieskim.
  • Być człowiekiem znaczy: każdego dnia starać się być lepszym.
  • Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które odnieśli nasi towarzysze. To kładąc swą cegłę czuć, że się bierze udział w budowie świata.
  • Być może istnieje nawet możliwość wyzwolenia całkowicie nowych funkcji operacyjnych czy poznawczych mózgu u człowieka, które nigdy dotychczas nie wytworzyły się jeszcze w sposób naturalny. Mózg jest przecież układem nadmiarowym, co wykazała dobitnie chociażby historia człowieka (porównajmy praczłowieka z człowiekiem współczesnym). Możliwe więc, że kiedyś będziemy mieli więcej fantazji i zaczniemy przekształcać także człowieka, bo do tej pory przekształcaliśmy rzeczywistość.
    • Autor: Kazimierz Obuchowski
    • Źródło: rozmowa z Jackiem Syskim, Czuwanie rozumu, Wyd. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 143.
    • Zobacz też: mózg

C

[edytuj]
  • Czasem zdarza się, że człowiek
    Najcnotliwszy – szewcem trąci,
    Podczas kiedy duch służalczy
    Ambrą pachnie i lawendą.
    Są dziewicze czyste dusze,
    A czuć od nich szare mydło,
    Gdy występek się częstokroć
    Różanemi wody myje.
  • Ci ludzie umieją się tylko bić!
    • Ces gens là ne savent que se battre! (fr.)
    • Autor: Napoleon I
  • Ci, którzy boją się ludzi, uwielbiają ustawy.
  • Cóż powiedzieć na to, gdybyśmy, mając być aniołami i synami Bożymi, nie starali się być nawet ludźmi?
    • Autor: Jan Chryzostom
    • Źródło: Myśli św. Jana Chryzostoma, "Człowiek", 55. Księgarnia Św. Wojciecha, 1937.
    • Zobacz też: anioł
  • Często mam wrażenie, że ludzie są najbardziej stadnym ze wszystkich zwierząt. Jeżeli rzucisz na przykład kilka – kilkanaście jednostek na względnie pusty obszar, już po chwili zaczną się przyciągać jak magnesy, zbierać w jedną kupkę, początkowo szeleszczącą od czasu do czasu wyrzucanymi plotkami, a potem bulgoczącą emocjami kipiącymi w pochwałach lub kłótniach albo nawet współfałszującą jakiś przebój nadawany akurat w radio.
  • Człowiek – skrzyżowanie małpy i czasu.
    • Autor: Stanisław Jerzy Lec
    • Źródło: Myśli nieuczesane wszystkie, Noir sur Blanc, Warszawa 2018, s. 546.
  • Człowiek bez barwy.
    • Homo nulli coloris. (łac.)
    • Autor: Plaut
  • Człowiek coraz bardziej upodabnia się do szczura – jest pazerny, drapieżny, ciągle chce poszerzyć swoje terytorium: bardziej być (wykształconym) i więcej mieć, mieć, mieć…
  • Człowiek człowiekowi wilkiem.
    • Homo homini lupus est. (łac.)
    • Opis: parafraza z Plauta, Asinaria
  • Człowiek – dla celów wyższych – gotów jest wzbudzić w sobie najniższe instynkty.
  • Człowiek jest czołem ewolucji świata, najdoskonalszym wyrazem i narzędziem czynnej we wszechświecie woli tworzycielskiej (...).
  • Człowiek jest jedyną istotą wstydzącą się być tym, czym jest.
    • Autor: Isaac Bashevis Singer, Miłość i wygnanie. Wczesne lata – wspomnienia, tłum. Lech Czyżewski, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1991, s. 191.
    • Zobacz też: wstyd
  • Człowiek jest zwierzęciem mimetycznym, przenikniętym pasją naśladowania, która wpływa m.in. na procesy uczenia się. Mimetyzm ten nie oznacza jednak bezmyślnego naśladowania, lecz kreatywne kopiowanie „z błędami”. W efekcie proces rozprzestrzenia się inwencji, od którego skuteczności zależy, czy stanie się on innowacją, czyli faktem społecznym, ma charakter twórczy.
  • Człowiek jest zwierzęciem z natury racjonalnym i społecznym.
  • Człowiek, gdy ma wybór, wybiera zwykle dobro. Zło wybiera wtedy, gdy wydaje mu się, że nie ma wyboru.
  • Człowiek głupi jest bliskim krewnym zwierzęcia, bo równie jak ono nie ma żadnych wątpliwości.
  • Człowiek jednej książki.
  • Człowiek jest atakowany coraz większą ilością informacji, które mają coraz mniejsze dla niego znaczenie.
  • Człowiek jest dla człowieka pierwszą rzeczywistością.
  • Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą.
    • L’homme n’est qu’un roseau le plus faible de la nature, mais c’est un roseau pensant. (fr.)
    • Autor: Blaise Pascal
    • Źródło: Myśli, wyd. Księg. św. Wojciecha, Poznań 1921, s. 122, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.
    • Zobacz też: rozum
  • Człowiek jest istotą prawdziwie poetyczną: stwarza sam siebie poprzez swoją działalność.
  • Człowiek jest jedyną istotą w przyrodzie zdolną do bezinteresownego świństwa.
  • Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które robi interesy. Czy widział kto, by pies wymieniał kości z drugim psem?
    • Nobody ever saw a dog make a fair and deliberate exchange of one bone for another with another dog. (ang.)
    • Autor: Adam Smith, Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów, Księga I, rozdz. II
    • Zobacz też: pies
  • Człowiek jest mieszaniną pychy i nikczemności, wielkości i nędzy; pragnie cnoty, a służy grzechowi; pragnie trwałego szczęścia, a goni za chwilowymi rozkoszami; pan ziemi i nędzny robak.
  • Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.
  • Człowiek jest naprawdę królem dzikich bestii, gdyż jego brutalność przewyższa ich brutalność. Żyjemy ze śmierci innych. Jesteśmy cmentarzyskami!.
  • Człowiek jest niestały jak ptak w locie.
  • Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest.
  • Człowiek jest: dla przeszłości – historykiem, dla przyszłości – poetą, dla teraźniejszości – komediantem.
  • Człowiek, który nie jest wolny, zawsze idealizuje swoją niewolę.
  • Człowiek, który zawsze chce być dowcipny, najczęściej bywa śmieszny.
  • Człowiek ma nieograniczone możliwości technologiczne, ale wciąż jeszcze ma wielkie niedostatki w sferze społecznej i moralnej. Te niedostatki mogą spowodować katastrofę, zniszczenie cywilizacji od wewnątrz.
    • Autor: Iosif Szkłowski
    • Źródło: Jesteśmy sami, czyli o losach wszechświata i ludzkości. Rozmowa z prof. Josifem S. Szkłowskim. w: Wiktor Osiatyński, Zrozumieć świat. Rozmowy z uczonymi radzieckimi, Czytelnik, Warszawa 1982, ISBN 8307006848, s. 101.
  • Człowiek ma wielką godność, bo jest dzieckiem Boga. A Bóg życia istnieje niezależnie od tego, czy w Niego wierzymy, czy nie. On jest Stwórcą, źródłem istnienia. Jego imię: „Jest, Który Jest”.
  • Człowiek miarą wszechrzeczy.
    • Πάντων (…) μέτρον ἄνθρωπος (gr.)
    • Autor: Protagoras
  • Człowiek może znacznie więcej, niż mu się wydaje. I jeszcze więcej niż mu się na co dzień chce.
  • Człowiek mógłby żyć samotnie przez całe życie. Ale, chociaż sam mógłby wykopać swój grób, musi mieć kogoś, kto go pochowa.
  • Człowiek myślący niczego nie przyrzeka z wyjątkiem tego, że pozostanie myślącym człowiekiem.
  • Człowiek nie jest ani aniołem, ani bydlęciem, nieszczęście w tym, iż kto chce być aniołem, bywa bydlęciem.
  • Człowiek nie jest istotą, którą tworzy potrzeba, lecz istotą, którą tworzy pragnienie.
  • Człowiek nie jest w Nieskończoności jedyną istotą obdarzoną rozumem.
  • Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc znaleźć prawdę we własnym sercu.
  • Człowiek nie może pracować bez odpoczynku, ale odpoczynek bez pracy nie daje zadowolenia.
  • Człowiek nie może udawać, że stoi wyżej od innych stworzeń w dziedzinie etyki, duchowości, rozwoju lub cywilizacji, żyjąc jednocześnie według niższych standardów niż sęp lub hiena.
  • Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa. I dlatego właśnie Chrystus-Odkupiciel „objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi”. To jest ów – jeśli tak wolno się wyrazić – ludzki wymiar Tajemnicy Odkupienia. Człowiek odnajduje w nim swoją właściwą wielkość, godność i wartość swego człowieczeństwa. Człowiek zostaje w Tajemnicy Odkupienia na nowo potwierdzony, niejako wypowiedziany na nowo. Stworzony na nowo!
  • Człowiek nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego co się liczy.
  • Człowiek nie pragnie na ziemi wiele. Chciałby tylko, aby to niewiele było dobre i nie dało na siebie zbyt długo czekać.
  • Człowiek plus jego zamiary równa się przypadek.
  • Człowiek, podobnie zresztą jak każda żywa istota, musi rzutować się w przyszłość. Cechą życia bowiem jest pęd ku przyszłości.
  • Człowiek poprzez człowieka. Człowiek względem człowieka. Człowiek stwarzany człowiekiem. Człowiek spotęgowany człowiekiem. Czy to moje złudzenie, że widzę w tym utajoną nową rzeczywistość?
  • Człowiek potrafi produkować na miarę każdego gatunku i stosować do każdego przedmiotu właściwą miarę: dlatego człowiek formuje też według praw piękna.
  • Człowiek po to wymyślił samochód, aby wygodnie siedzieć stojąc w korkach.
  • Człowiek potrafi uczynić i to, czego nie zdoła ogarnąć jego wyobraźnia. Jego czoło przecina galaktykę absurdu.
  • Człowiek przerasta miasto jedynie dzięki temu, co w nim najlepsze. Znajduje to odzwierciedlenie w tym, że istnieją przypadki ludzi doskonałych, a nie ma przypadków miast doskonałych.
  • Człowiek rodzi się by żyć, nie po to by przygotowywać się do życia.
  • Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata. Człowiek nierozsądny usiłuje dostosować świat do siebie. Dlatego wielki postęp dokonuje się dzięki ludziom nierozsądnym.
  • Człowiek różni się na ogół od zwierzęcia, ale nosi w sobie zwierzę, które powinien wytresować, aby słuchało rozumu.
  • Człowiek świeżo wyrwany z objęć śmiertelnego zagrożenia i stanu napięcia, staje się gadatliwy i podniecony.
  • Człowiek to dziwne stworzenie, zawieszone między zwierzęciem i nadzieją.
    • Autor: Lars Gustafsson
    • Źródło: Śmierć pszczelarza, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 123, tłum. Zygmunt Łanowski.
  • Człowiek to istota twórcza, ponieważ nieustannie napędzają go wątpliwości, zagubienie i brak satysfakcji z tego, co jest zarówno wewnątrz, jak i wokół niego. Tego rodzaju uczucia zmuszają go do nieustannego wykorzystywania wyobraźni i poszukiwania nowych sposobów rozumienia siebie i świata, w którym żyje.
  • Człowiek trzech liter.
    • Homo trium literarum. (łac.)
    • Autor: Plaut
  • Człowiek tworzący kulturę musi tkwić w kontekście, w jakim działa i nad jakim prowadzi namysł. Stale czyha na nas niebezpieczeństwo życia w laboratorium. Nasza wiara nie jest wiarą-laboratorium, lecz wiarą-drogą i wiarą historyczną. Bóg objawił się jako dzieje, nie jako kompendium oderwanych prawd. Boję się laboratoriów, bowiem tam wyabstrahowuje się problemy i zabiera je do domu, żeby je udomowić, polakierować, poza ich kontekstem.
    • Autor: Franciszek (papież)
    • Źródło: rozmowa o. Antonio Spadaro, „Civiltà Cattolica”, tłum. Paweł Bravo i o. Kasper Mariusz Kaproń, Leczmy rany, „Tygodnik Powszechny” nr 39, 29 września 2013.
  • Człowiek zasługuje na pochwałę lub naganę tylko za takie czyny, których podjęcie lub odrzucenie leży w jego mocy.
  • Człowiek zawsze może wstąpić na lepszą drogę – póki żyje.
  • Człowiek zawsze stara się dopasować rzeczywistość do wzorca, który zna i w którym wie, jak się poruszać.
    • Autor: Rafał A. Ziemkiewicz
    • Źródło: Kaczor zajadły, Donald wszechwładny i bezradny, „Rzeczpospolita”, 6 listopada 2010
  • Człowiek zawsze stoi na rozstaju dróg. I jeżeli naprawdę jest człowiekiem, to w grę wchodzi nie tylko jego własne, ale także cudze życie.
  • Człowiek, ze swoim wyposażeniem i techniką, może udawać najmądrzejszego na Ziemi, ale kiedy stanie twarzą w twarz z gniewem przyrody, rozumie, że zupełnie się nie liczy.
  • Człowiek zbyt silny nie może otworzyć się na miłość, zamyka się w swojej sile jak w twierdzy. Nie potrafi się poddać.
  • Człowiek został stworzony dla nieba, szatan złamał drabinę, która tam prowadziła.
  • Człowiek zrodził się wolny (a wszędzie jest w kajdanach).
    • L’homme est né libre (et partout il est dans les fers) (fr.)
    • Autor: Jean-Jacques Rousseau, Umowa społeczna
  • Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.
  • Człowiek, istota nieznana.
  • Człowieka ważnego poznasz najłatwiej po tym, że nikogo nie obmawia.
  • Człowieka, którego nazywamy dziś specjalistą, dawniej nazywano człowiekiem o jasnych poglądach.
  • Człowiekiem jestem; nic co ludzkie nie jest mi obce.
    • Homo sum; humani nil a me alienum puto. (łac.)
    • Autor: Terencjusz
  • Człowiek – niszczyciel wytrzebiając setki gatunków zwierzęcych, wkroczył na drogę, która prowadzi do zagłady jego własnego gatunku.
  • Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.
  • Człowiekiem jest ten, kto zmierzył się z życiem.
  • Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia, nowe radości, nowe grzechy.
  • Człowiekowi, który tłumaczy każdy swój błąd, nie starcza już czasu na nic innego.
  • Człowieku, świat stoi przed tobą otworem, więc uważaj byś zeń nie wyleciał.
  • Czy biały, czy czarny niewolnik, czy pod przemocą niesprawiedliwego prawa, czy pod łańcuchami jęczy, człowiek jest i w niczym się od nas nie różni.
  • – Czy Bóg może stworzyć kamień, którego nie byłby w stanie udźwignąć? – Oczywiście. Stworzył ludzi – a ludzie to właśnie ten kamień, którego nie może udźwignąć, ciągle coś trzeba przy nich poprawiać, a oni i tak pozostają źli i jest im źle i nie są wdzięczni za życie, ponieważ lepiej im było, kiedy ich nie było.
  • Czyż każdy zacny i poważny człowiek nie wyzna, że wiele nie wie i że ciągle powinien się uczyć?
    • Nonne optimus et gravissimus quisque confitetur multa se ignorare et multa sibi etiam atque etiam esse discenda? (łac.)
    • Autor: Cyceron

D

[edytuj]
  • Daj człowiekowi koryto, a momentalnie zamieni się w świnię.
  • Daleki od tego, aby widzieć w człowieku ostateczny, nieprześcigniony obraz Boga, twierdzę znacznie skromniej – i jak mi się zdaje – z największą czcią dla dzieła stworzenia i jego nieograniczonych możliwości – tak długo poszukiwane ogniwo pośrednie między zwierzęciem a prawdziwie ludzkim człowiekiem – to właśnie my!
  • Dążenie do pełnej, absolutnej sprawiedliwości jest jednym z największym i najbardziej niebezpiecznych marzeń człowieka (…) Najbezpieczniej jest uświadomić sobie, że niemożliwa jest sprawiedliwość poza miłością, a więc przeciw człowiekowi. A człowiekiem jest każdy – i komunista, i burżuj, i nacjonalista, i Polak, i Żyd.
    • Autor: Jacek Kuroń, Wołanie, „Gazeta Wyborcza”, 27 lutego 1998.
  • Dla człowieka, który spełnił swoje naturalne obowiązki, śmierć jest tak naturalna i mile widziana jak sen.
  • Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.
  • Dlaczegoś potworzył ludzi? Bóg odparł: Nie chciałem być sam.
  • Dobrze, że nie ma czlowieka bez wad, bo taki człowiek nie miałby też przyjaciół.
  • Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?
  • Dobrego Boga, natury i starych ludzi nigdy nie należy ponaglać.
  • Dobry malarz musi namalować dwie rzeczy: człowieka oraz istotę jego duszy.
  • Doktorzy, którzy zajmują się chorymi, powinni koniecznie zrozumieć, czym jest człowiek, czym jest życie i czym jest zdrowie, i w jaki sposób równowaga i harmonia tych elementów je podtrzymuje.
  • Dopiero w związku z wszechświata ogromem
    Człowiek granice istnienia rozszerza;
    Na mocy swego z naturą przymierza
    Już się nie czuje bezsilnym atomem…
  • Dziecko to człowiek, tylko że mały – nie znaczy, że jednak głupi. Ten mały często czuje i widzi więcej niż sobie myślisz.

G

[edytuj]
  • Gdy uwierzymy we własną rzeczywistość, zrozumiemy, że nigdy nie istniał czas, w którym tak wiele pozaludzkiego zyskiwałoby imię. Czyż wciąż będziemy zbyt słabi dla ognia własnych, przez nas spowodowanych objawień? Człowiek dzisiejszy jest żałosny i śmieszny, gdy nie czuje, że rozrósł się już tak wewnętrznie dzięki samemu sobie, tak przeobraził się i przetworzył, że mądrość sprzed wieków do innej niemal była zwrócona istoty. W czynach naszych jest wiara i czyny te dlatego wydają się nam teraz obce, że duch wierzący słowami w tyle pozostał poza duchem, który żyje w czynie, woli, zużyciu i oddaniu całej życiowej istoty.
  • Gdyby ludzie mieli nieco mniej w głowach, wiedzieliby może, co zrobić z rękami.
  • Gdyby można było skrzyżować człowieka z kotem, skorzystałby na tym człowiek, a stracił kot.
  • Gdyby nie było szóstego dnia, nie byłoby i człowieka, miedź pozostałaby na zawsze tylko miedzią, a ołów ołowiem.
  • Gdybyśmy byli tak mądrzy, by wsłuchać się w ciszę! Lecz wciąż jesteśmy ludźmi i nie potrafimy nawet słuchać własnych rozmów.
  • Gdy człowiek rozumny zacznie mówić jakieś zdanie, nie domyślamy się, jak je skończy. Gdy zacznie głupi – wiemy na pewno.

H

[edytuj]
  • Hitler traktował ludzi „tylko” tak, jak ludzie traktują zwierzęta.

I

[edytuj]
  • Ideolog chce ze swojej gliny nowego człowieka ulepić. I zawsze robi tylko błoto.
  • Im człowiek bardziej staje się podobnym do Boga, tym jest szczęśliwszym. A podobniejszym do Niego jest ten, który ukochał jedną mrówkę, niż ten, który znienawidził cały świat.
  • Istnienie człowieka jest niewytłumaczalne, jest twórczym dziełem jego własnej twórczości.
  • Istoty ludzkie to jedyny gatunek zwierząt, których szczerze się obawiam.
  • Istoty owe, z pozoru słabe i kruche, ze dość upadku z sześćdziesięciu stóp, aby się każda w kałużę czerwoną rozbryzgnęła, przedstawiają, przez wrodzoną chytrość, niebezpieczeństwo gorsze od wszystkich razem wirów i raf Pierścienia Astrycznego!

J

[edytuj]
  • Jak okazało się, naturalną formą istnienia owej konkretności, której się szuka, jest jedynie subiektywna świadomość, a nie jakikolwiek przedmiot zewnętrzny, że konkretnością ową, jako zespoleniem pierwiastka ziemskiego i wieczystego, jest duchowe istnienie osoby dla siebie. W ten sposób świat dochodzi do świadomości, że owej konkretności posiadającej naturę boską człowiek musi szukać w samym sobie. Podmiotowość staje się dzięki temu absolutnie uprawnioną i ma sama w sobie cechę stosunku do boskości.
  • Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje. Można wtedy powiedzieć: „W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
  • Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Poprzez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte. A jej wrota z całą pewnością były zatrzaśnięte na amen.
  • Jakkolwiek ograniczony byłby ludzki rozum, człowiek zawsze będzie zdolniejszy od istot irracjonalnych.
  • Jako humanista uważam, że każdy człowiek jest piękny – przynajmniej na poziomie mitochondrialnym.
  • Jakże łatwo odwyknąć od człowieka.
    • Autor: Arkady Fiedler, Kanada pachnąca żywicą, wyd. VII, Warszawa 1946, str. 149.
  • Jakże uroczą istotą jest człowiek, jeżeli jest człowiekiem.
  • Jakże wielką nieprawidłowością jest oceniać innych poprzez pryzmat swoich doświadczeń i wyobrażeń.
  • Jednostka gubi się w gąszczu wieżowców, pomiędzy sznurami kolorowych samochodów, bezustannie natrafia na swoje odbicie: przegląda się w gładkich karoseriach, szklanych witrynach, spotyka swój schematyczny obraz w płachtach plakatów i świetlnych reklamach.
  • Jest coś świętego w człowieku, który nie zostawia potomstwa, a przecież troszczy się o przyszłe pokolenia.
  • Jest wątpliwe, czy na przestrzeni ostatniego tysiąclecia zaszły jakieś istotne zmiany w człowieku, w zamian jednak zdobył on w tym okresie niespotykaną dotąd władzę nad otaczającą go przyrodą. Władza ta nie wynika jednak z rozwoju indywidualnego i biologicznego, lecz społecznego.
  • Jestem strukturą wyobrażeniowo – poznawczą, jednak to nie jestem prawdziwy Ja.
  • Jeśli człowiek na początku jest pewny, kończy na wątpliwościach, ale jeśli zaczyna od wątpliwości, dojdzie do pewników.
  • Jeżeli zwierzę coś zrobi, nazywamy to instynktem, jeżeli zrobi to człowiek nazywamy to inteligencją.
    • If an animal does something, we call it instinct; if we do the same thing for the same reason, we call it intelligence. (ang.)
    • Autor: Will Cuppy

K

[edytuj]
  • Każdy człowiek – człowiekiem. Nie – białym, czarnym, śniadym czy czerwonym.
  • Każdy człowiek ma jakieś słabe strony. A zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek może się z czymś wygadać, a zwłaszcza kobieta. Każdy człowiek ulega nastrojom, a zwłaszcza kobieta.
  • Każdy człowiek może umierać jako bogacz, jeśli zdecyduje się żyć jak biedak.
  • Każdy człowiek powinien być dawcą i odbiorcą. Kto nie pełni tej podwójnej roli, jest jałowym drzewem.
  • Kiedy człowiek zabije tygrysa, nazywa to sportem, ale jeśli tygrys zabija człowieka, nazywa się to okrucieństwem.
  • Kiedy jem, nie zajmuje mnie nic poza jedzeniem. Kiedy idę, to idę, i tyle. A jeśli przyjdzie mi walczyć, jeden dzień nie będzie lepszy od drugiego, by umrzeć. Bo nie żyję ani w przeszłości, ani w przyszłości. Dla mnie istnieje tylko dzisiaj i nie obchodzi mnie nic więcej. Jeśli kiedyś uda ci się trwać w teraźniejszości, staniesz się szczęśliwym człowiekiem. Zrozumiesz, że tak jak pustynia tętni życiem, tak jak niebo jest pełne gwiazd, tak wojownicy walczą, bo jest to nieodłącznie wpisane w człowieczą dolę. I wtedy twoje życie stanie się świętem, wielkim widowiskiem, ponieważ będzie tą chwilą, którą żyjesz, żadną inną.
  • Kiedy kochamy, nie potrzebujemy wcale rozumieć, co się dzieje wokół, bo wtedy wszystko dzieje się w nas samych i wtedy nawet człowiek może przemienić się w wiatr.
  • Kiedy o tym myślałam, czułam radość i napięcie, nieśmiałość i wielką niecierpliwość – wszystko to naraz; czułam się człowiekiem.
  • Każdy krok w odpowiednim kierunku, przybliża nas do szczęścia.
  • Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi (…) stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeśli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się, że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie. Natomiast nikt nie wie, w jaki sposób powinien przeżyć własne życie.

L

[edytuj]
  • Ludzi dobrych i złych wciąż przynosi wiatr.
    Ludzi dobrych i złych wciąż zabiera mgła.
    • Autor: Dżem, Zapal świeczkę
  • Ludzi można podzielić na dwa rodzaje: tych, którzy są wytworem świata, w którym żyją, i tych, którzy są wytworem samych siebie, którzy, choć świata nie zmienili, nie dali się zmienić światu. Oni chodzą po świecie, a nie świat po nich.
    • Autor: Edward Stachura, Miłość czyli życie, śmierć i zmartwychwstanie Michała Kątnego zaśpiewana, wypłakana i w niebo wzięta przez edwarda stachurę w: Fabula rasa. Z wypowiedzi rozproszonych, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 347.
  • Ludzi można według mnie podzielić na „leniwych” i „pracowitych”. „Leniwi” czekają na pomoc innych, a troskę o swoje zdrowie składają na barki lekarzy, bioterapeutów itp. „Pracowici” natomiast chcą pomóc sobie sami i poznać przyczyny swoich chorób; nie zawsze jednak wiedzą jak to zrobić.
  • Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. (…) Może dlatego też tak wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.
  • Ludzie bywają tak dumni ze swej niegodziwości. Dziwne, że dobrzy ludzie nigdy nie szczycą się swoimi zaletami.
  • Ludzie jako gatunek nie znoszą chaosu i wykazują silną skłonność do odnajdywania oraz wytworzenia porządku, nie uciekniemy przed tym, ponieważ tym obdarzyła nas biologia.
  • Ludzie, którym powiodło się w życiu, niekoniecznie bywają intelektualnymi gigantami.
  • Ludzie nie chcą wiedzieć, jak rozwiązać swoje problemy, a nawet jak spełnić własne potrzeby. Ludzie chcą wiedzieć, jak to się stało? Oczywiście najczęściej nie są w stanie przyjąć odpowiedzi, nawet jeśli jakaś istnieje.
  • Ludzie nie mierzą się tym, co są warci, lecz tym, co zrobić mogą.
  • Ludzie nienasyceni są w słuchaniu, gdy im ktoś chce mówić o nich samych.
    • Autor: Bruno Schulz, w liście do Romany Halpner, 15 listopada 1936.
  • Ludzie obdarzeni lepiej z małymi wyjątkami narzucać się nie lubią, czekają cierpliwi, że ich zasłudze sam los wydzieli stanowisko odpowiednie, gdy tymczasem mniej uposażeni, trutnie po prostu, krzyczą głośno, szamotają się, drą, napadają, używają wszelkich sposobów, aby na wierzch wypłynąć, a jak zawsze, jak wszędzie audaces raczej niż fortes fortuna iuvat! Świat znużony hałasem ulega, aby sobie pokój okupić, i tak do władzy przychodzą ci, którym o to chodzi, by panować, nie o to, by służyć dobrej sprawie, których pędzi prywata, nie chęć być użytecznymi.
  • Ludzie ograniczeni, a przy tym fanatycy, stanowią plagę ludzkości. Biada państwu, w którym tacy ludzie mają władzę. Są nietolerancyjni i pozbawieni wszelkich skrupułów. Uważają, że cały świat kłamie, a tylko oni mówią prawdę.
  • Ludzie prędzej puszczają w niepamięć śmierć ojca niż stratę ojcowizny.
  • Ludzie są jak kwiaty – cztery miliardy narcyzów.
  • Ludzie są maszynami, które wspólnie tworzą swój świat społeczny. Na tym polega właściwe clou procesów kulturowych. Ten stworzony własnymi siłami świat społeczny wywiera ponadto ogromny wpływ na zachowanie jednostki.
    • Autor: Wolfgang Prinz, rozmowa Thomasa Asseheuera i Ulricha Schnabela, Wolna wola nie istnieje, „Die Zeit”, 27 lutego 2012.
  • Ludzie są ślepi i nieuświadomieni, ponieważ nikt im nie powiedział, jak ważne jest Słowo Boże.
  • Ludzie są zawsze nieprzyjaciółmi przedsięwzięć, w których widzą trudności.
  • Ludzie szczęśliwi to nieudacznicy, bo są w tak dobrych stosunkach z samymi sobą, że niczym się nie przejmują.
  • Ludzie wiele mówią o znakach (…). Ale sami nie wiedzą dokładnie, o czym mówią.
  • Ludzie wyraźnie dostrzegają przemoc, kiedy oni są ofiarami. Gdy jednak ofiarami są zwierzęta, bezmyślnie tyranizują je i maltretują bez końca.
  • Ludzie znani na świecie rzadko na takich wyglądają.
  • Ludzie z przypadku uczynili mamidło, którym usprawiedliwiają swą własną głupotę.
  • Ludzie, nauczcie się śpiewać i tańczyć, bo aniołowie w niebie nie będą wiedzieli, co z wami zrobić.

Ł

[edytuj]
  • Łaska nie niszczy natury; nawet jej nie zmienia; ona ją przeobraża. Co więcej, to, jakoby dehumanizacja była niezbędna dla osiągnięcia doskonałości chrześcijańskiej, jest dalece nieprawdą, iż wręcz można powiedzieć: tylko człowiek przemieniony w Chrystusie urzeczywistnia prawdziwe spełnienie swej ludzkiej osobowości.

M

[edytuj]
  • Mam dwie nogi i dwie ręce,
    Wcale nie chciałbym mieć więcej,
    Bo określa właśnie to,
    Co jest co, i kto jest kto.
  • (…) mężczyzna i kobieta są najbardziej zajadłymi drapieżnikami na Ziemi. Czujemy pokrewieństwo z sokołem, jego urodą i szybkością. Czapla i gęś dane zostały sokołowi przez bogów jako prawowita zdobycz. W ten sam sposób człowiekowi dane zostało zwierzchnictwo nad wszystkimi innymi stworzeniami świata.
  • Między wnętrzem i zewnętrzem nie ma łączności. Szklane fasady odsyłają otoczeniu jego własny obraz. Są bardziej nieprzekraczalne niż jakikolwiek mur z kamienia. (…) Wszystko komunikuje, ale spojrzenia nigdy się nie spotkają.
  • Milsze jest człowiekowi jedno drzewo, które sam zasadził, niż cały ogród przez innych zasadzony.
  • Miłość była starsza od samych ludzi, a nawet od piasków pustyni, i powracała odwiecznie z tą samą siłą wszędzie tam, gdzie krzyżowały się dwa spojrzenia, tak jak spotkały się dzisiaj te dwa obok studni.
  • Mnóstwo ludzi istnieje, ale takich, co naprawdę żyją, można wskazać palcem.
  • Możemy człowieka ocenić po tym, jak traktuje zwierzęta.
  • Myślę, że pointą różnicy między małpami naczelnymi a człowiekiem jest to, że kiedy ludzie wymyślili biedę, dopracowali się takich sposobów na podporządkowywanie sobie tych z dolnych szczebli drabiny, jakich nikt nigdy w świecie naczelnych nie widział.
    • Autor: Robert Sapolsky, Dlaczego zebry nie mają wrzodów? Psychofizjologia stresu, tłum. Małgorzata Guzowska-Dąbrowska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, ISBN 9788301160937, s. 379.
    • Zobacz też: bieda
  • Myślę, że wolność jest czymś, co trzeba zdobyć i że wyzwolenie bardzo boli. Dlatego mam gigantyczny problem z dominującą dziś etyką, która opiera się na samorealizacji – „Musisz pozostać wierny samemu sobie”. Tymczasem, jeżeli chcesz być wierny samemu sobie, musisz zreprodukować całe to g…, które jest w środku. Przecież w nas samych są także rzeczy odrażające. Jestem starym lewakiem. Ale na poziomie psychologicznym mam konserwatywną i pesymistyczną wizję człowieka – w każdym z nas jest coś strasznego i za wszelką cenę musimy to zniszczyć.

N

[edytuj]
  • Najlepsza definicja człowieka: istota, która do wszystkiego się przyzwyczaja.
  • Najsilniejszym człowiekiem w świecie jest ten, kto jest zupełnie sam.
    • (…) den sterkeste mann i verden, det er han som står mest alene. (norw.)
    • Autor: Henryk Ibsen
    • Źródło: Wróg ludu, akt V
  • Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.
  • Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto nie lęka się robić sobie wrogów.
  • Nie człowiek jest momentem z historii rzeczy, lecz rzeczy są momentem z historii człowieka (…), a to, co człowiek uważa za świat jest zawsze pewnym rodzajem planu służącego do skoordynowania jego działalności. Działalność człowieka, jej rodzaj, stopień jej rozwoju określa pojęcia, jakie ma on o świecie.
  • Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.
  • Nie jesteśmy w pełni ludźmi; wręcz przeciwnie, jesteśmy nimi tylko w minimalnej części, powiedzmy w dwóch procentach, w pozostałych dziewięćdziesięciu ośmiu jesteśmy zwierzętami.
  • Nie ma lustra, które by lepiej odbijało człowieka niż jego słowa.
  • Nie ma prostych ludzi.
  • Nie ma stworzenia, które by po szkodzie nawet łatwiej się oszukiwać dało nad człowieka, zwłaszcza gdy się trafia w jego słabość.
  • Nie może być tragiczniejszej pomyłki niż uznawanie, że człowiek, to „tylko zwierzę”. Człowiek jest niepowtarzalny: różni się od wszystkich zwierząt rozlicznymi cechami, jak mową, tradycją, kulturą i niezwykle długim okresem wzrostu oraz potrzebą opieki rodzicielskiej.
    • Autor: Ernst Mayr, profesor Uniwersytetu im. Harvarda
    • Źródło: Zaludnienie, gatunki i ewolucja (Populations, Species and Evolution)
  • Nie można oczekiwać jakości od ludzi, których życie jest tej jakości pozbawione.
  • Nie pogrążać się w rozpaczy. Jej miejsce ma zająć wiara. Wtedy człowiek da radę. Tylko silna wiara może trzymać człowieka przy życiu. Bo jak Bóg daje życie, to daje też śmierć. Ja mam spokój w duszy, bo wszystko przyjmuję z ręki Boga: czy cierpienie, czy ból, czy biedę. Jak nie akceptujesz życia, jakie masz, to nie znajdziesz spokoju.
  • Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
  • Nie wierzcie tym, którzy mówią, że musimy walczyć o przetrwanie, bo taka jest natura. Wiele zwierząt przeżywa nie poprzez eliminowanie innych i przywłaszczanie sobie wszystkich zasobów, lecz poprzez współpracę i dzielenie się. (…) Potrzebna jest więc całkowita rewolucja w tym, jak postrzegamy naturę ludzką. Zbyt wielu ekonomistów i polityków modeluje społeczeństwo ludzkie jako wieczną walkę, jaka ich zdaniem występuje w przyrodzie, a która jest tak naprawdę czczym wymysłem. Zachowują się jak magik, który najpierw podrzuca swoje założenia ideologiczne do kapelusza natury, aby następnie wyciągnąć je triumfalnie za uszy, demonstrując nam, jak bardzo świat przyrody zgadza się z ich poglądami. To sztuczka, na którą zbyt długo dawaliśmy się złapać. Jest jasne, że w świecie występuje konkurencja, jednak ludzie nie mogą żyć, jeśli ograniczą się tylko do niej.
    • Autor: Frans de Waal, Wiek empatii. Jak natura uczy nas życzliwości, tłum. Łukasz Lamża
  • Nie zawsze szczęście marzy o tym, by spotkać człowieka.
  • Niektórzy ludzie przyszli na świat, by samotnie borykać się z losem, ani to dobre, ani złe, takie jest życie.
  • Niewielu ludzi wykorzystuje drzemiące w nich możliwości – większość jest jak ukryte studnie, z których nikt nigdy nie zaczerpnął wody.
  • Nigdy nie dostrzegamy skarbów, które mamy tuż przed oczyma. A wiesz dlaczego tak się dzieje? Bo ludzie nie wierzą w skarby.
  • Nigdy nie odwołuj się do lepszej natury człowieka – być może wcale jej nie ma. Zawsze podkreślaj, że masz na względzie jego interes.
  • Nikt nie przegrywa, bo każdy wygrywa coś innego.
  • Nowicjusz.

O

[edytuj]
  • „Obraz Boga” nie jest w człowieku czymś, co można sfotografować lub dojrzeć okiem kamery. Oczywiście obraz ten da się zobaczyć, ale jedynie dzięki nowemu spojrzeniu wiary. Można go zobaczyć tak, jak można dostrzec w człowieku dobroć, uczciwość, wewnętrzną prawdę, pokorę, miłość – wszystko to, co upodabnia do Boga.
    • Autor: Benedykt XVI, Duch liturgii, przeł. Eliza Pieciul, Christianitas, Poznań 2002, s. 76, 77.
  • Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.
  • Otóż rozumienie człowieka zmienia się z czasem, pogłębia się również świadomość człowieka. Pomyślmy o czasach, kiedy dopuszczalne było niewolnictwo albo bez problemu dopuszczano karę śmierci. A zatem wzrastamy w rozumieniu prawdy. Egzegeci i teologowie pomagają Kościołowi w procesie dojrzewania jego sądów. Także inne nauki i ich ewolucja wspomagają Kościół w tym jego wzroście w rozumieniu. Pewne drugorzędne normy i przepisy kościelne, niegdyś skuteczne, dziś utraciły wartość i znaczenie. Wizja doktryny Kościoła jako monolitu, którego należy bronić bez najmniejszego niuansu, jest błędna
    • Autor: Franciszek (papież)
    • Źródło: rozmowa o. Antonio Spadaro, „Civiltà Cattolica”, tłum. Paweł Bravo i o. Kasper Mariusz Kaproń, Leczmy rany, „Tygodnik Powszechny” nr 39, 29 września 2013.

P

[edytuj]
  • Pamiętaj, że jesteś (tylko) człowiekiem.
    • Hominem te memento. (łac.)
    • Opis: niewolnik stojąc za zwycięskim wodzem odbywającym triumf, powtarzał mu te słowa.
  • Pan brzydzi się człowiekiem podstępnym i krwawym.
    • Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus. (łac.)
    • Źródło: Księga Psalmów 5,7
  • Pielgrzym, podróżny.
    • Homo viator. (łac.)
  • Pieniądz, który człowiek posiada, to swoboda; ten, za którym goni, to niewola.
  • – Po co ci był ten rewolwer? – spytał.
    – Abym mógł ufać ludziom.
  • Począł się człowiek.
  • Początkowo nasze horyzonty ograniczały się do sfery prywatnej i podobnie jak wszystkie ssaki postrzegaliśmy świat z punktu widzenia jednostki. Z czasem jednak człowiek zaczął odczuwać przynależność do większych zbiorowości i objął empatią rodzinę, wspólnotę religijną i narodową. Jestem przekonany, że w przyszłości ten proces pójdzie dalej, że będziemy odczuwać głęboką więź z całą biosferą i mieć większą świadomość konsekwencji naszego stylu życia.
    • Autor: Jeremy Rifkin, rozmowa Stevena Geyera i Franka Wenzela, Trzecia rewolucja przemysłowa, „Frankfurter Rundschau”, 24 października 2011.
  • Podstawowa zasada naszych czasów mówi, że człowiek sam nie poradzi sobie z tym cholernym światem.
  • Ponieważ uznanie przyrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków rodziny ludzkiej stanowi podstawę wolności, sprawiedliwości i pokoju na świecie (…), ponieważ ludy Narodów Zjednoczonych potwierdziły w Karcie swą wiarę w podstawowe prawa człowieka, w godność i wartość ludzkiej istoty (…), Zgromadzenie Ogólne ogłasza uroczyście tę Powszechną Deklarację Praw Człowieka.
  • Ponieważ współczucie w stosunku do zwierząt jest tak nierozerwalnie związane z dobrocią charakteru, można zaufać poglądowi, że jeśli ktoś jest okrutny wobec zwierząt, to nie może to być dobry człowiek.
  • Posiąść wszelką wiedzę leży w zasięgu możliwości człowieka.
  • Postanowienia są zaledwie początkiem. Kiedy człowiek podejmuje już decyzję, to trochę tak jakby skoczył w wartki strumień, który porywa go w kierunku, o jakim mu się nawet nie śniło, w chwili gdy ją podejmował.
  • Potrzeba twórczości, tj. narzucania otoczeniu swej wizji świata, jest jedną z zasadniczych cech człowieka. Nie chodzi tu o jakość twórczości; pracą twórczą może być sprzątanie ulicy, a może nią nie być praca artystyczna czy naukowa. Kryterium różnicującym jest tu poczucie tworzenia, tj. realizowania własnego planu.
  • Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.
  • Prawy człowiek nie wypiera się swoich słów; lew nie najada się aż tak, by wymiotować.
  • Problemem osób niepełnosprawnych nie są bariery architektoniczne – głównym problemem są bariery ukryte w naszych sercach i umysłach.
  • Przecenianie możliwości danego człowieka może okazać się najdroższym ze wszystkich luksusów.
  • Przeczucia są nagłym skokiem duszy w ów kosmiczny nurt życia, w głębi którego dzieje wszystkich ludzi splatają się w jedno. I można tam dojrzeć wszystko, gdyż wszystko jest tam zapisane.
  • Przeto odrębność człowieka polega na pojmowaniu i osądzaniu idei ogólnych i wyciąganiu rzeczy nieznanych z nauk i sztuk. To wszystko jest w mocy jednej duszy.

R

[edytuj]
  • Religia poniżyła pojęcie „człowieka”; jej krańcową konsekwencją jest, że wszystko dobre, wielkie, prawdziwe jest nadludzkim i jeno darem łaski.
  • Różnica między wielbłądem i człowiekiem – wielbłąd może pracować przez tydzień nie pijąc; człowiek może przez tydzień pić nie pracując.

S

[edytuj]
  • Są ludzie, co mówią wieloma językami obcymi i w żadnym z tych języków nie mają nic do powiedzenia. I tak samo są ludzie, co potrafią czytać w myślach, ale ani w ząb żadnej z tych myśli nie pojmą.
  • Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga
    Dziwy człowieka potęga.
    • Autor: Sofokles, Antygona, tłum. Kazimierz Morawski, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Lwów 1939, s. 15, w. 332–333.
  • Skończyły się polowania na czarownice; teraz czarownice polują na ludzi.
  • Skoro człowiek czerpie całą swą wiedzę, wrażenia itd. ze świata zmysłowego i z doświadczeń w świecie zmysłowym, znaczy to, że należy tak urządzić świat empiryczny, by doświadczał w nim tego, co prawdziwie ludzkie, by nauczył się sam siebie doświadczać jako człowieka.
  • Stanę się zgorzkniały i stracę zaufanie do ludzi, bo zawiódł mnie jeden człowiek. Będę ział nienawiścią do tych, co odnaleźli swoje skarby, bo ja sam nie dotarłem do mojego. I zawsze będę dbał tylko o tę odrobinę, którą posiadam, bo jestem za maluczki by mieć cały świat.
  • Strzeż się nie ludzi – złych, ale nie – ludzi, bo któż jest dobry?
  • Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz.
    • Et creavit Deus hominem ad imaginem suam. (łac.)
    • Źródło: Księga Rodzaju 1,27
  • Sztuka życia polega na tym, by cieszyć się małym, a wytrzymywać najgorsze.
  • Szukam człowieka.
    • Hominem quero. (łac.)
    • Autor: Fedrus

T

[edytuj]
  • Tak długo jak człowiek będzie zabijał zwierzęta, ludzie będą zabijali się nawzajem. W istocie, ten kto zabija i zadaje ból, nie zazna radości i miłości.
  • Ten poniża, drugiego człowieka, kto chce go sprowadzić do swojego poziomu.
  • To ciekawe, jak wiele rzeczy człowiek potrafi powiedzieć, kiedy nie chce milczeć.
  • To co naziści robili z Żydami, człowiek robi teraz ze zwierzętami.
  • To podstawowa prawda o ludzkiej naturze, że wszyscy kłamią. Jedyną zmienną jest to, o czym. Mówienie ludziom, że umierają, pozwala zobaczyć, co jest dla nich najważniejsze. Dowiadujecie się, na czym im zależy. Za co gotowi są umrzeć. Za co są gotowi kłamać.
  • Trzeba być zawsze tym, czym Bóg chce, aby człowiek był. Wtenczas nigdy nie jest się niczym! Na wypełnianiu woli Bożej polega wielkość człowieka, miłość i… świętość.
  • Tym, czym człowiek zasadniczo wyróżnia się spośród innych gatunków żyjących, jest jego zdolność tworzenia, tajemniczy pierwiastek tworzycielski. Tylko człowiek jest zdolny do postępu, do rozwoju, do stwarzania coraz doskonalszych i sprawniejszych form życia materialnego, społecznego i duchowego.

U

[edytuj]
  • Uważamy za oczywiste następujące prawdy: że wszyscy ludzie są stworzeni równymi, że Stwórca obdarzył ich określonymi, nienaruszalnymi prawami, a wśród praw tych jest życie, wolność i dążenie do szczęścia.

W

[edytuj]
  • W człowieku jest taka tajemnicza strefa ziemi niczyjej, na której istnieje ludzka wolność wyboru, która nie poddaje się ani determinizmowi biologicznemu, ani determinizmowi kulturowemu. Determinizm kiepsko pasuje do opisywania ludzkiego świata. (…) Tu leży moim zdaniem istota człowieczeństwa. Mogę słuchać obowiązującego w przyrodzie dyktatu zasady darwinowskiej, ale nie muszę. Bo w mojej ludzkiej mocy jest zadrwić sobie z tego dyktatu i obrać drogę terrorysty, świętego albo wolontariusza.
    • Autor: Tadeusz Bielicki
    • Źródło: rozmowa Sławomira Mizerskiego, Przygody człowieka na ziemi niczyjej, „Polityka” wydanie specjalne, 6/2010.
    • Zobacz też: determinizm, wolność
  • W świecie zwierzęcym, jednostka jest zawsze mniej ważna niż gatunek. Jest jednak osobliwością gatunku ludzkiego, że właśnie dlatego, iż jednostka została stworzona na obraz Boga, jednostka jest wyższa od gatunku.
    • Autor: Søren Kierkegaard, Journals of Kierkegaard, Harper and Row, Nowy Jork 1958, s. 187.
  • Widzisz, jak dziwną maszyną jest człowiek? Pakujesz w nią chleb, wino, ryby, rzodkiewki, a wychodzą z niej westchnienia, śmiech, sny. Cała fabryka! W naszych głowach mieści się zapewne takie kino, co gada.
  • Więcej niż jeden raz uświadomiłem sobie, że jeśli chodzi o zwierzęta, każdy człowiek jest nazistą.
  • „Własna Legenda”. To jest to, co zawsze pragnąłeś robić. (…) Spełnienie Własnej Legendy jest jedyną powinnością człowieka. Wszystko jest bowiem jednością. I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu.
  • Wraz z powstaniem człowieka pojawiła się zupełnie nowa forma życia. Zmiana ta polegała na tym, że w oparciu o dotychczasowy dorobek dziedzictwa biologicznego, powstała szczególna forma dziedziczenia, którą określam mianem dziedziczenia społecznego. Dziedziczenie biologiczne polegało na przekazywaniu pewnych tylko informacji zapisanych w kodzie genetycznym. Informacji niejako najważniejszych, czyli nie pozwalających na różnicowanie reakcji w odpowiedzi na zmiany środowiska. Dziedziczenie społeczne natomiast pozwala na przekazywanie z pokolenia na pokolenie całego dotychczasowego dorobku ludzkości, umożliwia człowiekowi elastyczne działanie w zmiennych warunkach. Właśnie dzięki tej formie dziedziczenia człowiek mógł tak błyskawicznie się rozwijać.
    • Autor: Nikołaj Dubinin
    • Źródło: Konieczność i przypadek, czyli jak powstało życie. Rozmowa z prof. Nikołajem P. Dubininem. w: Wiktor Osiatyński, Zrozumieć świat. Rozmowy z uczonymi radzieckimi, Czytelnik, Warszawa 1982, ISBN 8307006848, s. 19–20.
  • Współczesny człowiek jest eksperymentatorem własnego losu.
  • Wszystkie triumfy i katastrofy tego świata ludzie powodują nie dlatego, że są z gruntu dobrzy, albo z gruntu źli, lecz dlatego, że są ludźmi.
  • Wszystko to, co człowiek zwierzęciu wyrządził, spadnie z powrotem na człowieka.
  • Wydarzenia przychodzą do ludzi, nie ludzie do wydarzeń. Dlaczego jedni mają bogate życie, a inni nudne?
  • Wymyślając aforyzmy trudno nie wymyślać ludziom.

Z

[edytuj]
  • Zaiste, chciałoby się powiedzieć, że ludzie są diabłami na ziemi, a zwierzęta dręczonymi przez nich duszami.
  • Zaledwie jeden człowiek na milion potrafi myśleć tak, że przynosi to korzyść jemu i innym.
  • Zasadniczą właściwością człowieka jest geniusz tworzycielski, czyli zdolność wiązania żywiołów psychiki ludzkiej z żywiołami natury w taki sposób, że powstaje nowy i potężny kształt mocy, temuż człowiekowi podległy.
  • Ze wszystkich zwierząt jeden człowiek umie się śmiać, choć on właśnie ma najmniej powodów.
  • Zło nie jest tym co wchodzi do ust człowieka. Zło jest tym, co z nich wychodzi.
  • Zostań człowiekiem! Małpom to się już udało.

Ż

[edytuj]
  • Żaden człowiek nigdy się nie dowie, kim jest.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Człowiek&oldid=589223”