Samorealizacja

Samorealizacja – stałe dążenie do realizacji swojego potencjału, rozwijania talentów i możliwości.

• Każde dzieło kultury jest wytworem określonego społeczeństwa, wehikułem jego samorealizacji i środkiem porozumienia jego członków; jako takie są więc dzieła sztuki ze sobą zawsze porównywalne i czytelne.
  • Autor: Arnold Hauser
  • Źródło: Konrad Onasch, Annemarie Schneiper, Ikony. Fakty i legendy, Arkady, Warszawa 2007, s. 31.

• Myślę, że wolność jest czymś, co trzeba zdobyć i że wyzwolenie bardzo boli. Dlatego mam gigantyczny problem z dominującą dziś etyką, która opiera się na samorealizacji – „Musisz pozostać wierny samemu sobie”. Tymczasem, jeżeli chcesz być wierny samemu sobie, musisz zreprodukować całe to g...., które jest w środku. Przecież w nas samych są także rzeczy odrażające. Jestem starym lewakiem. Ale na poziomie psychologicznym mam konserwatywną i pesymistyczną wizję człowieka – w każdym z nas jest coś strasznego i za wszelką cenę musimy to zniszczyć.
  • Autor: Slavoj Žižek, Jeżeli Boga nie ma, wszystko jest zakazane, „Europa”, 24 marca 2007.
  • Zobacz też: wolność, człowiek

• W dzisiejszych czasach przesadny nacisk na samorealizację doprowadził do powstania wielu kompozycji muzycznych, rzeźb i obrazów, które są tak bardzo subiektywne, że trudno zaliczyć je do głównego nurtu sztuki – tylko wąskie grono zdolne jest je docenić.
  • Autor: Anthony Storr, Kolosy na glinianych nogach. Studium guru, tłum. Jerzy Prokopiuk, Przemysław Jan Sieradzan, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2009, ISBN 9788374146517, s. 249–250.