Honoriusz Balzac

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Honoriusz Balzac (1842)

Honoriusz Balzac (fr. Honoré de Balzac; 1799–1850) – francuski powieściopisarz.

Cierpienia wynalazcy[edytuj]

(fr. Les Souffrances de l’inventeur)

  • Diament nie zna swej wartości.
  • Niewielka jest liczba wybrańców bożych.
  • Trzeba wszystko ważyć, aby wszystko zdobyć.

Dom pod Kotem z Rakietką[edytuj]

(fr. La maison du chat-qui-pelote)

  • Burze i cierpienia spotykane na wyżynach oszacują tylko duchy szlachetne, tam zamieszkujące.
  • Lotność umysłu i umiejętność prowadzenia wdzięcznej rozmowy są albo darem naturalnym, albo owocem edukacji rozpoczętej w kołysce.
  • Poezja, malarstwo, urocze igraszki wyobraźni mają do umysłów wyższych nie ulegające przedawnieniu prawa.
  • Skromne i niepokaźne kwiaty, rozwijające się w dolinach umierają może, gdy przesadzić je nazbyt blisko niebios, w rejony, gdzie zbierają się burze, a słońce pali.
  • W każdej kwestii możemy być sądzeni jedynie przez równych sobie.

Dwaj poeci[edytuj]

(fr. Les deux poètes)

  • Jednym z nieszczęść towarzyszących wielkim inteligencjom jest to, iż z konieczności rozumieją wszystko, równie złe jak dobre.
  • Skąpstwo zaczyna się tam, gdzie ubóstwo się kończy.
  • Skąpstwo ma, jak miłość, dar jasnowidzenia przyszłości, węszy ją, przenika.

Komedia ludzka[edytuj]

(fr. La Comédie Humaine; tłum. Tadeusz Żeleński-Boy)

  • Czuć, kochać, cierpieć, poświęcać się, będzie zawsze treścią życia kobiety.
    • Sentir, aimer, souffrir, se dévouer, sera toujours le texte de la vie des femmes. (fr.)
    • Źródło: Eugenia Grandet, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1933, s. 133.
  • Inteligencja zabiła wszystko!
    • L’intelligence a tout tué… (fr.)
    • Źródło: Jaszczur, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1934, s. 55.
  • Każdy ma prawo burmistrzować w swoim domu.
    • Charbonnier est maire chez soi (fr.)
    • Opis: polski odpowiednik: Wolnoć Tomku w swoim domku.
    • Źródło: Eugenia Grandet, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1933, s. 29.
  • Kiedy kobieta kocha, przebacza wszystko, nawet zbrodnie; kiedy nie kocha, nie przebacza niczego, nawet cnót.
  • Kto chce za wiele dowieść, nie dowodzi niczego.
    • Źródło: Kuratela
  • Miłość woli zazwyczaj kontrasty niż podobieństwa.
  • Społeczeństwo francuskie miało być historykiem, ja miałem być tylko sekretarzem.
    • Źródło: przedmowa
  • Traf jest największym powieściopisarzem świata.
  • Ten, kto tak bardzo podoba się wszystkim – nie podoba się nikomu, a najgorszą z wad jest nie mieć żadnej.
    • Źródło: Bal w Sceaux

Gobseck[edytuj]

  • Nie ma nieznośniejszej rzeczy niż człowiek szczęśliwy.
  • Nieraz bowiem miałem sposobność stwierdzić, że kiedy dobroczynność nie szkodzi dobroczyńcy – zarzyna obdarowywanego.
  • Nieszczęście jest naszym najlepszym nauczycielem, nieszczęście nauczy wartości pieniądza, ludzi i kobiet.
  • Przed trzydziestką uczciwość i talent są jeszcze jakąś hipoteką. Później nie można już polegać na człowieku.
  • Zawiedzione namiętności, urażone próżności są gadatliwe. Nałogi, gorycz, zemsta to najlepsi agenci policyjni.
  • Życie to praca, rzemiosło, którego trzeba się nauczyć. Kiedy człowiek, przebywszy wszystkie bóle życia, nauczył się go wreszcie, fibry jego hartują się i nabywają pewnej gibkości, która pozwala im panować nad swą wrażliwością.

Ojciec Goriot[edytuj]

(fr. Le père Goriot)

  • Cnoty, panie studencie nie da się dzielić na kawałki: albo jest, albo jej nie ma.
  • Serce nasze to skarb. Niech kto je opróżni od razu, jest zrujnowany. Tak samo nie przebaczamy uczuciu, że się oddało całe, jak nie darowujemy człowiekowi, że jest bez grosza.
  • W szczęściu byłaby urocza: szczęście jest poezją kobiet, jak strój ich barwiczką.
  • Pod wielką fortuną, która powstała z niewiadomego źródła, ukrywa się zawsze zbrodnia.
    • Tłum. Amelia Bortnowska.
  • Teraz się spróbujemy!
    • Opis: zakończenie.

Po czemu miłość wypada starcom[edytuj]

(fr. À combien l’amour revient aux vieillards; tłum. Tadeusz Żeleński-Boy)

  • Im życie bardziej nikczemniejsze tym więcej człowiekowi zależy na nim; jest ono wówczas protestem, ciągłą zemstą.
  • Prawodawca sili się wszystko skupić w państwie, jak gdyby ono mogło działać.
  • Sprawiedliwość jest to istota teoretyczna, wcielona w zbiór indywiduów zmieniających się bez ustanku, których dobre intencje i pamięć są, jak one, niezmiennie wędrowne.

Cykl Stracone złudzenia[edytuj]

(fr. Illusions perdues)

  • Czas to jedyny kapitał ludzi, którzy mają za cały majątek swą inteligencję.
  • Egoizm żre wszystkie sfery społeczne.

Wielki człowiek z prowincji w Paryżu[edytuj]

(fr. Un grand homme de province à Paris)

  • Być dziennikarzem – to dzierżyć władzę prokonsula w republice pióra.
  • Cierpienie daje wielkość wszystkiemu.
  • Człowiek dochodzi do czegoś jedynie pod żelazną ręką konieczności.
  • Człowiek z głową, raz zyskawszy punkt zaczepienia, dochodzi do wszystkiego, kiedy sam zechce!
  • Dziennikarstwo to piekło, otchłań, niesprawiedliwości, kłamstwa, zdrady, której nie można przejść i z której nie można wyjść czystym, chyba mając za przewodnika, jak Dante, boski laur Wergilego.
  • Geniusz skrapia swoje dzieła własnymi łzami.
  • Każda kobieta, która kocha, jest anielska.
  • Kiedy kobieta dojdzie do tego, iż żałuje swej słabości, przeciąga niby gąbką po całym życiu, aby wymazać zeń wszystko.
  • Kto chce się wznieść nad poziom, winien się przygotować na walkę, nie cofać się przed żadną trudnością.
  • Kto może wszystko powiedzieć, dochodzi do tego, że może wszystko zrobić.
  • Możemy stracić jedynie fortunę, której szukamy!
  • Nic nie może stać się ludziom, którzy nic nie mają.
  • Nie można być wielkim człowiekiem tanim kosztem.
  • Nie można wydrzeć miłości z serca, tak jak się wyrywa ząb.
  • Płynąc z prądem, zawsze się gdzieś zapłynie.
  • Poeci wolą raczej chłonąć wrażenia niż wchodzić w innych, aby studiować mechanizm uczuć.
  • Społeczeństwo odtrąca talenty niezupełne, jak natura uprząta istoty słabe lub niedokształcone.
  • Wielki pisarz jest męczennikiem, który nie umrze, oto wszystko.
  • Talent, to istota duchowa, która, jak wszystkie żywe stworzenia, w dziecięctwie skłonna jest do chorób.
  • To, co czyni przyjaźń nierozerwalną i zdwaja jej urok, to uczucie, którego brak jest miłości: ufność.

Piotr Grassou (z tomu Czerwona Oberża i inne opowiadania, PTWK, Warszawa 1987)[edytuj]

  • Grassou de Fougeres wprowadził w życie część tej piekielnej zasady, której społeczeństwo zawdzięcza owe bezecne miernoty, mające dziś wybierać elitę we wszystkich klasach społeczeństwa; oczywiście wybierają same siebie i wydają zaciętą wojnę prawdziwym talentom.
  • Jedynie ludzie mierni umieją myśleć o wszystkim.
  • Litość wynosi tyleż miernot, ile zawiść poniża wielkich artystów.

Inne[edytuj]

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A[edytuj]

  • Aby kobieta była szczęśliwa, nie może zmieniać mężczyzn, tak jak się zmienia koszule.
  • Aby znaleźć w miłości narzędzie szczęścia, trzeba wypić całą czarę bezwstydu i wyrzec się szlachetnych pojęć, które są rozgrzeszeniem błędów miłości.
    • Źródło: Nie jedno ma imię: Aforyzmy o miłości, wyb. Kiejstut R. Szymański, Wrocław 1997.
  • Antypatia rodzi się ze starcia charakterów, a nie z walki poglądów.

C[edytuj]

  • Chwała to słońce martwych.
  • Ci, którzy znają miłość w jej bezmiarach, wiedzą, że nie sposób kosztować jej rozkoszy nie przyswoiwszy sobie jej cnót.
  • Cóż to za przyjaźń, która cofa się przed solidarnością?
  • Człowiek jest mniej nieszczęśliwy, gdy nie jest nieszczęśliwy sam.
    • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, ISBN 8386482001, s. 28.
    • Zobacz też: człowiek
  • Człowiek może iść od niechęci do miłości; ale skoro zaczął od miłości, a doszedł do niechęci, nie powraca już do miłości nigdy.
  • Człowiek nie jest ani dobry, ani zły.
  • Człowiek uczyni wiele, aby go kochano. Uczyni wszystko, aby mu zazdroszczono.
  • Człowiek, który dwa razy w życiu się kaja, jest strasznym obłudnikiem.
  • Czym jest słońce dla ziemi, tym miłość dla duszy.

E[edytuj]

  • Egoizm jest trucizną przyjaźni.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: egoizm

F[edytuj]

  • Flirt to zabawa serc.

H[edytuj]

  • Humor jest uprzejmością rozpaczy.

I[edytuj]

  • Im bardziej nasze zajęcie jest świńskie, tym więcej w nim trzeba uczciwości.
  • Intryga wyższa jest od talentu; z niczego robi coś.
    • Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 28.

J[edytuj]

  • Jedni szukają nowych seksualnych doznań z różnymi kobietami, inni skupiają swoją uwagę na jednej kobiecie, uważając ją za swój ideał.
  • Jeśli miłość jest dzieckiem, przywiązanie jest dojrzałym człowiekiem.
  • Jeśli nawet miłość nie dodaje rozumu durniom, to jednak czyni bardzo głupimi mądrych ludzi.

K[edytuj]

  • Każda noc powinna mieć swoje menu.
  • Kobieta ma naturę kameleona.
  • Kobieta ze swym instynktem dręczenia jest i będzie zawsze zgubą mężczyzny.
    • Źródło: Julian Piskorz, Psychologia duszpasterska kobiet, Towarzystwo Naukowe, 1958, s. 110.
  • Kobieta żyje sercem, głową albo namiętnością.
  • Kobiety bez duszy nie mają w swoich gestach nic miękkiego.
  • Kobiety, o ile nie kochają, posiadają zimną krew starego adwokata.
  • Kobiety umieją szaleć jedynie dla głupców.

L[edytuj]

  • Lżej jest być kochankiem, niż mężem.

Ł[edytuj]

  • Łóżko to barometr małżeński, wskazujący, czy uczucia żony wzrastają, czy obumierają.

M[edytuj]

  • Małżeństwo jest wiedzą.
  • Marzenie zabiera tyle samo czasu, co planowanie.
  • Mężatka jest niewolnicą, którą trzeba umieć osadzić na tronie.
  • Mężowi nie wolno pierwszemu zasypiać ani pierwszemu się budzić.
  • Miłość jest najbardziej dźwięczną ze wszystkich harmonii.
  • Miłość jest najpiękniejszą religią. Ktoś, kto kogoś kocha, odda mu wszystko bez modlitwy.
  • Miłość to suka… To nie jest nawet uczucie, to po prostu opłakana konieczność, zajmująca pośrednie miejsce między potrzebami ciała i duszy.
  • Miłość spełniona w ciągu dwóch dni umiera w ciągu następnych dwu, zdobywana w ciągu miesięcy trwa trzy miesiące, w ciągu lat – lata.
    • Źródło: Nie jedno ma imię: Aforyzmy o miłości, wyb. Kiejstut R. Szymański, Wrocław 1997.

N[edytuj]

  • Nie będzie przyjacielem kobiety, kto może być jej kochankiem.
  • Nie częstość lub gwałtowność uderzeń jest siłą, lecz celność.
  • Nie istnieje wielki talent bez wielkiej siły woli.
  • Nie żartuj nigdy z głupszymi.
  • Niedola miewa swoje nawiasy.
  • Nienawiść jak miłość – żywi się byle czym.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: nienawiść
  • Nieświadomość sprawia nieraz to samo co wyrachowanie.
    • Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 28.

O[edytuj]

  • Obojętność jest jak lód polarny na biegunach: zabija wszystko.

P[edytuj]

  • Pamiętać należy w małżeństwie, że kobieta żyje uczuciem.
  • Podstęp budzi mniej zawiści niż talent.
  • Prawdziwa miłość zaczyna się u kobiety tłumaczeniem wszystkiego na korzyść kochanego mężczyzny.
  • Prawdziwe szczęście jest rzeczą wysiłku, odwagi i pracy.
    • Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 53.
  • Przychodzi taka chwila w życiu rodzinnym, gdy dzieci, chcąc nie chcąc, stają się sędziami rodziców.

S[edytuj]

  • Sumienie prawdziwej kobiety zawsze ją usprawiedliwia.

T[edytuj]

  • Talent polega na połączeniu siły twórczej ze zdolnością wykonawczą.
  • Trzeba się dobrze mieć na baczności, aby rozpoznać fałszywą monetę przyjaźni.

U[edytuj]

  • Uległość i łagodność są najpotężniejszą bronią kobiety.

W[edytuj]

  • W małżeństwie powinno się walczyć bezustannie przeciwko potworowi, który pożera wszystko: przyzwyczajeniu.
  • Wszystko, cokolwiek się powie o kobiecie, jest prawdą.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.

Z[edytuj]

  • Z chwilą, gdy uczucie przestaje istnieć, staje się pieniądz czymś.

O Balzaku[edytuj]

  • Konsekwentne studiowanie Balzaka przemienia naszych przyjaciół w cienie, znajomych w cienie cieni…
  • (…) ten poczciwy Balzac uważa, że mężczyzna jest naprawdę kompletny dopiero z siedmioma kobietami. Oto ich wyliczenie: kobieta od spraw ogniska domowego, kobieta z sercem, rozumem, szalona, kapryśna, znienawidzona i wreszcie ta, na którą się czeka i której się szuka, a nigdy, nigdy nie posiada.
    • Autor: Ferenc Liszt
    • Źródło: list do Marii d’Agoult, cyt. za: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 264.