Przejdź do zawartości

Percy Bysshe Shelley

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Percy Bysshe Shelley (1792–1822) – angielski poeta.

Percy Bysshe Shelley (1819)
  • Codzienne obowiązki stają się piękne dzięki miłości.
  • I został człowiek wolny od pęt władzy,
    Od nierówności klas, ras i narodów,
    Zbyty już trwogi, poddaństwa, poniżeń,
    Sam sobie panem, mądrym, sprawiedliwym,
    Po prostu – człowiek.
    • Źródło: Prometeusz wyzwolony, przeł. Leszek Elektorowcz, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1982, s. 137.
  • Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze!
    • Źródło: Ozymandias
  • Jakże cudowna jest Śmierć,
    Śmierć i jej brat Sen!
    • How wonderful is Death,
      Death and his brother Sleep!       (ang.)
    • Źródło: Queen Mab
  • Jesteś piękna, a mało jest piękniejszych.
    • Źródło: Do Sophii
  • Księżycowy blask igra z morzem --
    Cóż warte wszystkie owe pieszczoty,
    Gdy my się pieścić nie możem?
  • Nalega się, aby człowiek wiedział, że cokolwiek jest, musiało albo mieć początek, albo istnieć od wieków; wie także, że wszystko, co nie jest wieczne, musiało mieć przyczynę. Kiedy to rozumowanie zastosuje się do wszechświata, konieczne jest udowodnienie, że został on stworzony: dopóki nie zostanie to jasno wykazane, możemy rozsądnie przypuszczać, że istniał on przez całą wieczność.
    • Źródło: O konieczności ateizmu
  • O, jakże chciałbym być Antychrystem (…).
    • Oh, how I wish I were the Antichrist (…). (ang.)
    • Źródło: list do Thomasa Jeffersona Hogga, 3 stycznia 1811, cyt. za: Teddi Chichester Bonca, Shelley’s Mirrors of Love. Narcissism, Sacrifice, and Sorority, SUNY Press, 1999, s. 18.
  • Poeci są nieuznanymi prawodawcami świata.
    • Źródło: Obrona poezji, przeł. Jan Świerzowicz, Oborniki: nakładem tłumacza, 1939, s. 44.
  • Poezja zachowuje od zniszczenia tchnienie boskości w człowieku.
    • Źródło: Justyna Ziarkowska, W gorączce. Krytyka literacka Maurycego Mochnackiego i Mariana José de Larra, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2004, s. 128.
  • Przyjaźń, drogi balsam… Uśmiech pośród zachmurzonych twarzy; umiłowany promień słońca; uścisk w samotności; schronienie w trudnościach; radość w smutku.
  • Spośród słabych, moje serce jest najsłabsze.
    • Źródło: Do Sophii
  • Spójrz na me dzieło, o Potężny, i rozpaczaj.
    … wokół szczątków
    Tego kolosalnego wraku pustynia się roztacza,
    Naga, dzika i płaska, bez końca ni początku.
  • Znikłaś mi jak sen przelotny. Jako las – gdy zieleń zginie,
    Jako noc – gdy sen przeminie,
    Jako duch – gdy łza popłynie,
    Jestem dzisiaj sam – samotny!
    • Źródło: Smutek

O Shelleyu

[edytuj]
  • Cały swój wolny czas spędzałem na czytaniu go i uczeniu się go na pamięć, nie znając nikogo, komu mógłbym powiedzieć o tym, co myślę lub czuje. Rozmyślałem, jak wspaniale byłoby poznać Shelleya i zastanawiałem się, czy powinienem spotkać jakiegoś żywego człowieka, którego darzę taką sympatią.
  • Dziś Percy Shel­ley tkwi na wyso­kiej półce poetów wybit­nych, ale nie­czy­ta­nych.
  • Shelley, autor poezji niewiernych, utonął; teraz wie, czy Bóg istnieje, czy nie.
    • Źródło: londyńska gazeta konserwatywna „The Courier”, cyt. za: theguardian.com
    • Opis: początek nekrologu Shelleya.
  • Shel­ley, lord Byron, ich zna­jomi byli jak gwiazdy rocka z lat osiem­dzie­sią­tych: szo­ko­wali sta­rych, fascy­no­wali mło­dych, pili, ćpali, upra­wiali seks i pisali świetne rze­czy.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Percy_Bysshe_Shelley&oldid=620429”