Poezja

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Poezja – wieloznaczny termin stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nie napisanych prozą lub synonim liryki.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Alegoria poezji

A[edytuj]

  • Ale jeszcze pęta się we mnie złudzenie, że właśnie poezja jest próbą narzucenia odrobiny ładu i stwarza możliwość komunikowania się z ludźmi za pomocą zapisanego wzruszenia.
    • Autor: Zbigniew Herbert, Herbert nieznany. Rozmowy, opr. H. Citko, Fundacja Zeszytów Literackich, 2008, s. 55.

B[edytuj]

C[edytuj]

  • Co by zostało z poezji, gdyby z niej wymazać wszystkie ślady sprzeczności.
  • Co to jest poezja? Poezja to może być miłość, a więc może być prawdziwą wszechobecnością życia. Może być to także najbardziej tajemnicza i światłolubna sprawa na tej Ziemi. Kto to wie. Nie, poezja – najkrócej – to tajemnica, tak po prostu piękna i zarazem przeklęta tajemnica. Piękno i poezja? Tak, to może być! Dla mnie całe piękno staje się wtedy, kiedy mogę – a raczej próbuję na miarę swoich sił – uwolnić się ze wszystkiego, z bytu. Piękno i poezja są uświadamiane, ale dopiero się je rozumie, kiedy się człowiek uwolni od życia. Na szczęście mam jeszcze zachód słońca w swoim oknie i to jest piękne i może właśnie to jest kwintesencją poezji. Może to…
  • Czas nareszcie przestać pisać o sztuce. (…) Życie nasze jest już poezją.

D[edytuj]

  • Dopóki nie poczujesz się nieszczęśliwy, nie narodzi się w tobie „poezja”!

G[edytuj]

  • Gdy się recytuje wiersze, zdarza się, że forma zabija treść. Poeci swoje wiersze czytają prosto, konkretnie i poezja czytana w ten sposób brzmi najlepiej. Wisława Szymborska powiedziała mi, że trzeba czytać tak, jakby się głośno myślało. Wtedy słowo nie traci swojej mocy i sensu. Ale są aktorzy, szczególnie aktorki, które same są czystą poezją. Czytają wiersze niezwykle pięknie, delikatnie.
  • Gdyby poezja żyła tylko prawdą rzeczywistą, umarłaby z głodu.
  • Gdyby zabawić się w poszukiwanie najogólniejszego (nie pisanego, normatywnie nie skodyfikowanego) prawa poezji, można by za nie przyjąć zasadę mówienia i pisania „inaczej”.
    • Źródło: Henryk Vogler, Codzienność i poezja w: Z notatek przemytnika, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1957, s. 173.

I[edytuj]

  • I cóż winnaś poezjo, że nie dajesz chleba,
    Że gdy kogo ukochasz – najczęściej ma kwiaty
    Lub złoty laur na głowie, lecz na butach łaty
    I zimą bez paltota liczy gwiazdy nieba?

K[edytuj]

  • Kiedy jest poezja – poeci też są poezją. Prawdziwy poeta nie jest poetą. Prawdziwy poeta jest poezją.

Ł[edytuj]

M[edytuj]

  • Malarstwo jest milczącą poezją, a poezja – mówiącym malarstwem.
  • Myślę, że wydeptałem w poezji jakieś własne ścieżki, po których nikt ze mną nie chodził. Czy one zarosną trawą, czy okażą się potrzebne, nie wiem.

N[edytuj]

  • Niosłem swoją poezję, jak żołnierz imię
    w blaszce na piersiach przeciw kulom dwóch wojen.

O[edytuj]

  • O poezjo, ty nie grzejesz,
    A tu takie ciężkie mrozy!

P[edytuj]

  • Poezja, aby była sobą,
    Musi dialog toczyć z prawdą.
  • Poezja jest dla mnie tylko sposobem dojrzewania. Dlatego nie wstydzę się nawet słabszych wierszy. Są etapami, dochodzeniem, samookreślaniem.
  • Poezja jest światem przeżyć i refleksji. Jest po trochu jak mówienie ludzkim językiem w dobie maszyn i komputerów. Nie może jednak być zbyt mądra, bo nikt jej nie zrozumie.
    • Autor: Jan Twardowski
    • Źródło: Uśmiech Boga, wywiad z księdzem Janem Twardowskim przeprowadzony przez Katarzynę Nicieję w „Dzienniku Zachodnim” nr 127, 2001, s. 9
  • Poezja jest to, proszę panów, skok,
    Skok barbarzyńcy, który poczuł Boga!
  • Poezja jest tym
    co czyni cię sobą
    • Autor: Mira Kuś , …(góry to góry) z tomu Gdzieś jest ta oaza (1981)
  • Poezja – najdłuższa droga na tym świecie.
  • Poezja to jest przecież to, co tak nierówno drukują zawsze u spodu w gazetach, a niekiedy wycinają potem nożyczkami.
  • Poezja to myślenie w obrazach.
  • Poezja to taka malownicza bazgranina, z której wynika nic lub wszystko.
  • poezja współczesna
    to walka o oddech
  • Poezja zawiera w sobie najwięcej prawdy. Bo proza może być fikcją od początku do końca, a poezja jest raczej zapisem emocji. Natomiast nie jest to też do końca prawda o człowieku, bo przecież każdy wiersz jest zapisem chwili. W związku z czym niekoniecznie oddaje całokształt człowieka, jego istotę.
  • Poezjami palić trzeba,
    Drzewo bowiem podrożało,
    A te dużo dają dymu,
    Ale za to ciepła mało.
  • Poezję (…) można określić jako wyraz indywidualnego temperamentu przełamującego się poprzez konwencję społeczną.
  • Poezję –
    tylko co to takiego poezja
    Niejedna chwiejna odpowiedź
    na to pytanie już padła
    A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
    jak zbawiennej poręczy
    • Autor: Wisława Szymborska, Niektórzy lubią poezję
  • Praca poety nie leżała w poezji jako takiej; leżała w wynajdowaniu powodów, dla których poezja jest czymś cudownym.

S[edytuj]

  • Spokojnie pisz do końca swe wiersze klasyczne,
    Które wtedy są dobre, gdy cierpisz w milczeniu.

W[edytuj]

  • W dziewiątym roku życia straciłam wszystko, co kojarzy się z pojęciem domu. (…) A potem ponownie dom. (…) Było w nim wszystko, co wypełnia każdy ludzki dom, ale była w nim też poezja. To ona kazała mi właśnie, jak w Moim ryżowym poletku, patrzeć na miskę glinianą, siwy garnuszek, na „cudowne ryżu rozmnażanie”.
    • Autor: Teresa Ferenc
    • Źródło: Teresa Ferenc, Poezje wybrane, wydawnictwo Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1980, ISBN 8320532183. s. 129–130.
  • W serdecznej ja płacę gotówce
    za to pisanie kruche,
    wszak jestem po połówce
    i okiem, i uchem.
  • Wszystko jest poezją, każdy jest poetą.
  • Wyspy można kupić na Morzu Jońskim czy Egejskim, zamki nad Loarą, wielkie tereny w Brazylii, ale nie kupi się poezji: tego sposobu bycia, który między innymi, zupełnie bezwolnie, mimochodem, fantastycznie ośmiesza pieniądz, a jego siłę nabywczą sprowadza do zera lub, mówiąc raz brutalnie, do dwóch zer.
    • Autor: Edward Stachura, Miłość czyli życie, śmierć i zmartwychwstanie Michała Kątnego zaśpiewana, wypłakana i w niebo wzięta przez edwarda stachurę w: Fabula rasa. Z wypowiedzi rozproszonych, wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 348.

Z[edytuj]

  • Zdradzę wam tajemnicę:
    nie czytamy poezji dlatego, że jest ładna.
    Czytamy ją, bo należymy do gatunku ludzkiego
    a człowiek ma uczucia.
    Medycyna, prawo, finanse czy technika
    to wspaniałe dziedziny,
    ale żyjemy dla poezji, piękna, miłości.

Zobacz też[edytuj]