Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, portret wykonany techniką pasteli przez Witkacego (1924)
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891–1945) – polska poetka.
- A jej usta są jak środek złotego pierścienia.
- Źródło: Słowik i świt
- Bo z mężami jest jak z bańkami mydlanymi: pierwsza jest zawsze nieudana, druga już lepsza, a dopiero ta trzecia naprawdę piękna i kolorowa.
- Bóg światy stwarza,
nie zapisuje w księgach słodyczy…- Źródło: Zapomniane pocałunki
- Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci…
- Zobacz też: Słońce
- Całuję usta jego wieloustne:
mów o miłości nim na zawsze usnę
w objęciach twoich mój świecie.- Źródło: Światu
- Ćmy srebrne ślepe i ciche lecą w ogniste sidła,
nie widzą złotego ciernia, który się chwiejnie żarzy.
Lecz czemu ja wpadłam w ogień, czemu spaliłam skrzydła?
Widać mam oczy na skrzydłach zamiast je mieć na twarzy…- Źródło: Oczy na skrzydłach
- Dorastamy do twojej wiedzy,
Wysokiej wiedzy solarnej,
Kwiecie, który Słońce za wzór bierzesz!- Źródło: Słonecznik
- Długo jeszcze poleżę w szklanej wodzie, w sieci wodorostów, zanim nareszcie uwierzę, że mnie nie kochano po prostu.
- Źródło: Ofelia
- Gdy już zmierzch wonne olejki w tęczowe niebo wetrze,
nietoperz wylatuje ze strychu
i zaczyna mierzyć po cichu
wielkie koła tęsknoty rozlane na wietrze…- Źródło: Nietoperz
- Zobacz też: nietoperz
- Gdy mi do serca dotrze
będę tem co najsłodsze- Źródło: Zanurzcie mnie w Niego...
- I cóż na to anioł dobroci?
Płacze dalej i oto wszystko.- Źródło: Zwykłe matczysko
- Jeleniu, na mój widok serce ci zabiło.
Pośpiesznie skręcasz na bok,
w zielone zaułki,
wskroś gałęzi, gałęźną unosząc koronę.- Źródło: Jeleń, 1932
- Krokusy wyskakują z ziemi
jak wiolinowe nuty,
a panny się chylą nad niemi
i z nut układają bukiet.- Źródło: Krokusy II
- Zobacz też: krokus
- Kto chce bym go kochała, nie może być nigdy ponury,
i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry.
Kto chce bym go kochała, musi umieć siedzieć na ławce
i przyglądać się bacznie robakom i każdej najmniejszej trawce.
I musi też umieć ziewać kiedy pogrzeb przechodzi ulicą,
gdy na procesjach tłumy pobożne idą i krzyczą.- Źródło: Kto chce, bym go kochała
- Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła.
- Zobacz też: cierpienie
- Meduzy rozrzucone niedbale,
muszle, które piasek grzebie,
i ryba opuszczona przez fale,
jak serce moje przez ciebie.- Źródło: Wybrzeże
- Musi umieć pieska pogłaskać, i mnie musi umieć pieścić,
i śmiać się, i na dnie siebie żyć słodkim snem bez treści,- Źródło: Kto chce, bym go kochała
- Niebo się gniewa,
obłoki nadbiegają w tłumie!
Szczęśliwe drzewa!
Będą się mogły wyszumieć!
- Niema już dla nas miejsca na ziemi ni w niebie!
gdybyż znaleźć raz mieszkanie, choćby i w fatamorganie!
Tam siedlibyśmy w ciszy zapatrzeni w siebie,
serca by nam zbłękitniały, na powietrzu wpółrozwiane.- Źródło: Fatamorgana
- Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic.
Jestem może bledsza,
trochę śpiąca
trochę bardziej milcząca
lecz widać można żyć bez powietrza!- Źródło: Miłość
- Zobacz też: bladość
- No i przeszedł w zamęcie i świście
list, liść biały z kochanego drzewa…- Źródło: Listopad i listonosz
- Pocałowania, słodkie pieszczoty,
pachnące jeszcze wonią tęsknoty,
zdala od ludzi, zdala od zgiełku,
na dnie szuflady więdną w pudełku.- Źródło: Pamiątki
- Poezjo, pod twoją obronę…
- Źródło: Bluebells
- Zobacz też: poezja
- Rumieńce lata pobladły,
liść złoty z wiatrem mknie.
I klonom ręce opadły,
i mnie…- Źródło: Liście
- Serdecznym liściem ogrzane
Chcąc miłości aksamit wysłowić
Skromne fiołki
śpiewają wonności sopranem
W świecie kwiatów
Fiołek – to słowik.- Źródło: Fiołek – to słowik
- Zobacz też: fiołek
- Słowiki są dziś nieswoje. Bzy są jak chmury krzyżyków.
Chcesz zabić serce moje? Przecież się nie zabija słowików!
- Spadłeś z ziemi jak gdyby do morza
w gorzkie i czarne bezkresy.
Pożarły cię złote ryby:
Arktury i Antaresy…- Źródło: Umarły
- Świat, jak mydlana bania
na słomce wisząc Bożej,
drży, chwieje się i kłania,
kręcąc się w barwach zorzy.- Źródło: Świat jak mydlana bania...
- Wciąż rozmyślasz. Uparcie i skrycie.
Patrzysz w okno i smutek masz w oku…
Przecież mnie kochasz nad życie?
Sam mówiłeś przeszłego roku…
Śmiejesz się, lecz coś tkwi poza tem.
Patrzysz w niebo, na rzeźby obłoków…
Przecież ja jestem niebem i światem?
Sam mówiłeś przeszłego roku…- Źródło: Miłość [w:] Wachlarz (1927)
- Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…- Źródło: Kwiatki z Waterloo
- Wtem, gdy się księżyc zachmurzył,
dźwiękły kroki od wichru prędsze,
i w drzwiach tarasu, na piętrze,
zapalił się amarant elektrycznej róży.- Źródło: Ciało szczęścia
- Z gór stromych, z białych ścian,
z wyżyn wysokich i świętych
stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
i wyrósł las ciemnosmreczyński.
Zielone piekło.- Źródło: Las Ciemnosmreczyński
- Zobacz też: Ciemne Smreczyny
- Zamiast ust, które jeszcze całować się nie śmią,
– papieros, zapalony drugim papierosem.- Źródło: Amory
- Złotniczeńku ty na niebie,
chcę pić życie, nie mam z czego.- Źródło: Lenartowicz
- Życie jest tak gwałtowne! Przerywa, nie słucha,
napada, krzyczy, tupie, męczy, zmienia maskę- Źródło: Życie
- Żyć jest słodko, a smutek to życie!
- Żyć to mi nie dajecie,
lecz umrzeć nikt mi nie wzbroni…
O Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
[edytuj]- O, staroświecka młoda pani z Krakowa!
Strzeż się! Biskup pieni się i krzyczy: horrendum!
Na łąkę wychodzisz nocą po kwitnące słowa,
Tajne czynisz praktyki, aby pachniały ambrą i lawendą.- Autor: Julian Tuwim, Do Marii Pawlikowskiej