Jolanta Stefko

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Jolanta Stefko

Jolanta Stefko (ur. 1971) – polska poetka i pisarka.

  • To właśnie strych był jego królestwem nieistnienia, nieobecności, niecierpienia, nieżalu, niegoryczy.
    • Źródło: Wódociąg

Możliwe sny[edytuj]

  • – czy Bóg może stworzyć kamień, którego nie byłby w stanie udźwignąć? – Oczywiście. Stworzył ludzi – a ludzie to właśnie ten kamień, którego nie może udźwignąć, ciągle coś trzeba przy nich poprawiać, a oni i tak pozostają źli i jest im źle i nie są wdzięczni za życie, ponieważ lepiej im było, kiedy ich nie było.
  • Dlaczegoś potworzył ludzi?
    Bóg odparł: Nie chciałem być sam.
  • Gdyby to ode mnie zależało urodziłbym się martwy.
  • Już nie muszę zmuszać się do życia
  • Poradnik dla średnio zawansowanych wisielców przeczytał napisaną złotymi literami na ostatniej stronie radę: „Jeśli wisisz długo i nic, musisz sobie znaleźć mocniej nasłoniecznione i naptakowane miejsce. Szybciej na gorącym słońcu zaczniesz gnić a woń rozkładu przywabi wygłodzone kruki, wrony, wrony, wrony, kruki, kruki, które rychło i doszczętnie rozszarpią twe szczątki.”
  • Przestanę złem odpowiadać na zło. Świat stanie się nieco mniej parszywy.
  • Twarz mu uśmiech wykrzywia i radość w nim budzi / To, że jutro, o, szczęście! – nie czeka go życie! / Ani jutro, ani pojutrze; i już nigdy, nigdy więcej!