René Char

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

René Char (1907–1988) – francuski poeta.

  • Człowiek potrafi uczynić i to, czego nie zdoła ogarnąć jego wyobraźnia. Jego czoło przecina galaktykę absurdu.
  • Jedyna walka toczy się w ciemnościach. Zwycięstwo odnosi się zawsze na ich skraju.
  • Jego miłość [poety], doznanie, szczęście mają odpowiednik we wszystkich miejscach, w których nigdy nie był i nie będzie, wśród obcych, których nigdy nie pozna.(...) Poeta przywraca życie, żeby śpieszyć z kolei do kresu.
    • Źródło: Dlaczego dzień ulatuje
    • Zobacz też: poeta
  • Mamy w sobie ogromne obszary, przez które nigdy nie zdołamy przebrnąć.
  • Nie można zacząć wiersza bez odrobiny mylnego sądu o sobie i świecie, źdźbła niewinności w pierwszych słowach.
  • Nie utrzyma się na nim żadne spojrzenie. Krzyczy -
    to cała jego obecność. Byle strzelba strąci go kiedyś.
    Takie jest serce.
    • Źródło: Jerzyk
    • Zobacz też: serce
  • Poezja skradnie mi moją śmierć.
  • Rodzimy się wśród ludzi, umieramy niepocieszeni wśród bogów.
  • Skoro zamieszkujemy błyskawicę, jest ona sercem wieczności.
  • Śmierć zadaje nam ciosy swoimi widłami. Aż do otrzeźwień wstającego w nas poranka.
  • To nie do zniesienia: czuć się solidarną i bezsilną cząstką piękności, która umiera z czyjejś winy. Solidarną w jej piersi, bezsilną w ruchu jej umysłu.
  • Trzeba umieścić się na zewnątrz siebie, na granicy łez i w orbicie głodowych klęsk jeżeli oczekujemy jakiejś rzeczy niezwykłej, dokonującej się tylko w nas.
  • Walka z barbarzyńskim okrucieństwem, niestety, to zamysł skrzydlatej mrówki.
  • Wiersz jest spełnioną miłością pragnienia, które pozostaje pragnieniem.