Śmiech

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Śmiejąca się kobieta

Śmiech – przejaw radości lub szczęścia, może być jednak również niekontrolowanym przejawem strachu.

  • Dla przeciwwagi wielu uciążliwości życia niebo ofiarowało człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech.
  • Dwóch najlepszych lekarzy ze wszystkich to dr Śmiech i dr Sen.
    • Autor: Gregory Dean Jr.
    • Źródło: Małgorzata Kronenberger, Muzykoterapia. Podstawy teoretyczne do zastosowania muzykoterapii w profilaktyce stresu, Mediatour, Szczecin 2003, ISBN 8391200620.
  • Gdy Bóg się zaśmiał, narodziło się siedmiu bogów, którzy rządzą światem… Kiedy wybuchnął śmiechem, pojawiło się światło… Kiedy wybuchnął śmiechem po raz wtóry, wszystko stało się wodą… Za trzecim wybuchem boskiego śmiechu pojawił się Hermes… za piątym – przeznaczenie…; za siódmym – dusza.
    • Opis: opis stworzenia świata z boskiego śmiechu według papirusu z III wieku po Chrystusie przytacza Marcellin Berthelot w swym dziele Introduction à l’étude de la chimie des anciens et du Moyen age, Paryż 1889.
    • Zobacz też: Bóg, dusza, przeznaczenie, światło, woda
  • Gdy chodzi o sprawy ludzkie, nie śmiać się, nie płakać, nie oburzać się, ale rozumieć.
  • Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
    • Autor: Alexandre Dumas, Wicehrabia de Bragelonne, tom II, rozdział 26: Szczęśliwy jak książę, tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
    • Zobacz też: gniew, kobieta
  • Ludzie, którzy nigdy się nie śmieją, nie są poważnymi ludźmi.
  • Na świecie nie ma nic piękniejszego od pobudzania ludzi do śmiechu.
  • Najbardziej straconym dniem jest ten, w którym się nie śmiałeś.
  • Najpewniejszą oznaką pogodnej duszy jest zdolność śmiania się z samego siebie. Większości ludzi taki śmiech sprawia ból.
  • Po częstym śmiechu poznasz głupca.
    • Per risum multum debes cognoscere stultum. (łac.)
  • Ryczą, aż chyba Buchają. I dopieroż od Śmiechu, do Śmiechu, Śmiechem Buch, Śmiechem bach, buch, buch Buchają!
  • Stojąc teraz na pustym chełmskim rynku, przypomniałem sobie, co mi kiedyś powiedział pewien młody człowiek z Chełma.
    Kiedy skończył piętnaście lat, spakował do koszyka kilka książek, parę sztuk bielizny i powiedział, że wyjeżdża w świat. Wtedy zawołał go dziadek, zamożny człowiek, i powiedział: „Czy słyszałeś, żeby się śmiano z Nowego Jorku, z Londynu? Świat, który nie śmieszy, jest trudnym światem. A jak będziesz w wielkim świecie, zobaczysz, że tam czerpią z nas, grzeją się przy naszym ogniu, bo bez Chełma jest bardzo zimno, będziesz za nami tęsknił…”.
    I miał rację ten dziadek z Chełma.
    Dopiero kiedy straciliśmy ten serdeczny śmiech, dostrzegliśmy okrucieństwo świata i wielkość Chełma.
  • Śmiech – działanie duszy, rodzące się z przyjemnych wrażeń lub szyderczego usposobienia, objawiające się na twarzy przedłużeniem się gęby i uformowaniem się podłużnego dołku na jagodach, przy czym powietrze prędko wychodzi z płuc (…).
  • Śmiech jest to dobre samopoczucie całego ciała okazywane w jednym miejscu.
  • Śmiech jest wyłączną własnością człowieka i dlatego głupcy ciągle się śmieją, aby pokazać, że są ludźmi.
  • Śmiechem poprawia obyczaje.
  • To, co wywołuje płacz przyjaciela, wywołuje również śmiech wroga.
    • Opis: przysłowie uzbeckie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seria Myśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, oprac. części uzbeckiej: Edward Tryjarski, s. 112.
    • Zobacz też: płacz, przyjaciel, wróg
  • Trzeba się śmiać. Inaczej człowiek by zwariował.
  • Warto czasem spojrzeć na rzecz z dystansem, a zawsze warto się uśmiechnąć, nawet roześmiać, jeśli jest ku temu powód.
  • Zawsze ilekroć człowiek się śmieje, przedłuża swoje życie.

Zobacz też: