Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki (1735–1801) – polski poeta, dramaturg i publicysta.

Bajki

• A cóż to jest za bajka? wszystko to być może;
  Prawda; jednakże ja to między bajki włożę.
  • Źródło: Wstęp do bajek w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 1.

• Czy nos dla tabakiery, czy ona dla nosa?
  • Źródło: Wyrok w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 16.

• Małe złego początki wzrastają z uporu.
  • Źródło: Nocni stróże w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 3.

• Miej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny.
  Prawda, nie jest wspaniały: szczupły, ale własny.
  • Źródło: Żółw i mysz w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 7.

• Miłe złego początki, lecz koniec żałosny.
  • Źródło: Woły krnąbrne w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 8.

• Nie nowina, że głupi mądrego przegadał.
  • Źródło: Mądry i głupi w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 6.

• Pięknaś prawda na pozór, na pozór też słyniesz,
  Jakeś prędko urosła, tak też prędko zginiesz.
  • Opis: dąb do dyni.
  • Źródło: Dąb i dynia w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 3.

• Umiej być przyjacielem, znajdziesz przyjaciela.
  • Źródło: Lis i osieł w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 5.

• Według mnie, ten najlepszy, co się najmniej chwali.
  • Źródło: Lew i zwierzęta w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 4.

• Wiesz, dla czego dzwon głośny? bo wewnątrz jest próżny.
  • Źródło: Mądry i głupi w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 6.

• Wszystko to odmienne,
  Łaska pańska, gust kobiet, pogody jesienne.
  • Źródło: Abuzei i Tair w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 1.

• Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły.
  • Źródło: Przyjaciele w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 14.

• Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie:
  Dwa wilki jedno w lesie nadybały jagnię.
  Już go miały rozerwać; rzekło: jakiem prawem?
  Smaczneś, słabeś, i w lesie… zjadły niezabawem.
  • Źródło: Jagnię i wilki w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 7.

Myszeida

• Gdybym był królem, lub jaśnie wielmożnym,
  Chciałbym mieć serca sług, albo poddanych:
  Miłość powszechna czyni człeka możnym;
  Stawia w korzyściach nieoszacowanych.
  Na cóż się przyda rozkazywać trwożnym?
  Czyliż nie lepiej mieć obowiązanych?
  Skarby, oręże, wszystko to rzecz płocha:
  To grunt, gdy sługa pana swego kocha.
  
  Ciężka rzecz dostać poddanych życzliwych:
  Zraża podległość prawo rozkazania.
  Już się przebrało na sługach poczciwych,
  Sama nierówność wstrętem od kochania.
  Hardość w zamysłach swoich popędliwych
  Sądzi na oślep, i płocho nagania.
  Pan wszystkim winien, wszystkim w odpowiedzi:
  Dla czegoż winien? bo najwyżej siedzi.
  • Źródło: Myszeida, Pieśń X w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 34.

• Mimo tak wielkie płci naszej zalety,
  My rządzim światem, a nami kobiety.
  • Źródło: Pieśń IV w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 26.
  • Zobacz też: kobieta

• Nie ten szczęśliwy, kto jest wywyższony,
  I w pożądanej buja obfitości.
  • Źródło: Pieśń VI w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 28.

• Święta miłości kochanej ojczyzny,
  Czują cię tylko umysły poczciwe!
  Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,
  Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe!
  Kształcisz kalectwo przez chwalebne blizny,
  Gniezdzisz w umyśle rozkoszy prawdziwe!
  Byle cię można wspomódz, byle wspierać,
  Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać!
  • Źródło: Pieśń IX w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1930, s. 63.

Monachomachia

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Monachomachia.

• Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
  • Źródło: Monachomachia, Pieśń VI, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 44.

• Przeczytaj; osądź. Nie pochwalisz spalę.
  • Źródło: Pieśń VI, w: Dzieła Krasickiego, wyd. U Barbezata, Paryż 1830, s. 44.

Listy

• Pisz, coś widział: poczciwość prawdy się nie lęka!
  • Źródło: List VI. Do Adama Naruszewicza, o pisaniu historyi

• Wiecznej, prawda, pamięci są pisarze godni, Lecz cóż sława po śmierci? gdy za życia głodni?
  • Źródło: List VII. Do p. Rodkiewicza, który przepisał dla króla wiersze autora; o talencie pisania i losie piszących

Inne

• Każdy to czyni, co zyskowi sprzyja:
  Ksiądz ludzi grzebie, a doktor zabija.
  • Źródło: Do doktora

• Książka – nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzania.
  • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

• Ktokolwiek mówi, iż się śmierci nie lęka, kłamie.
  • Źródło: Pan Podstoli

• Milsza śmierć wolna, niż życie w kajdanach.
  • Źródło: XVII. Do… w: Wiersze różne

• Możnaż wino porzucić? Powabny to trunek,
  Lecz takiego powabu zbyt drogi szacunek.
  Niech go piją bogatsi, gustu w nim nie ganię,
  Ale gdyśmy ubodzy, pijmy trunki tanie.
  • Źródło: Do pana Lucińskiego
  • Zobacz też: wino

• Mysz, dlatego, że niegdyś
  całą książkę zjadła,
  Rozumiała, iż wszystkie
  rozumy posiadła.
  • Źródło: Wielka księga gier, łamigłówek i humoru 2002, Wydawnictwo Reader’s Digest, red. naczelna: Adelsa Atelier Tourisme, Paryż 2000; red. naczelny polskiej wersji: Jacek Fronczak, Warszawa 2001, tłum. Magdalena Rodak.

• Nie mogą ci kochać Rzeczypospolitej, którzy w niej nic swojego nie mają.
  • Źródło: „Monitor” nr 41, 2 sierpnia 1765, cyt. za: Abyśmy o Ojczyźnie naszej radzili. Antologia publicystyki doby Stanisławowskiej, wybór Zbigniew Goliński, Warszawa 1984, PIW, s. 168.

• Niech ten znak sławi męża, a muza uczyni nieśmiertelnym.
  • Signum laude virum musa vetat mori. (łac.)
  • Opis: dewiza poety

• Tego imię za życia wypisane jest w niebie, komu chlebem powszednim jest ofiara z siebie.
  • Źródło: Marta Żurawiecka, Z księdzem Twardowskim 2014, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2013, s. 17.
  • Zobacz też: niebo

• Tylko skąpstwo z wiekiem się wzmaga.

• Wolno szaleć młodzieży, wolno starym zwodzić,
  Wolno się na czas żenić, wolno i rozwodzić,
  Godzi się kraść ojczyznę, łatwą i powolną;
  A mnie sarkać na takie bezprawia nie wolno?
  • Źródło: Świat zepsuty

• Z modą w świat się obraca, wyszedł rozum z mody (…).
  • Źródło: Do R.H.K.

• Zła to radość, mój bracie, po której żal chodzi.
  • Źródło: Pijaństwo

O Ignacym Krasickim

• Za najwyższą sztukę i najlepszy rodzaj satyr w Krasickim uważać należy to, że prawie nigdy niwyszydza, nie gromi i nie wstydzi, ale tylko wyprowadza osoby na scenę, zdaje się ukrywać satyrę i jest tylko wiernym prostym malarzem. Przedstawia on różne przywary w jednej osobie, a przecież ten obraz nie jest dla tego hyperbolą.
  • Źródło: Kazimierz Brodziński, O satyrze w: Pisma rozmaite Kazimierza Brodzińskiego, tom I, wyd. Drukarnia Józefa Węckiego, Warszawa 1830, s. 138.