Komunizm: Różnice pomiędzy wersjami

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Komunizm (edytuj)

Wersja z 22:36, 9 mar 2014

Usunięte 22 bajty ,  9 lat temu
m
popr. Link., format, dr zmiana
WizualnieWikikod
m (r2.6.6) (Robot dodał nn:Kommunisme)
m (popr. Link., format, dr zmiana)
** Źródło: „Wysokie Obcasy”, 20 lutego 2010
 
* Dzisiejsza sytuacja historyczna nie tylko nie zmusza nas do porzucenia pojęcia proletariatu, ale wprost przeciwnie – musimy je właśnie zradykalizować do takiego poziomu, o jakim się Marksowi nawet nie śniło. (...…) Mamy do czynienia z trzema procesami proletaryzacji: to czająca się groźba katastrofy ekologicznej, nieodpowiedniość własności prywatnej dla tzw. własności intelektualnej oraz społeczno-etyczne konsekwencje nowych osiągnięć nauki i techniki.
** Autor: [[Slavoj Žižek]]
 
 
* Kim jest komunista? Jest to ktoś, kto czyta Marksa i Lenina. A jak nazwać antykomunistę? To ktoś, kto rozumie Marksa i Lenina.
** ''How do you tell a Communist? Well, it'sit’s someone who reads Marx and Lenin. And how do you tell an anti-Communist? It'sIt’s someone who understands Marx and Lenin.'' (ang.)
** Autor: [[Ronald Reagan]], 25 września 1987
** Zobacz też: [[Karol Marks]], [[Włodzimierz Lenin]]
* Komunizm pojawia się wszędzie tam, gdzie nędza, gdzie brak nadziei. Dlatego musimy utrzymywać nadzieję przy życiu.
** Autor: [[Harry Truman]]
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, strs. 228.
 
* (...…) komunizm przesiąkł azjatyckim despotyzmem Rosji. Gdyby rewolucja doszła do Atlantyku, to oczywiście istota komunizmu byłaby inna. (...…) Idąc na zachód, komunizm nabrałby jednak nowych cech. Marks i Engels nie byli przecież Rosjanami.
** Autor: [[Tomasz Nałęcz]]
** Opis: rozważania o tym, co mogłoby wydarzyć się, gdyby Polska przegrała bitwę warszawską.
** Autor: [[Slavoj Žižek]]
 
* Królestwo komunistyczne jest (...…) obarczone całością zadań, które należą do kościoła. Kształtuje ono dusze ludzką, zwiastuje obowiązujące dogmaty, czuwa nad tym, aby ta dusza oddawała mu cześć nie tylko „jako cesarzowi”, ale także „jako Bogu”. (...…) Mamy tu do czynienia z monizmem społecznym posuniętym do ostateczności, zamykającym w jednym pojęciu państwo, społeczeństwo, kościół.
** Autor: [[Nikołaj Bierdiajew]], ''Problem komunizmu'' (1937)
 
 
* Miłość do komunistów uzależnia. Wałęsa tego nie rozumie. Przecież czerwoni politycy i generałowie sami go usuną.
** Autor: [[Jarosław Kaczyński]], ''[[Czas na zmiany]]'', rozdział „Polityka''Polityka polska”polska'', strs. 59
 
* Moi rozmaici wujkowie opowiadali mi nie tylko historie o Zagładzie. To byli komuniści, dla których wojna stanowiła tylko jedną z rzeczy, które się nie udały. Mieli poczucie zmarnowanego życia. Mój 90-letni wujek nieraz dawał mi do zrozumienia, że czuje, że przewalczył 60 lat dla sprawy, z której nic nie zostało.
 
* Nie można całe życie uważać za idiotyzm wszystkiego, co robią komuniści, i jednocześnie przykładać do tego rękę.
** Autor: [[Jean -Paul Sartre]]
 
* Nie słuchajcie tego, co mówią komuniści, ale patrzcie na to co robią.
** Autor: [[NguyenNguyễn VanVăn ThieuThiệu]]
 
* Nie wypieram ze świadomości katastrofalnych efektów, jakie przyniosła próba realizacji komunizmu. Moralne oburzenie w stosunku do zbrodni komunistycznych nie wystarcza jednak, abym za dobrą monetę mógł wziąć „teodyceę” kapitalizmu: przeświadczenie, że demokracja liberalna w stylu zachodnim dopuszcza akurat tyle zła (np. wynikającego z funkcjonowania wolnego rynku), ile jest niezbędne dla zachowania wolności. Za całe zło realnego socjalizmu odpowiadają ludzie – i dzięki temu można je zwalczać niejako wprost. Kapitalizm nie bierze odpowiedzialności za zło, jakie powoduje – odpowiedzialność zrzuca na anonimowy (czy też „naturalny”, albo nawet „boski”) rachunek wolności i sprawiedliwości. Jest w tym hipokryzja i gorzej: coś diabelskiego: uznanie zła za coś (w pewnym stopniu) dobrego – jakby świadomy wampiryzm, szczególnie rażący w przypadku ludzi broniących kapitalizmu z pozycji „cnoty”, starych dobrych obyczajów albo „chrześcijańskich wartości”.
 
* Obie podstawowe doktryny Lenina: doktryna scentralizowanej, dyktatorskiej władzy państwowej, posługującej się „partią nowego typu”, czyli monopartią oraz doktryna budowania nowoczesnych środków produkcji metodami, jakimi kapitaliści prywatni budowali zakłady przemysłowe w XIX stuleciu, wiążą się z sobą ściśle, jedna bez drugiej istnieć by nie mogła. W żadnym razie nie należy ich określać mianem marksizmu ani też mianem socjalizmu, należy je określać jako leninizm albo komunizm albo sowietyzm.
** Autor: [[Adam Ciołkosz]], [http://lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/259 ''Socjalizm – ale jaki?'', „Orzeł Biały”, Nrnr 140, kwiecień 1976].
 
* Ostatnia iskra nadziei wygasła. Terror i despotyzm zdusiły wszystko, co zrodziło się w październiku. Hasła [[rewolucja|rewolucji]] zostały zdradzone, a jej ideały utopione we krwi. Wczorajsze ożywienie oznacza dziś śmierć dla milionów. Dyktatura zabiła rewolucję, jej duch płacze...płacze… Zdecydowałem się opuścić [[Rosja|Rosję]].
** Autor: [[Aleksander Berkman]]
** Źródło: ''Powstanie w Kronsztadzie. Wszelka władza Sowietom – żadnej władzy partii'' (Brakbrak nazwiska autora), Słupsk 1996
 
* Otóż 99 procent historii człowieka, wiemy to na pewno, upłynęło w ustroju zupełnie różnym od opartego na indywidualnej konkurencji. W społeczeństwach paleolitycznych panował ustrój egalitarny, z równym podziałem łupów w małych grupkach łowieckich. W tych grupach nie było żadnych zróżnicowań społecznych, indywidualnego bogacenia się, kładziono nacisk na współpracę. I w tym archaicznym ustroju rozegrał się cały proces ewolucji, aż do wyłonienia się Homo sapiens. (...…) Jedyny prawdziwy komunizm na dużą skalę jaki znamy.
** Autor: [[Tadeusz Bielicki]]
 
 
* Pierwotna różnica między partiami socjalistycznymi i socjalno-demokratycznymi a partiami komunistycznymi polegała na programowym przyjęciu przez partie komunistyczne drogi rewolucyjnej do ustroju socjalistycznego jako drogi wyłącznej; od czasu XX zjazdu Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego w roku 1956 komuniści uznają, że wszelka zmiana ustroju społeczno-gospodarczego jest rewolucją, bez względu na to, na jakiej drodze została dokonana. Pozostała jednak różnica, dotycząca ustroju politycznego w okresie przechodzenia od ustroju kapitalistycznego do socjalizmu i komunizmu: wedle komunistów, okres ten wymaga dyktatury proletariatu „w tej czy innej postaci” i ustroju radzieckiego (sowieckiego) „w tej czy innej postaci”
** Autor: [[Adam Ciołkosz]], [http://lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/259 ''Socjalizm – ale jaki?'', „Orzeł Biały”, Nrnr 140, kwiecień 1976].
 
* Po pierwsze, mieć wyczucie skali. Nie powinno się zbliżać do ludzi pewnego kalibru (dotyczy to nie tylko Lenina, ale również Robespierre’a, Napoleona) bez wyczucia własnych ograniczeń. Liliput, który zabiera się do pisania o Guliwerze powinien być ostrożny, przede wszystkim zaś nie powinien przybierać postawy protekcjonalnej. Drugim warunkiem jest wyczucie tragizmu, które konieczne jest do zrozumienia zarówno wielkości, jak i klęski rewolucji październikowej. Ci, dla których cały projekt rewolucyjnego wyzwolenia ludzkości od wyzysku i alienacji jest tylko absurdalną fantazją, nie mają kwalifikacji do pisania o komunizmie. Podobnie jak ci, dla których pojecie nadprzyrodzonego zbawienia ludzkości od grzechu jest tylko przestarzałym przesądem, nie mają kwalifikacji do pisania historii Kościoła.
 
* Popularne obecnie utożsamianie lewicy, czy socjalizmu, z komunizmem i praktyczną formą jego realizacji jest fałszowaniem historii. Polska Partia Socjalistyczna już w momencie swojego powstania w 1892 r. postawiła program odbudowania niepodległej Polski demokratycznej i socjalistycznej.
** Autor: [[Andrzej Friszke]], [http://issuu.com/krytykapolityczna/docs/cio_kosz_fragment Wstęp w: ''Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty'', wydWyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2011].
 
* Porażka, którą idee chrześcijańskie poniosły w zetknięciu z życiem, nie przeszkadza w ukazywaniu ich jako wciąż aktualnego, niedościgłego wzorca. A równocześnie przekonuje się opinię publiczną, że krótkotrwały i nieudolny, podjęty w dodatku w krajach biednych, eksperyment komunistyczny raz na zawsze skompromitował idee tkwiące u jego podłoża. W rezultacie tęsknoty do życia w społeczeństwie odznaczającym się sprawiedliwością, związaną również ze sprawiedliwym podziałem dóbr materialnych i ze spełnionym prawem do pracy, nie mają wystarczająco silnych orędowników.
** Autor: [[Maria Szyszkowska]], ''Lewicowość w XXI wieku'', tChu, Warszawa 2004
** Źródło: „Lewicowość w XXI wieku”, tChu, W-wa 2004.
 
* Powinniśmy oddać całą należytą powagę terminom „globalne obywatelstwo” i „wspólna troska”. Taka potrzeba zaangażowania i ustanowienia globalnej organizacji politycznej, która zneutralizuje i skanalizuje mechanizmy rynkowe, odpowiada prawdziwej perspektywie komunistycznej. To właśnie tego rodzaju odwołanie do „dóbr wspólnych” uzasadnia wskrzeszenie pojęcia takiego jak komunizm.
 
* Projekt marksistowski nie tylko spełzł na niczym: wynik nie był zerowy, lecz, by tak rzec ujemny. To, co powstało, było przerażające, być może bardziej przerażające od wszystkiego, co udało się ludziom stworzyć wcześniej. Ale porzucenia tego eksperymentu – czego ostatecznie nie dało się uniknąć, ze względu na jego totalne załamanie moralne i pogłębiającą się przewagę jego zewnętrznych wrogów – nie da się potraktować jako zwycięstwa ludzkiej dobrej woli (oznaczającej poszanowanie różnorodności) nad pewną postacią ludzkiej hybris (dążeniem do ujednolicenia świata). Stanowi ono raczej przypieczętowanie klęski społeczeństwa w obliczu triumfującej hybris, która sama została na placu boju – i dalej zresztą ujednolica świat, teraz już jednak bez naszej wiedzy i woli. Jest tak, jakby despotyzm świadomości (jakim był komunizm) ustąpił miejsca despotyzmowi nieświadomości (jakim jest kapitalizm). Ludzkość zrobiła krok wstecz.
** Autor: [[Piotr Graczyk]], ''Gyorgy Lukacs i pusty grób komunizmu'', „Kronos”, Nrnr 4/2010.
 
* Proszę Państwapaństwa, 4 czerwca 1989 roku o godzinie 12 w południe skończył się w Polsce komunizm.
** Autor: [[Joanna Szczepkowska]] w ''Dzienniku telewizyjnym''
** Zobacz też: [[Polska]], [[PRL]], [[III RP]]
* Różnica pomiędzy socjalizmem a komunizmem polega jedynie na tym, że pierwszy wyraz oznacza pierwszy szczebel nowego społeczeństwa wyrastającego z kapitalizmu, drugi zaś wyraz – wyższy i dalszy szczebel jego rozwoju.
** Autor: [[Włodzimierz Lenin]]
** Źródło: „Ekonomista”, nr 4/, 1976.
 
* Rzecznicy komunizmu to zwykle u Czarnyszewicza ludzie dotknięci ''moral insanity''.
** Autor: Andrzej Stanisław Kowalczyk
** Źródło: Florian Czarnyszewicz, ''Nadberezyńcy. Powieść w trzech tomach osnuta na tle prawdziwych wydarzeń'', wyd. 1, Kraków 2010, ARCANAArcana, sp.ISBN z o.o.9788360940693, s. 627. ISBN 978-83-60940-69-3.
 
* Skłaniałbym się do przekonania, że jeśli doktryna komunizmu gdziekolwiek w ogóle przybrała kształt rzeczywiście ludzki, to stało się tak w tych środowiskach opozycyjnych, jakie powstawały w krajach rządzonych przez komunistów – choćby same te środowiska jak najdalsze były od komunistycznych sentymentów. Antykomunizm, który rodził się z czystego, etycznego sprzeciwu – dla którego zaangażowanie polityczne było więc pochodną człowieczeństwa, a nie tylko egoistycznej obrony interesów politycznych czy ekonomicznych przez komunizm naruszonych – miał w sobie najczystszy rys tego, czemu się sprzeciwiał. (...…) Antykomunista w łonie komunizmu (Sołżenicyn, Walentynowicz, Gwiazda) był więc działaczem lub działaczką, którzy bronić chcieli owej sprawiedliwości aż do upadku systemu, niemogącego sprostać swej własnej ideologii. Spełniali tym samym definicję komunizmu z Manifestu komunistycznego: Marks i Engels określali w nim komunistów jako tych, którzy nie stanowiąc jakiejś odrębnej partii i nie mając interesów różnych od interesów proletariatu, w ramach istniejącego ruchu robotniczego dbają zawsze o cel ostateczny, wyrastający ponad wszelkie doraźne i partykularne zaspokojenia poszczególnych ekonomicznych albo politycznych postulatów. Ci, którzy nie zadowalają się uzyskaniem takich czy innych ustępstw od rządzących, ale mają zawsze na względzie obalenie niesprawiedliwego systemu – są więc komunistami.
** Autor: [[Piotr Graczyk]], ''Gyorgy Lukacs i pusty grób komunizmu'', „Kronos”, Nrnr 4/2010.
** Zobacz też: [[Aleksander Sołżenicyn]], [[Anna Walentynowicz]], [[Andrzej Gwiazda]]
 
* Stare społeczeństwo burżuazyjne (...…) zastąpi zrzeszenie, w którym swobodny rozwój każdej jednostki jest warunkiem swobodnego rozwoju wszystkich.
** Autor: [[Karol Marks]], ''Manifest komunistyczny''
 
 
* Warunkiem pomocy jest nieobecność komunistów w rządzie danego kraju.
** Opis: jeden z punktów znajdujący się w programie pomocy gospodarczej zwanym ''Planemplanem Marshalla''.
 
* Wprowadzenie komunizmu do dusz ludzkich, rozbudzenie komunistycznych potrzeb byłoby istotnym i zupełnym zwalczeniem ustroju własnościowo-policyjnego (...…) W tym jedno przeto – w rewolucji duszy człowieka – spoczywa całe zadanie rewolucji w ogóle.
** Autor: [[Edward Abramowski]], ''Rzeczpospolita przyjaciół: wybór pism społecznych i politycznych''
 
[[Kategoria:Komunizm|!]]
 
[[bg:Комунизъм — Социализъм]]▼
[[bs:Komunizam]]
▲[[bg:Комунизъм — Социализъм]]
[[cs:Komunismus]]
[[de:Kommunismus]]
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Specjalna:Różnica_mobilna/407220”

Menu nawigacyjne