Mario Vargas Llosa

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Mario Vargas Llosa (2005)

Jorge Mario Pedro Vargas Llosa (znany jako Mario Vargas Llosa; ur. 1936) – peruwiański pisarz, uznawany za jednego z najwybitniejszych żyjących prozaików, noblista.

Ciotka Julia i skryba[edytuj]

(tłum. Danuta Rycerz, Wydawnictwo Znak, 2008)

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Ciotka Julia i skryba.
  • Kobieta i sztuka wykluczają się nawzajem, przyjacielu. W każdej kobiecej pochwie jest pogrzebany jakiś artysta.
    • Postać: Pedro Camacho
    • Źródło: s. 202
  • Kto czeka, ten traci nadzieję.
  • W większości przypadków tak zwane sercowe zmartwienia czy coś w tym rodzaju to niestrawna fasola, która ciąży w żołądku, nieświeża ryba, obstrukcja. Dobry środek przeczyszczający zabija szaleńczą miłość.
    • Postać: Pedro Camacho
    • Źródło: s. 201

Gawędziarz[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Gawędziarz.
  • Dla Macziguengów historia ani nie postępuje, ani się nie cofa: obraca się, powtarza.
  • Idea równowagi pomiędzy człowiekiem a ziemią, świadomość destrukcji środowiska przez przemysł i nowoczesną technologię, docenienia mądrości człowieka archaicznego zmuszonego pod groźbą całkowitego wyginięcia do respektowania swego habitatu, choć w obcych latach nie były jeszcze intelektualną modą, już zaczynały kiełkować wszędzie, nawet Peru.
  • Każdy wędrujący człowiek ma zwierzę, które mu towarzyszy, przecież. Nawet jeśli go nie widzi albo nie wie o jego istnieniu. W zależności od tego, kim jest i co robi, matka zwierzęcia wybiera go i mówi do swego małego: „Ten człowiek jest dla ciebie, opiekuj się nim”. I zwierzę staje się jego cieniem, zdaje się.
    • Postać: Tasurinczi

Jak ryba w wodzie[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Jak ryba w wodzie.
  • Bez wprowadzenia do władzy zasad moralnych demokracja (…) nie przetrwa albo nadal będzie swoją własną karykaturą.
  • Istnieje wiele sposobów na zdefiniowanie tego, kto jest godny szacunku. Jeżeli o mnie chodzi, to uważam, że na szacunek zasługuje intelektualista lub polityk, który mówi to, w co wierzy, robi to, co mówi, i nie używa idei i słów jako szczebli do kariery.
  • Odkryłem, że wbrew pozorom ekonomia jest daleka od nauk ścisłych, ponieważ otwiera się szeroko w kierunku fantazji i kreatywności, podobnie jak sztuka.

Kto zabił Palomina Molero[edytuj]

  • Boże, co ja ci zrobiłam, dlaczego pakujesz mnie w podobne nieszczęście?
    • Postać: dona Lupe
  • Jest coś, czego musisz się nauczyć. Nic nie jest łatwe, Lituma. Prawdy, które wydają się najbardziej prawdziwe, przy dokładnym ich zbadaniu i przyjrzeniu się im z bliska, są nimi tylko połowicznie lub przestają nimi być.
    • Postać: porucznik Silva
  • Lituma już nie był tak naiwny jak przedtem, odkąd zrozumiał, jak okrutni mogą być ludzie na tym świecie.
  • Nie wiem, czy dziś wieczorem wydarzy się cud. Ale nic się nie traci, próbując.
    • Postać: porucznik Silva
  • Niech chociaż raz sprawiedliwości stanie się zadość, ale nie na korzyść tych, którzy zawsze wygrywają.
    • Postać: Mattias Querocotillo
  • No cóż, jedyną definitywną rzeczą jest śmierć
    • Postać: porucznik Silva
  • Obelgi z ust damy są komplementem dla mężczyzny
    • Postać: porucznik Silva
  • Zazdrość zaćmiewa rozum, nie pozwala myśleć. Podobnie jak alkohol.
    • Postać: porucznik Silva

Lituma w Andach[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Lituma w Andach.
  • Ja wierzę we wszystko, panie kapralu. Życie zrobiło ze mnie najbardziej łatwowiernego człowieka na świecie
    • Postać: Tomasito Carreno
  • Jeśli całe zło jest sprawką diabła, na świecie nic nie dzieje się przypadkiem.
    • Postać: Lituma
  • Rewolucja ma milion oczu i milion uszu. Nikt nie może działać w tajemnicy przed ludem i ujść karze. Te ścierwa próbowały to zrobić i teraz na kolanach błagają o litość tych, którym wbijali nóż w plecy. Te hieny służyły marionetkowemu rządowi, który morduje chłopów, strzela do robotników, sprzedaje kraj imperializmowi i rewizjonizmowi i pracuje dzień i noc, żeby bogaci byli jeszcze bogatsi, a biedni jeszcze biedniejsi.
    • Opis: senderyści

Listy do młodego pisarza[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Listy do młodego pisarza.
  • Czas opowieści krąży niejako w pewnej przestrzeni; wydłuża się, opóźnia, zatrzymuje się lub też przyspiesza, nabierając zawrotnego pędu. Opowieść w ę d r u j e w czasie powieściowym, jakby po jakimś obszarze, przybliża się i oddala, biegnie do przodu wielkimi skokami albo posuwa się drobnymi kroczkami, pozostawia białe plamy całych okresów chronologicznych (wykreślając je), potem zaś cofa się, by odzyskać ten utracony czas, przeskakuje z przeszłości w przyszłość i z powrotem ze swobodą niedostępną nam, istotą z krwi i kości, w realnym życiu.
  • Dziś nikt nie mówi w ten sposób o powołaniu (...) samo zjawisko pozostaje wciąż czymś nieuchwytnym: oto niektórzy ludzie, pod wpływem skłonności o niejasnym pochodzeniu, czują się wezwanie, niemal zmuszeni podjąć pewne działanie i poświęcają mu się, świadomi, że tylko wówczas – na przykład gdy będą pisać – dostąpią spełnienia i osiągną zgodę z samymi sobą, dając z siebie to, co najlepsze, wolni od przykrego wrażenia, że marnują życie.
  • Zmiany wywołujące (...) kataklizm ontologiczny (...) możemy nazwać s k o k a m i j a k o ś c i o w y m i, zapożyczając formułę z dialektyki Heglowskiej, która głosi, że nagromadzenie ilościowe powoduje „przemianę jakości”.

Marzenie Celta[edytuj]

(hiszp. El sueno del celta, tłum. Marzena Chrobak, Wydawnictwo Znak, 2010)

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Marzenie Celta.
  • Afryka – ten kontynent straszny, a zarazem przepiękny, kontynent niewyobrażalnych cierpień – była zarazem ziemią wolności, gdzie istoty ludzkie mogły być maltretowane w wyjątkowo okrutny sposób, a jednocześnie zachowywały swobodę manifestowania swych namiętności, fantazji, pragnień, instynktów i marzeń, bez wędzideł i przesądów, które hamowały rozkosz w Wielkiej Brytanii.
  • Często żartował z niebezpieczeństw „patriotycznego fanatyzmu” i przypominał mu wyrażenie doktora Johnsona, którego zdaniem „patriotyzm jest ostatnim schronieniem kanalii”.
  • Gdy nie da się zawrócić biegu historii, szkoda tracić czas na zastanawianie się, czy byłoby lepiej, gdyby potoczyła się inaczej.

Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki[edytuj]

(tłum. Marzena Chrobak, Wydawnictwo Znak, 2009)

  • Jesteś dobrym człowiekiem, masz jednak okropną wadę: brak ambicji. Jesteś zadowolony z tego, co osiągnąłeś, nieprawdaż? Ale ty nic nie osiągnąłeś, grzeczny chłopczyku. Dlatego nigdy nie będę mogła zostać twoją żoną. Bo ja nigdy nie będę zadowolona z tego, co mam. Zawsze będę chciała więcej.
    • Źródło: s. 80
  • Kochanie się we trójkę jest wyrazem czci wobec Najświętszej Trójcy: Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego.
  • Przez te dwa lata przekonałem się, że przynajmniej w moim wypadku nie jest prawdą, iż miłość wyciera się, ubożeje lub gaśnie od długiego użycia. Moja miłość rosła każdego dnia.
    • Źródło: s. 133
  • Sekret szczęścia, a przynajmniej spokoju, leży w tym, żeby umieć oddzielić seks od miłości. I, o ile to możliwe, wyeliminować romantyczną miłość z życia, bo to ona sprawia, że człowiek cierpi. Tak żyje się spokojniej i lepiej się bawi, zapewniam cię.
    • Postać: Juan Barreto
    • Źródło: s. 114
  • Zostałabym z tobą już od tamtego razu, kiedy pokazałeś mi Paryż, kiedy zapraszałeś mnie do tych okropnych garkuchni dla żebraków. Zawsze porzucałam cię dla bogaczy, którzy okazywali się śmieciami. I sama skończyłam jak śmieć.
    • Źródło: s. 245

Święto kozła[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Święto kozła.
  • Ludzie w sutannach przestaną konspirować tylko wtedy, gdy się przestraszą.
  • Po rozżalonym człowieku zawsze można się spodziewać najgorszych rzeczy.
    • Postać: Johny Abbes Garcia
  • Zawsze ją fascynują dziwne drogi pamięci, kierunki, jakie przybiera w zależności od tajemniczych bodźców, nieprzewidzianych skojarzeń.
    • Postać: Urania Cabral

Pantaleon i wizytantki[edytuj]

  • Bez obaw i bez wstydu, prawda nie obraża i nie zabija.
    • Postać: „Waleczny” Radio Amazonas
  • Jest to cnota nad cnotami trzymać język za zębami.
  • Nie ma większej kary od wyrzutów sumienia.
    • Postać: Pantaleon Pantoja
  • – Oficer bez nałogów (…) No to mamy swojego człowieka, który obok Świętej Róży i świętego Marcina z Porres może w kraju reprezentować wojsko.
    – Bez przesady (…) Jakieś wady, o których nikt nie wie, na pewno mam.
    • Opis: generał Victoria i Pantaleon Pantoja
  • Proszę się nie wstydzić łez, płacz jest u kobiety tym, czym rosa u kwiatów.
    • Postać: „Waleczny” Radio Amazonas
  • Są ludzie,
    których jedynym zadaniem
    jest służyć innym
    za pośredników;
    przechodzi się po nich
    jak po mostach
    i idzie się dalej.
    • Opis: cytat za Falubert'em, Szkoła uczuć
  • Sekret dobrego zdrowia po trzydziestce to post.
    • Postać: Pantaleon Pantoja

Pochwała macochy[edytuj]

  • Jestem taki, jaki jestem, i to mi wystarczy. Świadomość, że z wieloma innymi jest jeszcze gorzej, stanowi, oczywiście, wielką pociechę.
  • Możliwe, że Bóg istnieje, ale w obecnych czasach, po tym wszystkim co nas spotkało, czy ma to jakiekolwiek znaczenie? Że świat mógłby być lepszy? Tak, prawdopodobnie, ale po co Go o to pytać? Przeżyłem i mimo pozorów stanowię cząstkę ludzkiej rasy.
  • Należy swoje ułomności nosić jak szaty królewskie, ze spokojem. Jak aureolę, którą lekceważymy, udając, że jej nie dostrzegamy. Tylko sylwetki ułomnych nie rozmywają się w mętnej przejrzystości atmosfery. Piękno jest cudowną ułomnością formy.
    • Opis: Cesar Moro, Amar a mort

Prawda kłamstw[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Prawda kłamstw.
  • Anioł zamieszkujący wnętrze człowieka nigdy nie zdoła całkowicie pokonać demona, z którym dzieli ludzką duszę, a dzieje się tak nawet w społeczeństwach rozwiniętych, przekonanych, że zdołały się odeń uwolnić.
    • Źródło: Wołanie z otchłani (hiszp. El llamado del abismo) – Śmierć w Wenecji (1913), Tomasz Mann
  • Auto da fe ujawnia symbolikę społeczeństwa, które daje się zdominować przez najgorsze instynkty. (…) Jeżeli zbiorowe demony działają destrukcyjnie, to czyż demony prywatne mieszkające w tajemnej klatce, jaką każdy człowiek nosi w sercu, nie mogą być raczej źródłem ludzkich pragnień, pożywką dla fantazji? (…) W Auto da fe największą częścią elementu dodanego przez artystę do świata jest nadanie karty obywatelstwa „ludzkim demonom”, tym zjawom, które mężczyźni i kobiety w realnym życiu chowają w fałdach swojej intymności i które tylko czasami wyciągają na światło dzienne przez symboliczne gesty i czyny.
    • Źródło: Realistyczny koszmar (hiszp. Una pesadilla realista) – Auto da fe (1935), Elias Canetti
  • Człowiek niezmiennie jest czymś więcej niż tylko rozumem i intelektem.
    • Źródło: Książęce kłamstwo (hiszp. Mentira de principe) – Lampart (1958), Giuseppe Tomasi di Lampedusa

Raj tuż za rogiem[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Raj tuż za rogiem.
  • Dogmaty wiary zaś tłumią życie intelektualne, wolną wolę człowieka, jego naukowe inicjatywy. Ponadto nauka Kościoła uznająca cnotę za symbol czystości ducha wywołuje przesądy, które czynią z kobiety kompletną niewolnicę.
    • Postać: Flora Tristan
  • Dokąd będzie rosło grono uprzywilejowanych kosztem nędzy ogromnej większości? Dokąd będzie trwała niewola kobiet, którą już zniesiono w stosunku do mężczyzn?
    • Postać: Flora Tristan
  • Na złe czasy potrzebna dobra mina, Florita. Nie poszło ci najlepiej, ale również nie tak źle. Nielatwe to zajęcie oddać się w służbę ludzkości, Andaluzyjko.
    • Postać: Flora Tristan

Rozmowa w „Katedrze”[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Rozmowa w Katedrze.
  • Atakuję, kiedy i mnie atakują
    • Postać: Santiago Zavala
  • Polityka jest dla nierobów, nie dla ludzi pracy
    • Opis: porucznik o Cayo Bermudezie
  • To osoby się zmieniają, a nie istota sprawy.
    • Postać: Cayo Bermudez

Wojna końca świata[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Wojna końca świata.
  • Czy retoryczne spory burżuazyjnych partii mają cokolwiek wspólnego z interesami biedoty?
  • Logiką wojny jest całkowite zniszczenie przeciwnika.
  • Marzenia rozwiały się w dym wówczas, gdy powinny się spełnić.

Zielony Dom[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Zielony dom.
  • Im, silniejszy jesteś, tym gorszy.
    • Postać: młody Aleksander
  • Każdy interes jest brudny, stary (…) jeśli masz forsę, możesz robić najgorsze interesy bez ryzyka.
  • Kto może spełniać swoje zachcianki, kiedy jest biedakiem don Adrian.

Inne[edytuj]

  • Gdyby nie dobre książki, które przeczytałem, miałbym dużo węższą wizję świata.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
    • Zobacz też: książka
  • Ignorancja daje odwagę
    • Źródło: Jak ryba w wodzie. Wspomnienia, przekład Danuta Rycerz, Kraków 2010, s. 226.
    • Zobacz też: ignorancja
  • Jeżeli jestem liberałem, to dlatego, że wierzę w wolność polityczną, ale nie dogmatyzm ekonomistów. Liberalizm jest elastyczną doktryną i oznacza dla mnie przede wszystkim tolerancję, ideę współistnienia w wolności, to znaczy podstawową zasadę demokracji. A przede wszystkim ochronę przed przemocą. Wszelki dogmatyzm jest źródłem przemocy.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
    • Zobacz też: liberalizm
  • Kocham literaturę ponad wszystko, ale nie podoba mi się pomysł bycia pisarzem zamkniętym w swojej wieży z kości słoniowej, odciętym od reszty świata. Nie napisałbym połowy swoich powieści, gdyby nie dziennikarstwo, gdyby nie moje felietony czy reportaże.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
    • Zobacz też: literatura
  • Moim powołaniem jest literatura. Nigdy nie chciałem być zawodowym politykiem. Nigdy. Zostałem kandydatem (na prezydenta Peru) z uwagi na zupełnie nieoczekiwane okoliczności. Zrobiłem to bardzo świadomie, wiedząc, że będę musiał na pewien czas poświęcić swoje powołanie.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
  • Nie chodzi o to, że Latynoamerykanie mają zakodowaną w genach anarchię. Raczej zawsze wyczuwali, iż prawa nie są po to, aby zagwarantować im sprawiedliwość, ale by chronić interesy mniejszości. W ich rozumieniu prawo to zasłona dymna, za którą przeprowadzane są różne ciemne interesy, aby klasy rządzące lub uprzywilejowane mogły się wzbogacić. To powoduje pogardliwy stosunek do prawa.
  • Nie można mówić: polityka jest brudna, więc zamykam się w świecie książek. To zbyt cyniczne.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
    • Zobacz też: polityka
  • Obowiązkiem świeckiego państwa jest autonomia wobec nacisku grup religijnych.
  • To straszne, jak politycy niszczą żywy język, który staje się w ich ustach ciągiem frazesów, sprofanowaną mową. Tak więc pisarz może pomóc oczyścić język ze wszystkich stereotypów, które niszczą myśl.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
  • W Ameryce Środkowej, Kolumbii, Peru… narkobiznes jest wszędzie. I ma on potężną władzę ekonomiczną, państwo tak naprawdę nie może konkurować z narkopaństwami. Narkobiznes może płacić swoim ludziom więcej aniżeli państwo własnym urzędnikom i politykom. Handlarze narkotyków wykazali niezwykłą pomysłowość, aby czerpać korzyści z globalizacji.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
    • Zobacz też: narkotyki, globalizacja
  • W fikcji jest coś rewolucyjnego: niesie ona w sobie pragnienia, apetyt na coś, czego nie ma w świecie rzeczywistym. Gdy kończy się lekturę i przestaje obcować z wielką książką, staje się wrażliwym na wszelkie niedoskonałości i przejawy przeciętności w realnym świecie.
    • Źródło: wywiad Gillesa Anquetila i François Armaneta, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 11 października 2010.
  • – W pierwszą noc, kiedy będziemy razem, pozbawię Vikingę całej nordyckiej oziębłości, którą nosi w sobie od kołyski. Obnażę ją jednym szarpnięciem, a potem gryząc i ściskając, sprawię, że będzie się poruszała, wiła, jęczała i walczyła o przeżycie. Jak Murzynka. Ona naga i ja nagi w miłosnej walce, wreszcie ta pozbawiona naturalności mieszczka nauczy się grzeszyć, doznawać rozkoszy, dawać rozkosz, być gorąca, uległa i soczysta jak kobiety z Saint-Pierre.
    • Źródło: Raj tuż za rogiem, przekład Danuta Rycerz, Wydawnictwo Znak, 2010, s. 79.