Jean-Bédel Bokassa
Wygląd
Jean-Bédel Bokassa (1921–1996) – wojskowy i polityk Republiki Środkowoafrykańskiej, dyktator (1966–1979).
- Byłem cesarzem…
- Źródło: Riccardo Orizio, Diabeł na emeryturze. Rozmowy z siedmioma dyktatorami
- Nie da się tworzyć historii bez powiedzeń.
- Źródło: Waldemar Łysiak, Ballada o czarnym Makapho i o duchach w: tenże, Wyspy bezludne, op. cit., s. 255.
- Pragnę, by przyszłość mego ludu błyszczała jak ten kamień.
- Opis: o 138-karatowym diademie w kształcie serca, który wieńczył jego koronę
- Źródło: Waldemar Łysiak, Ballada o czarnym Makapho i o duchach w: tenże, Wyspy bezludne, op. cit., s. 255.
- Tego dnia przestałem być człowiekiem, który zawsze musiał dawać podarki – diamenty, kość słoniową, kobiety… Przywódcy z całego świata okazywali mi szacunek, bo byłem cesarzem.
- Opis: o dniu swojej koronacji na cesarza środkowoafrykańskiego, uważanej za groteskową, gdyż kraj ten był jednym z najbiedniejszych rejonów Afryki.
- Źródło: Riccardo Orizio, Diabeł na emeryturze. Rozmowy z siedmioma dyktatorami
O Jeanie-Bédelu Bokassie
[edytuj]- Bokassa jest dla mnie kolejnym symbolem tego, co tkwiło także w Neronie czy Kaliguli, Hitlerze, co obserwujemy u Saddama Husajna.
- Bokassa to po prostu skrajny przypadek, karykatura rządów straszących w Trzecim Świecie. Nie jest to jedyny w Afryce przywódca, który podsyca kult swej osoby, nadaje sobie szumne tytuły lub ustanawia marionetkowe instytucje (partia, parlament itd.) właśnie po to, aby uniemożliwić wszelką ewolucję. U tego cesarza odnajdujemy elementy składniowe najbardziej rozpowszechnionego w Afryce systemu politycznego, tylko że w przejaskrawionej formie. Nazywając rzeczy po imieniu: jest to tyrania uważająca się za oświeconą, a w rzeczywistości ślepa.
- Opis: komentarz lewicowego tygodnika „Jeune Afrique” („Młoda Afryka”).
- Źródło: Waldemar Łysiak, Ballada o czarnym Makapho i o duchach w: tenże, Wyspy bezludne, Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1994, ISBN 8386606002, s. 256.
- Były lata 50., zbliżała się epoka niepodległości. Przyszedł czas afrykanizacji, również w armiach. Ale brytyjscy i francuscy oficerowie chcą w nich zostać jak najdłużej. Żeby dowieść, że są niezastąpieni, spośród podwładnych Afrykańczyków awansują ludzi trzeciego rzutu, niezbyt lotnych, ale posłusznych, z dnia na dzień z kaprali i sierżantów robią pułkowników i generałów. Bokassa w Republice Środkowej Afryki, Soglo w Dahomeju, Amin w Ugandzie – mogą być przykładem.
- Autor: Ryszard Kapuściński, Heban, rozdz. 13.
- Zobacz też: Christophe Soglo
- Wprowadził on Republikę Środkowoafrykańską na mapy świata.
- Autor: Idi Amin
- Źródło: Nigel Cawthorne, Życie erotyczne wielkich dyktatorów, tłum. Zofia Domaniewska, wyd. Puls, ISBN 1859170676, s. 173.
- Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.
- Autor: Paul Johnson, Bohaterowie, tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 312.
- Zobacz też: Benito Mussolini, Mustafa Kemal Atatürk, Józef Stalin, Mao Zedong, Napoleon Bonaparte, Hồ Chí Minh, Pol Pot, Gamal Abdel Naser, Saddam Husajn, Juan Perón, Fidel Castro, Muammar al-Kaddafi, Idi Amin