Hồ Chí Minh

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
To są cytaty z osoby noszącej wietnamskie nazwisko Hồ.
Hồ Chí Minh (ok. 1946)

Hồ Chí Minh (1890–1969) – wietnamski działacz niepodległościowy i komunistyczny, prezydent i premier Demokratycznej Republiki Wietnamu.

  • Indywidualizm jest czymś bardzo fałszywym i przewrotnym: zręcznie sprowadza na złą drogę.
    • Źródło: Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 15.
  • Jeśli chodzi o mnie osobiście, to całe swe życie duszą i ciałem służyłem ojczyźnie, służyłem rewolucji, służyłem narodowi. Gdybym musiał teraz opuścić ten świat, niczego bym nie żałował. Żałuję tylko, że nie mogę dalej służyć rewolucji…
    • Źródło: testament; cyt. za Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 144.
  • Nasza partia to partia komunistów indochińskich, ale musimy również dążyć do wyzwolenia całej Południowo-Wschodniej Azji.
    • Opis: na VI zjeździe Komunistycznej Partii Indochin (1949).
    • Źródło: Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 42.
  • Nie ma nic cenniejszego nad niepodległość i wolność.
    • Źródło: Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 7.
    • Zobacz też: ojczyzna, niepodległość
  • Pokonamy Francuzów, a jeśli zrobicie ten błąd, że zostaniecie tutaj – pokonamy i was.
    • Opis: do amerykańskiego dziennikarza (1951).
    • Źródło: Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 57.
  • Zabijcie dziesięciu naszych ludzi, a my zabijemy jednego z waszych. To wy pierwsi będziecie mieli dosyć.
    • Źródło: Artur Dmochowski, Wietnam: wojna bez zwycięzców, Kraków 1991, s. 134.

O Ho Chi Minie[edytuj]

  • Gdyby wybory odbyły się teraz, komunista Ho Chi Minh zdobyłby 80 procent głosów.
    • Autor: Dwight Eisenhower
    • Opis: wyjaśniając w 1955, dlaczego amerykański protegowany – prezydent Ngô Đình Diệm odwołał zaplanowane wybory w Wietnamie.
    • Źródło: Oliver Stone’s Untold History of the United States (2012), tłum. Anna Rajca, Mirosław Filipowicz, odcinek 5
  • Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.