Kobieta: To taka głupia sprawa… Stępień: Mąż panią zgwałcił? Kobieta: Nie, ja nie mam męża. Stępień: No to go nie złapiemy.
Stara baba, młoda baba, ślepy i dwóch idiotów z batalionu interwencyjnego. A! No i ten nowy posterunkowy, co go tu mają przysłać za karę – Cezary Cezary.
Jola: Czaruś?! Czarek: Joluś?!… Nie znam tej pani.
To tu cię zesłali… To jest ta wstrętna buda na zadupiu… (…) Mówiłeś, że zesłali cię na najgorszy posterunek na świecie, gdzie pracuje stado debili, a komendantem jest bezmózgie Yeti…
A ja jestem zawsze spokojna. (Wypada wałek od maszyny do pisania). Do jasnej cholery! Ktoś miał naprawić tę pieprzoną maszynę!
Postać: Kasia
Chcę zobaczyć trupa.
Postać: bezdomny Janek
Inspektor Pierzchała: Inspektor Pierzchała, a to podinspektor Kot, Wydział Kontroli Wewnętrznej! Podinspektor Kot: Przyszliśmy na kontrolę. Inspektor Pierzchała: Oni to wiedzą, Kocie.
Opis: inspektorzy zawsze w ten sposób witają się na 13. posterunku.
Aktor: Czy autor tej sztuki był debilem? Czarek: Ty jesteś debilem! Aktor: Ja jestem aktorem. Czarek: A ja jestem piekarzem… Aktor: Poproszę bagietkę. Czarek: A w ryj chcesz?! Aktor: Nie ma bagietek?
Opis: rozmowa Czarka z aktorem, który nie umie nauczyć się monologu Hamleta.
Być albo nie być, ty jesteś jak zdrowie, ile cię cenić trzeba, ten tylko się dowie, gdy Hamlet, książę duński, przyjedzie na krowie.
Komendant: Przygotować broń, gaz łzawiący i opatrunki osobiste! Ruszamy na dziwki! (Chwila ciszy) Przeciw dziwkom! Cezary: Jest taka maść przeciw dziwkom. Komendant: Ruszamy oczyścić rewir z dziwek!
Na ekrany naszych kin wchodzi właśnie film Tato 2. Zemsta teściowej.
Postać: spikerka
Kasia: A jeżeli on się nie zastrzeli, tylko powiesi? Arnie: To wtedy nie usłyszymy. Chyba że się urwie.
Moja żona idzie spać w rosyjskim dresie i szeleści całą noc. (…) Zrobiłem sobie poduszkę ze styropianu.
Postać: Stępień
Biskup: Czy jest ktoś, na kim ksiądz wzoruje się w swojej pracy? Arnie: Arnold Schwarzenegger. Czarek: To taki biskup z Austrii, przyjaźni się z papieżem.
Komendant: Dosyć! Wiem co mam robić! Mam wysłać wszystkich moich ludzi, wezwać posiłki, zadzwonić po brygadę antyterrorystyczną, patrolować teren w dzień i w nocy ze śmigłowca albo z satelity, bo pani chce odzyskać swojego psa! Zofia Zoficka: Ale ta pani to siostra Komendanta Stołecznego! Komendant: I właśnie dlatego odzyska pani tego psa. Zofio, proszę wezwać śmigłowiec!
To było o tym, co podziurawił z łuku wszystkich, co bzykali jego żonę.
Murzyn: Zabij białasa, utnij mu… palec, biały jest gorszy niż chory padalec. Czarek: Pan do nas mówił? Murzyn: Nie, dopingowałem. Białych trzeba pokryć kałem.
Gdyby Niemcy nagle nie oślepli, nie byłoby Hitlera.
Zofia Zoficka: On tu siedział wpatrzony w ciebie jak w obrazek. Komendant: Raczej jak w śniadanie.
Opis: o Pershingu.
Słucham. Tak, Komendant. Nie śpię. Nie jestem przemęczony. Kontrola? A po co? Tutaj wszyscy zdrowi. Jaki znów stres, do cholery? Tutaj nikt nie jest zestresowany! Co ja?! Ja się denerwuję?! A skąd! Ja jestem… zupełnie spokojny! (Łamie ołówek). Głuchy pan jest?! Mówię, że jestem spokojny, do ciężkiej cholery! (Wstaje). Tylko strasznie nie lubię, jak się robi ze mnie wariata! (Kopie kosz na śmieci, który uderza w ścianę). Co?! Taki dźwięk wydaje kosz na śmieci, kiedy uderza o ścianę! (Odkłada słuchawkę).
Postać: Komendant
Opis: rozmowa telefoniczna z przedstawicielem Komendy Stołecznej, informującym o przybyciu na Posterunek komisji psychiatrów, którzy mają badać odporność na stres.
Komendant: Słuchajcie, przyjedzie komisja psychiatryków… psychologów… Kasia: Ojej! Po kogo?
Schwarzenegger… dobry żołnierz, tylko trochę za mały dla mnie – metr pięćdziesiąt w hełmie…
Postać: generał
Generał: Rastamani do Ravensbrück! Czarek: Żółci na Żuławy! Generał: Czarni do Czarnobyla! Czarek: Biali na biegun północny! Generał: Nie przesadzaj, chłopcze! Zofia: Niebiescy do nieba! Generał: Zamknij się, kobieto! Zofia: Zieloni do ziemi!
Zofia Zoficka: Wiesz co, Władek…? Komendant: Zważywszy na okoliczności, pozwalam ci do mnie mówić na „ty”. Zofia Zoficka: Ty matole! Komendant: Zofio! Bo odbiorę ci goździk! Zofia Zoficka: Zawsze byłeś starym, grubym, bezmózgim… Czarek: Yeti? Zofia Zoficka: Może być!
Kasia (o skarpetkach): Chodziłeś w nich po świeżym asfalcie? Czarek: Nie, chodziłem w nich przez dwa tygodnie.
Z. Jacobs: Skąd mogłem wiedzieć, że to pańska znajoma? Stała pod latarnią. Czarek: A może chciała poczytać gazetę?!
Opis: o Joli.
Czarek: Stępień eskortuje dwóch wariatów. Komendant: To dobrze! Jest szansa, że go zatrzymają w szpitalu.
Czarek: Drogi panie… Dotknij tylko mojej siostry swoją francuską łapą, zboczeńcu, a wypruję ci flaki i zrobię z nich gęsie wątróbki! Pierre: Masz ich dużo i chcesz sprzedać! Czarek: Mam jedną! A z twoich jaj zrobię druty telegraficzne! Pierre: U was są tańsze, niż u nas! Czarek: Słuchaj, bydlaku, nie wiem, co moja siostra w tobie zobaczyła, ale ja widzę w tobie tarczę strzelniczą! Pierre: Na strzelnicę potem. Najpierw… hehehe… wino… hehe… i wątróbki! Czarek: Chcesz mnie przekupić! Nigdy, przenigdy nie wydam siostry za francuskiego strażaka!
Postacie: Czarek i Pierre
Opis: rozmowa Czarka z Pierre’em, który przyjechał do Polski na szkolenie policyjne.
Pierre: Powiedz mi, co to znaczy „zrobię ci z jaj druty telegraficzne”? Czarek: To jest takie polskie pozdrowienie.
Pierre: Co znaczy „spadajcie”? Czarek: To samo, co „do widzenia”.
Pierre: Powiedz mu, że chcesz jego siostrę, a ja wezmę brat. Czarek: Co ty? Jesteś…? Pierre: Jestem wszystko jedno.
We Francji byłeś Pierre Dzący, a tu jesteś Pierdzący, rozumiesz?
Postać: Czarek
Opis: do Pierre’a.
Pierre: Jestem Pierre Dzący. Zdzisławska: To niech pan sobie kupi węgiel.
Czarek (podpowiada, co Pierre ma mówić): Pierdzę od zmierzchu do świtu. Pierre: Pierdzę od… cały dzień.
Widzieliście to? Zadowolony klient. Powinniśmy go zabalsamować!
Postać: komendant
Kasia: Zamiast mózgu czarna dziura – to Jola Wiewióra! Jola: Kaśka, Kaśka, ty stara dziewico! Kasia: Dziewico?! Nie rymuje się! Jola: Bo to biały wiersz.
Stępień: Karły, milczeć! Kasia: To są dzieci! Stępień: Za moich czasów dzieci były młodsze!
Trzech synów matka miała, Dwóch słynęło z mądrości, A trzeci, co był głupi, Poszedł do łączności!
Opis: fragment piosenki, którą zaśpiewał dzieciom Czarek.
Kasia: Czaruś, lubisz dzieci? Czarek: Jasne, żeby jeszcze nie mówiły (…).
Trzynasty stosunek… yyy… posterunek!
Postać: Jola
Opis: odbierając telefon na posterunku.
Stępień: Zarzaz, chcecie mi powiedzieć, że sam wszedłem na świeżo malowany wóz strażacki? Strażak: Tak. Stępień: I że sam się z nim zderzyłem? Strażak: Tak. Stępień: (do strażaka) Blokowałeś ruch, baranie!
August to strasznie głupie imię, wiesz? Jak kiedyś nie wiedzieli, czy to chłopak, czy dziewczynka, to nazywali go August. August-Srałgust!
Postać: Czarek
Opis: do Augusta, chłopaka Agnieszki.
Arnie jest debilem w skali europejskiej.
Postać: Zofia
Kasia: Co się tak gapicie?! Podpaski nie widziałeś?! Czarek: Mają skrzydełka? Kasia: Mają, ale nie latają! Bo to ptaki-nieloty. Strusie! Stępień: Namocz jedną i przyłóż do czoła.
Zofia: Od wczoraj wiele się zmieniło Stępień: Księżyc dostał pełni.
Ona mnie nienawidzi – co jej szkodzi połamać na mnie opłatek?!
Postać: Stępień
Opis: o żonie.
Czarek: Halski – skorumpowany glina. Zofia i Stępień: Do pieca! Czarek: Oleksy Józek… Reszta jest po rosyjsku… Stępień: Do pieca! Czarek: Szekspir William – handlarz uczuciami. Zofia i Stępień: Do pieca!
Luksus: Za 5 minut mam wolne. Arnie: Ja też. Komendant: To złapcie ich w 5 minut!
Kolędnik-dziecko: Ktoś nam zapieprzył kometę! Ksiądz (uderzając dziecko w głowę): Jak ty się wyrażasz?! Nie kometę, tylko gwiazdę betlejemską! Ktoś nam zapieprzył gwiazdę!
Właśnie wracam z narady komendantów małych posterunków. Komendanta dwunastego wypieprzyli, a mnie opieprzyli!
Postać: komendant
Zawsze wraca, jest jak Lassie.
Postać: Czarek
Opis: o komendancie.
Inspektor Kot: Inspektor Pierzchała, inspektor Kot, Wydział Kontroli Wewnętrznej! Zofia, Komendant, Kasia i Arnie (razem): My to wiemy, Kocie! Inspektor Pierzchała: Co tu się dzieje?! Czarek (pijany): Bal! (Wpada za biurko). Inspektor Kot: Jesteście pijani! Czarek (pijany): Płaćcie za bilety albo wynocha! Komendant: Zapraszamy Państwa na kieliszek szampana! Inspektor Pierzchała: Po moim trupie! Czarek (pijany): (wyjmuje młotek) Zgadzam się! Komendant: Integrujemy się ze społeczeństwem. Takie dostałem rozkazy. Inspektor Pierzchała: To nie jest społeczeństwo! Prostytutka Merlin: A ja co jestem, kotku? Inspektor Kot: Nie jestem z panią po imieniu! Kasia: Cicho! Za minutę dwunasta! Stępień (pijany): Przywozimy wódkę z miasta!
Stępień: Wszystko już w życiu widziałem podwójnie, ale to jest najstraszniejsze! Czarek: Dobra, eksperymenty genetyczne, spieprzać z mojego posterunku.
Opis: na posterunku pojawił się Józef Kiełbasa wyglądający identycznie jak komendant Słoik.
Czarek: Kto był królem Polski? Domniemany komendant I: Pan Jezus. Domniemany komendant II: Jaruzelski.
Arnie: Jak go namierzycie, to go wyrwę z ziemi razem z budką telefoniczną. Kasia: Skąd wiesz, że dzwoni z budki? Arnie: Zawsze dzwonimy… Oni zawsze dzwonią z budki.
Opis: o zboczeńcu wydzwaniającym na posterunek.
Co on pali?! To smakuje jak bułgarskie siano. Albo jak trawa.
Postać: komendant
Opis: o papierosie wyciągniętym z biurka Czarka.
Czy przypadkiem nie przeleciał tędy komendant?
Postać: Zofia
Czarek (pod wpływem skręta): Myślę, że chciałbym mieć z tobą dzieci… Kasia: Jeszcze papieroska?!
BOR-owiec: Biuro Ochrony Rządu. Pytałem, kto tu jest komendantem. Komendant: Ja tu jestem cesarzem. Były premier: Cesarzem czego? Komendant: Wszystkiego. Były premier: A ja jestem byłym premierem. Komendant: Ty jesteś szpiegiem. Były premier: Nie udowodnili mi.
Kasia: Witaj Czarku. Wiesz, że do Zofii wydzwania zboczeniec? Czarek: Wiem, wydzwania od tygodnia. Kasia: To jest miłość… Prawda? Zofia: <zdenerwowana> Jaka miłość?! Kasia:do Czarka A ty nie mógłbyś kiedyś do mnie zadzwonić? Czarek: I co miałbym powiedzieć? Kasia: Coś miłego. Czarek: Jak złapiemy zboczeńca, podam mu twój telefon. Przyprowadzony przez Czarka mężczyzna w kajdankach: Ja mogę do pani zadzwonić. Kasia: Tylko spróbuj, a wypruję ci flaki!
Komendant: (Pod wpływem skręta) Zabroniłem ci latać!
Czarek: A co by pan powiedział, gdyby ktoś obraził miłość pańskiego życia? Zofia: Właśnie, Władku, to ciekawe. Komendant: Gdyby ktoś obraził Pershinga, dostałby w mordę.
Stępień (rozwiązując krzyżówkę): Miejsce wiecznego spoczynku na „c”? Arnie: Cela?
Zofia Zoficka (w czasie kontroli): Poziom intelektualny tych ludzi jest poniżej średniej krajowej. Komendant: Świetnie tu pasowałaś.
Komendant: Stępień, chyba muszę się napić… Stępień (rozwiązując krzyżówkę): Napój alkoholowy na „w”. Luksus: Na ile liter? Komendant: Na dwóch. I na litrze się nie skończy.
Komendant: Jestem taki samotny… Mam tylko psa… Zofia: A ja?! Komendant: Ty nie masz nikogo.
Czarek: Słyszałem, że ptaszek zapiszczał… Kasia: Ptaszek ci zapiszczał? Brzydko… (…) Arnie: Mój też czasem piszczy…
Stępień (rozwiązując krzyżówkę): Człowiek, który lubi kobiety? Czarek: Mężczyzna.
Smotrisz w knigu, widzisz figu.
Postać: nauczycielka języka rosyjskiego o Czarku
Znaczenie: Patrzysz w książkę, widzisz figę. (z ros.)
Czarek-Duparek.
Opis: nauczyciel wychowania fizycznego określa tak Cezarego.
Zofia (o wywoływaniu duchów do Czarka): Dziś już nic nie wywołamy… Przez ciebie! Czarek: Wywołamy. Trzecią wojnę światową. Kasia: Przestań. Czarek: Możemy też wywołać zamieszki, torsje, wysoką gorączkę albo wilka z lasu.
Malczik s uma saszoł…
Postać: nauczycielka języka rosyjskiego o Czarku.
Znaczenie: Chłopiec zwariował. (ros.)
Czarek-Duparek? Nauczyciel-dupiciel! Profesor bez kaleson! Wuefista-ona…
Komendant: Jazda do łóżka i grać mi miłość! Czarek: Ale ja mam ją zabić! Kasia: Ale najpierw mamy się kochać! Komendant: No to trochę się pokochajcie… A potem ją zabij!
Komendant: (…) a potem będziesz miał scenę z Pershingiem. Czarek: Mam nadzieję, że nie miłosną? Komendant: Dialogową.
Nic tak nie ożywia filmu jak trupy.
Postać: komendant bawiący się w producenta filmowego
Czarek: Mówicie po polsku? Niemiec: Ja, ja, mówicie po polsku! Czarek: No to powiedz: „chrząszcz brzmi w trzcinie”. Murzyn, agent FBI: Ksiądz bździ w cinie. Arnie: To ciemne też mówi?
On mówi drutem kolczastym!
Postać: Czarek
Opis: o Niemcu.
Murzyn: Kobiety są gorsze niż biali. Niemiec: Kobiety są gorsze niż facety. Kasia: Jak my jesteśmy gorsze, to was wcale nie ma!
Kasia: Smok Wawelski. Cezary: Dziecko Słonia. Prowadząca: A o czym panie tak szepczą na uszko? Czarek: Analizujemy drugie imię koleżanki. Prowadząca: A jak pani ma na drugie imię? Cezary: Godzilla! Kunegunda: Nieprawda. Na drugie mam Marysia! Cezary: Na drugie ma Godzilla. Kasia: Jej dziadek był wojownikiem sumo! Kunegunda: A moją pasją są sporty walki!
Nadszedł czas na ostateczne rajstopy!
Postać: Kasia
Zofia Zoficka (do Czarka przebranego za kobietę): Jeżeli jesteś kobietą, to pokaż cycki! Andżelika: Ja mogę pokazać cycki!
Zofia: Nazwy państw pisze się z dużej litery. Agnieszka: Wszystkich państw? Zofia: Wszystkich. Agnieszka: Nawet tych, których nie lubimy? Czarek: A których według ciebie nie lubimy, siostrzyczko? Agnieszka: Tych, z którymi prowadzimy wojnę.
Komendant: W uznaniu zasług pozwolono mi zabrać ze sobą jedno z was. Kasia: Tylko nie mnie! Komendant: Zabieram… Pershinga. Zofia: Co?! Komendant: I ciebie, Zofio.
.jpg)
