Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny)
Rodzina Połanieckich – polski serial obyczajowo-kostiumowy z roku 1978, powstały na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza pt. Rodzina Połanieckich; reż. Jan Rybkowski. Autorami scenariusza są Bożena Hlebowicz i Andrzej Mularczyk.
Wypowiedzi postaci
[edytuj]- Jesteś równie głupi jak piękny.
- Postać: Helena Zawiłowska
- Opis: do Kopowskiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- My wszyscy powinniśmy się naprawdę pieczętować pługiem. I powiem wam jeszcze, że to nie tylko wrócił pan Stanisław Połaniecki, nie tylko pani Maria Połaniecka. To wróciła rodzina Połanieckich. Bo się w niej odezwał instynkt całych pokoleń, które z gleby wyrosły i których prochy tę glebę użyźniły.
- Postać: Janisz
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Wszystkie nasze kłopoty, jaśnie panie, to przez te baby.
- Postać: Filipek
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
Edward Bukacki
[edytuj]- Ja czuję śmierć. Żyję z nią.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: śmierć
- Jedno jedyne samobójstwo uważam za rzecz absolutnie uzasadnioną. To samobójstwo z miłości.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 2, Między nienawiścią a miłością
- Zobacz też: samobójstwo
- Nie mam w sobie paliwa, więc go sobie dodaję.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Tu nie mogę być dostatecznie bydlęciem. A z duszy chcę nim być.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: dusza
- Wobec coraz częstszych na świecie zboczeń umysłowych, mogę tylko ubolewać nad wami.
- Opis: do Maryni Pławickiej i Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
Litka Chwastowska
[edytuj]- Czy to prawda, że jak ktoś chory o coś prosi, to mu się nie odmawia?
- Opis: do matki Emilii.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: choroba
- Ja teraz wiem, że jak chore dziecko prosi, to mu się nie odmawia. Pan Stach teraz nigdy nie będzie smutny.
- Opis: na łożu śmierci po zgodzie Maryni Pławickiej na ślub ze Stanisławem Połanieckim.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Tak mi dziwnie. Tak mi słabo. O, morze płynie. Takie duże morze. Mamo, mamo.
- Opis: ostatnie słowa przed śmiercią.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: morze
Hipolit Apolinary Maszko
[edytuj]- Ja biorę pannę Krasławską nie z miłości, ale dla majątku.
- Ja mam więcej długów niż włosów na głowie.
- My bankruci mamy też swój punkt honoru.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: bankructwo, honor
- Ona wolała na ciebie się gniewać, niż mnie kochać.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego o Maryni Pławickiej.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Panna Krasławska będzie żoną kwaśną, nieprzyjemną i złą.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego o swojej przyszłej żonie.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: kobieta
- Panna Krasławska jest kobietą zimną, sztywną, mechaniczną.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego o swojej przyszłej żonie.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
Pławicki
[edytuj]- Kobiety należy zdobywać, a nie poddawać się im, ot co wam powiem.
- Opis: do Świrskiego i Waskowskiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- La grand nouvel. Osnowski będzie się strzelał z Kopowskim. Przyłapał ich in flagranti. Wrócił wcześniej z polowania, a tu figlarka w ramionach Kopowskiego.
- Opis: o pojedynku.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: pojedynek
- Wszystko to te wasze ateizmy, hipnotyzmy, socjalizmy. Młodzież nie ma zasad, ot co.
Marynia Pławicka-Połaniecka
[edytuj]- Jak ludzie mogą żyć na tej planecie nie mając kilku łokci ziemi, o której by mogli powiedzieć „moja”.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: ziemia
- Stach się stał taki inny. Nie znaczy, żeby nie był troskliwy, ale taki daleki.
- Opis: do Bigielowej o mężu Stanisławie Połanieckim.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Szkaradny zazdrośnik.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Zobacz też: zazdrość
- W nieszczęściu każdy pokazuje się tym, kim jest.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: nieszczęście
Stanisław Połaniecki
[edytuj]- Apolinary, podziwiam cię. Wiedziałem, że masz spryt, ale że jesteś poetą.
- Cisną mnie lakierki.
- Opis: przed ślubem.
- Źródło: odcinek 5, Spełnienie
- Czy pani widzi, co się ze mną dzieje? Ja panią kocham.
- Opis: do Teresy Maszko.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Dla niej miłość, małżeństwo to służba.
- Opis: o żonie Maryni.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Zobacz też: małżeństwo
- Gdybym ci dziesięć Krzemieni kupił, jeszcze bym ci się nie wypłacił.
- Opis: do Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Ja nie mogę ciebie utracić.
- Opis: do Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Nigdy nie byłem jej wart. Nigdy jej dosyć nie ceniłem. A złe, jak fala, odbija od brzegu i wraca.
- Opis: do Bigielowej o Maryni Pławickiej podczas komplikacji w ciąży.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Nigdy nie myślisz po ludzku. Kawałek ziemi dałby ci jakieś zajęcie.
- Opis: do Edwarda Bukackiego.
- Źródło: odcinek 5, Spełnienie
- Kto chodzi po ziemi, musi patrzeć na dół, a nie w górę.
- Opis: do profesora Waskowskiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Kto z niczego robi wielkie rzeczy, niech sam siebie wini.
- Opis: o Maryni Pławickiej w sprzeczce.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Moje uczucie nie jest już tym, czym było.
- Opis: do Bigiela.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Niech licho porwie chłopca czy dziewczynkę – o ciebie mi chodzi. O ciebie.
- Opis: do Maryni Pławickiej w ciąży.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Po tym pogrzebie ciężko mi być na weselu.
- We mnie jest tysiąc niekonsekwencji. Z jednej strony bronię się, żeby nie zapedzać się w jakieś więzy, a z drugiej mam jej za złe że nie pokochała mnie miłością bezwzględną.
- Opis: do profesora Waskowskiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zawsze chciałeś być człowiekiem, który znaczy więcej niż znaczy.
- Opis: do Hipolita Apolinarego Maszki.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Co zrobić, kiedy takie stany, że dusza ludzka kobietą pogardza, a zwierzę tęskni do niej.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Znam te rybie natury, pełne tak zwanych zasad. Wszystko dla zasady, dla obowiązku, a nic samorzutnie, z serca. Mógłbym zdechnąć u jej stóp i nic bym nie wskórał. A, natomiast gdy obowiązek nakaże jej pokochać, będzie kochała nawet rzeczywiście. Jeżeli mam być kochany, chcę być kochany dla samego siebie. Nie kobieta, a ryba, ryba, zimna ryba.
- Opis: o Maryni Pławickiej.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: ryba
- Zawsze o sobie myślisz, nawet jak komuś kwiaty przynosisz.
- Opis: do Edwarda Bukackiego.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Żyjemy jakby we mgle, ale licho wie co za nią jest.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: mgła
Świrski
[edytuj]- Jak komu pisane być kołkiem w płocie, to nie wypuści liści na wiosnę.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Mówią o niej, że była narzeczoną Płoszowskiego. Jego znałem, to był wyjątkowy umysł.
- Opis: o Helenie Zawiłowskiej do Bigiela i Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Mówią, że pan Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo. Jeśli tak, to dzisiejsze pokolenie jest z nieprawego łoża.
- Widzi pan, jak to jest, dziś idziemy na pogrzeb, jutro na zaręczyny. I to jest życie, panie Stachu.
- Opis: do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Zobacz też: zaręczyny
- Wiem, że one wszystkie noszą gorset, ale jakie serce bije pod gorsetem, licho wie.
- Opis: o kobietach do Stanisława Połanieckiego.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Zobacz też: serce
- Wszystkie one wolą krawieckie miary od Fidiaszowej.
- Opis: o zdradach kobiet.
- Źródło: odcinek 6, Zdrada
- Zobacz też: Fidiasz
- Zastrzelił się biedak w Rzymie, w hotelu Regina.
- Opis: o Leonie Płoszowskiem.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: Bez dogmatu, Rzym
Profesor Waskowski
[edytuj]- Jeśli sił mi zabraknie, pójdę wcześniej do Litki.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: siła
- Umarli odchodzą, ale nie bez śladu.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
Ignacy Zawiłowski
[edytuj]- Ja się źle czuję wśród ludzi.
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- To Napoleon. Bez Waterloo.
- Opis: o Stanisławie Połanieckim.
- Źródło: odcinek 5, Spełnienie
- Zobacz też: Napoleon Bonaparte
Dialogi
[edytuj]- Emilia Chwastowska: A tyś szczęśliwa?
- Marynia Pławicka: Byle by Stach był szczęśliwy.
- Źródło: odcinek 5, Spełnienie
- Stanisław Połaniecki: A wie pani co Maszko powiedział? Że wolała mnie pani nienawidzić, niż jego kochać. Tak bardzo mnie pani nienawidziła?
- Marynia Pławicka: Tak bardzo, że całe dnie myślałam o panu.
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Stanisław Połaniecki: Czy zgadza się pani na wolę Litki?
- Marynia Pławicka: Tak.
- Opis: oświadczyny
- Źródło: odcinek 4, Narzeczeni
- Bigiel: Niezły interes Stach zrobił na tym Krzemieniu.
- Bigielowa: Interes? Taka żona to jest szczęście.
- Bigiel: Szczęście? To jest najlepszy interes. (Bigielowa odchodzi) Ale wspólnika straciłem.
- Opis: o zakupie Krzemienia dla żony Maryni
- Źródło: odcinek 7, Powrót
- Zobacz też: szczęście
- Stanisław Połaniecki: Po co tobie tyle światła?
- Edward Bukacki: Nie znoszę ciemności, nawet podczas snu.
- Hipolit Apolinary Maszko: Z próżnego i Salomon nie naleje.
- Stanisław Połaniecki: Bo nie brał u ciebie lekcji.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie
- Zobacz też: Salomon
- Litka Chwastowska: Żeby ciocia Marynia kochała pana Stacha.
- Marynia Pławicka: Dobrze kochanie.
- Litka Chwastowska: Ciocia wyjdzie za pana Stacha.
- Marynia Pławicka: Tak.
- Źródło: odcinek 3, Pojednanie