Przejdź do zawartości

Pogrzeb

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Pogrzeb

Pogrzeb – ogół obrzędów towarzyszących grzebaniu lub kremacji zwłok zmarłego.

  • Czcią, względnie jej objawami, starają się ludzie wynagradzać drugim największe cierpienia a nawet śmierć. Nekrologi i epitafia mało kiedy nie są panegirykami. Pogrzeby imitują lepiej lub gorzej triumfalne wjazdy.
  • Dni wesołe z żoną są tylko dwa, pierwszy przy weselu, a drugi przy pogrzebie.
    • Opis: Dni wesołe, w: Specyjał na stół pański, albo Argute dicta et facta, XVIII wiek
    • Źródło: Dawna facecja polska (XVI–XVIII w.), oprac. Julian Krzyżanowski i Kazimiera Żukowska-Billip, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1960, s. 472.
    • Zobacz też: wesele, żona
  • Dobrze, że człowiek nie może iść za własnym pogrzebem, boby mu serce z żalu pękło.
  • Jak piękne pogrzeby urządza czasem społeczeństwo tym, których zabiło.
  • Karą dla zmarłego może być tylko jego pogrzeb.
    • Opis: przysłowie kirgiskie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seria Myśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967 (oprac. części kirgiskiej: Stanisław Kałużyński), s. 105.
    • Zobacz też: kara
  • Kto już nie kocha i nie błądzi, ten niech się da pogrzebać.
  • Kto nie jest w stanie kochać i twierdzi, że nigdy się nie myli, ten pozwolił się już pogrzebać.
  • Mam wielką ochotę zobaczyć swój własny pogrzeb, zanim umrę.
    • I’ve a great fancy to see my own funeral afore I die. (ang.)
    • Źródło: Maria Edgeworth, Castle Rackrent, 1800
  • Najpiękniejsze kwiaty człowiek dostanie na swoim pogrzebie.
  • Niektórzy odnajdują miejsce na ziemi dopiero po swoim pogrzebie.
  • Podobno przedsiębiorcy pogrzebowi należą do najbardziej oddanych miłośników sztuki lekarskiej.
  • Rodzinny obiad czy pogrzeb? Raczej wybrałbym pogrzeb. Wtedy byłoby przynajmniej o jednego idiotę mniej.
  • W czasie Powstania Warszawskiego, jako kapelan w szpitaliku powstańczym, byłem świadkiem licznych operacji w dzień i w nocy. Nogi i ręce wynoszono koszami. Na razie nie można ich było pochować uczciwie, więc kładziono je do dołu. Mówiłem lekarzom: to są szczątki naszych braci, należy je szanować, pamiętając o wielkiej godności ciała ludzkiego. Z wielkim szacunkiem na kolanach trzeba pochować człowieka. Człowiek ma wielką godność, bo jest dzieckiem Boga. A Bóg życia istnieje niezależnie od tego, czy w Niego wierzymy, czy nie. On jest Stwórcą, źródłem istnienia. Jego imię: „Jest, Który Jest”.
  • Wzruszające, ilu żyje po to, by zasłużyć na wspaniały pogrzeb.
  • Zbladła twarz Don Żuana, gdy w ulicznym mroku
    Spotkał swój własny pogrzeb, i przynaglił kroku.

Zobacz też:

Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło pogrzebWikisłowniku