Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian (właśc. Lesman, 1877–1937) – polski poeta pochodzenia żydowskiego, tworzący w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

• A on biegł wybrzeżami coraz innych światów,
  Odczłowieczając duszę i oddech wśród kwiatów
  • Źródło: Topielec w: Łąka, Warszawa 1920, s. 9.

• Będę czekał na ciebie z dłonią na zasuwie,
  Zasłyszawszy twój szelest, z nóg zdejmę obuwie,
  Wyjdę bosy na spotkanie,
  Śpiewający niespodzianie,
  A, śpiewając, pomyślę, że pacierze mówię.
  • Źródło: Łąka w: Łąka, Warszawa 1920, s. 186.

• Com uczynił, żeś nagle pobladła?
  Com zaszeptał, żeś wszystko odgadła?
  Jakże milcząc poglądasz na drogę!
  Kochać ciebie nie mogę, nie mogę!
  • Źródło: Com uczynił... w: Dziejba leśna, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1938, s. 22.

• Dwunastu braci, wierząc w sny, zbadało mur od marzeń strony,
  A poza murem płakał głos, dziewczęcy głos zaprzepaszczony.
  • Źródło: Dziewczyna w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 37.

• Gdybym spotkał ciebie znowu pierwszy raz,
  Ale w innym sadzie, w innym lesie –
  Może by inaczej zaszumiał nam las,
  Wydłużony mgłami na bezkresie...
  • Źródło: Gdybym spotkał ciebie znowu pierwszy raz w: Sad rozstajny, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1912, s. 21.

• Już świt pierwszą roznietą złoci się po ścianie,
  Gdy właśnie słychać kroki i do drzwi pukanie...
  
  Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni!
  Serce w piersi zamiera... Nie!... To — Bóg, nie oni!...
  • Źródło: Urszula Kochanowska w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 84.

• Lecz ty jedna mnie poznasz niezłomnie,
  Gdy, twe imię śpiewając w doliny,
  Z raną w piersi, zmieniony ogromnie
  Przyjdę jutro, choć nie znam godziny...
  • Źródło: Przyjdę jutro, choć nie znam godziny w: Sad rozstajny, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1912, s. 27.

• Lubię szeptać ci słowa, które nic nie znaczą –
  Prócz tego, że się garną do twego uśmiechu,
  Pewne, że się twym ustom do cna wytłumaczą –
  I nie wstydzą się swego mętu i pośpiechu.
  • Źródło: Lubię szeptać ci słowa w: Dziejba leśna, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1938, s. 31.

• Morze - to nie rzeka, a ptak to - nie krowa!
  Szczęśliwy, kto kocha rymowane słowa!
  • Źródło: Przygody Sindbada żeglarza, Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“ S. A., Warszawa 1936, s. 4.

• Nic – tylko płacz i żal i mrok i niewiadomość i zatrata!
  Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata?
  • Źródło: Dziewczyna w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 38.

• To — niepoprawny Istnieniowiec!
  Poeta! — Znawca mgły i wina.
  Nadskakujący snom — manowiec,
  Wieczności śpiewna krzątanina.
  • Źródło: Srebroń w: Napój cienisty, wyd. J. Mortkowicz, Warszawa 1936, s. 66.

• W szyciu nic nie ma, oprócz szycia,
  Więc szyjmy, póki starczy siły!
  W życiu nic nie ma, oprócz życia,
  Więc żyjmy aż po kres mogiły!
  • Źródło: Szewczyk w: Łąka, Warszawa 1920, s. 109.

• [Nowy teatr to] zbiorowy czyn aktora, malarza i ewentualnie muzyka pod władzą i strażą reżysera.
  • Opis: o ideach Edwarda Gordona Craiga.
  • Źródło: Tomasz Weiss, Młoda Polska, wyd. II, WSiP, Warszawa 1989, s. 25.
  • Zobacz też: teatr

O Bolesławie Leśmianie

• [Bolesław Leśmian] podobny był do polnej myszki i niewiele od niej większy. Franc Fiszer ujął to krótko: „Zajechała pusta dorożka, z której wysiadł Leśmian”.
  • Autor: Roman Loth
  • Źródło: Na rogu świata i nieskończoności. Wspomnienia o Franciszku Fiszerze., Iskry, Warszawa 2002, ISBN 83-207-1698-5, s. 319.

• Mały, nieporadny i jakby trochę nieprzytomny Leśmian, przypadkiem zaplątany ze świata myśli i baśni między brutalne ludzkie stwory i bezduszne ludzkie prawa (...).
  • Autor: Hanna Mortkowicz-Olczakowa, Wspomnienie o Leśmianie, „Życie Literackie” nr 45, 10 listopada 1957, s. 9

• Wyjść poza pojęcia ludzkie, poza „rzeczywistość wtórą” i obrócić się twarzą ku chaosowi, ku tajemnicy wszechświata – to Leśmianowska „filozofia czynu”, poznawczego heroizmu.
  • Autor: Wacław Lewandowski
  • Źródło: Bolesław Leśmian, Klechdy polskie, Universitas, Kraków 1999, s. 53.