Ignacy Borejko
Małgorzata Musierowicz,
autorka Jeżycjady
autorka Jeżycjady
Ignacy Borejko – postać fikcyjna, bohater powieści Małgorzaty Musierowicz.
- Absolutnie każdy człowiek (…) jest zdolny do czynu, którego musiałby się wstydzić. Dobrze jest mieć tę świadomość. Sztuka polega na tym, żeby tego czynu jednak nie popełnić. Czyli – nie ulec swojej słabości. Słabość jest rzeczą ludzką. Lecz pokonywanie słabości jest rzeczą ludzką godną podziwu. Zauważ: los lubi na nas zastawiać pułapki i kiedy już nam się wydaje, że wyszliśmy z honorem, że postąpiliśmy właściwie i godnie, pojawia się kolejna pokusa. I znów musimy dokonywać wyboru. Trwa to aż do śmierci, wyobraź sobie. Żadnego wytchnienia. Co myślicieli chrześcijańskich doprowadziło do przekonania, że całe nasze życie jest próbą. Mądrość Wschodu z kolei powiada: „Wielka Droga rodzi wszystkie istoty, jej opatrzność czuwa nad wszystkimi, kiedy przyoblekają materialne kształty, a okoliczności je doskonalą”. Być może tak właśnie należy traktować trudności, które życie przynosi: jako coś, co pomaga nam się doskonalić.
- Źródło: Małgorzata Musierowicz, Imieniny
- Artysta (…) przyobleka w dźwięki coś, co istniało pod pozorami ciszy. Jest bezwzględnie posłuszny partyturze, czyli pewnemu układowi wartości. Z ludźmi jest podobnie. Partytury naszych losów przeniknięte są jakąś ukrytą harmonią. Odegrać w sposób doskonały melodię naszego życia – to znaczy po prostu: trzymać się z maksymalną wiernością ukrytej w partyturze harmonii. Nie jest to, dodam, moja własna myśl. Wyczytałem u Tischnera.
- Bądź dobra. Pamiętaj, że dobro na tym świecie zawsze zwycięża, szanuj to i poważaj, a sił swoich używaj zawsze w obronie prawości. Rób wszystko, jak możesz najlepiej, a resztę pozostaw Bogu, nawet człek święty nie uczyni nic ponadto. (…) Uczciwość nakazuje mi dodać (…) - że usłyszałaś przed chwilą cytat i to z kryminału Ellis Peters, Lauro.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Cóż, jeśli idzie o mnie, czas matur powitałem z ulgą i radością. Cieszyłem się, że będę mógł wykazać się swą wiedzą.
- Czy spotkał się pan kiedyś z tym zdaniem Epikteta: „Czemu nie gniewamy się, gdy ktoś mówi, że nas głowa boli, a gniewamy się, gdy mówi, że błądzimy w rozumowaniu lub w wyborze?” Nie?... Pascal bardzo ładnie to rozwija, wie pan, jego odpowiedź brzmi: „Bo jesteśmy pewni swego zdrowia, a słuszności nie”. I dalej: „Skąd pochodzi, że człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni? Stąd, iż chromy uznaje, że idziemy prosto. Umysł zaś chromy powiada, że to my kulejemy”.
- Źródło: Małgorzata Musierowicz, Kwiat kalafiora, wyd. Akapit Press, Poznań 2003, s. 110.
- Zobacz też: Epiktet
- Dobro życia polega nie na jego długości, lecz na użytku z niego.
- Doktorze, czy rdzeń kręgowy łatwo jest przerwać przez nieuwagę?
- Źródło: Małgorzata Musierowicz, Noelka
- Duma jest zawsze idiotycznym gestem, jeśli przyjąć punkt widzenia człowieka praktycznego.
- Źródło: Kwiat kalafiora, op. cit., s. 153.
- Zobacz też: duma
- (...) gdy mnie zabraknie, nie róbcie z mojej biblioteki masy spadkowej. Proszę was o to. Każda książka, jaka stoi na naszych półkach, jest cenna, wyjątkowa i potrzebna, bo każdą z nich czytał ktoś z waszych bliskich. Cieszył się tymi książkami, uczył się z nich, nad niejedną płakał, nad inną się śmiał. Jeśli sami nie będziecie ich chcieli, oddajcie je tym, którzy książki kochają.
- Źródło: Małgorzata Musierowicz, Język Trolli
- Gdybyś przynajmniej, zamiast się uczyć, robiła coś pożytecznego! (...) Czytała Platona, poznała nowy język obcy... zrozumiałbym, doprawdy.
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 145.
- Ileż to razy w życiu przekonywałem się, że rację mieli starożytni, przydając cnocie tak podstawowe znaczenie.
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 81.
- Zobacz też: cnota
- (...) istnieje subtelna różnica między młodzieńczą swobodą a anarchią.
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 175.
- Kiedy się żyje wśród tylu kobiet i dziewcząt (...) – człowiek ma wrażenie, że jest wiecznie skąpany w oceanie rozkołysanych sentymentów. Z jednej strony to bywa ożywcze. Ale z drugiej – męczące.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Najważniejsza [zasada] jest taka: dzieciom trzeba umilać życie.
- Źródło: Małgorzata Musierowicz, Sprężyna, wyd. Akapit Press, Łódź 2008, s. 9.
- Nie chcę liczyć lat, które mi pozostały. Może jest ich za dużo. A może mało. Ale co roku o tej porze dziękuję Bogu za ciebie.
- Opis: do żony.
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 61.
- Nie lubię nagłych zwrotów akcji, nawet w powieściach. A cóż dopiero w życiu!
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 121.
- Pecuniae oboediunt omnia, a ja umiem je zarabiać tylko w uczciwy sposób.
- Źródło: Kwiat kalafiora, op. cit., s. 153.
- Zobacz też: pieniądze
- Skup się (...) - oto moje ostatnie słowa, dopóki jestem jeszcze zdrów i przy rozumie. (...) Żyj tak, żebyś w żadnej minucie nie musiała się wstydzić tego, co czynisz. Postępuj tak, jakby przez cały czas patrzał na ciebie ktoś, kto cię kocha, szanuje i jest z ciebie dumny.
- Opis: do Laury.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Spiritus movens jest to duch sprawczy, motor działania, sprężyna wydarzeń (...).
- Źródło: Sprężyna, op. cit., s. 9.
- Spiżowa zwięzłość. Zawrzeć istotę sprawy w minimalnej ilości słów – oto ideał wypowiedzi.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Spory między wspólnikami – rzekł – dobre są tylko w takim stopniu, w jakim poprawiają perspektywy przedsięwzięcia. Niestety, jest naturą wszelkich sporów, że na ogół powodują destrukcję i bałagan.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Tak nieznaczne są przejścia w gwałtownym upływie czasu – pisał Seneka. Ilekolwiek czasu upłynie, zbiera się w tym samym miejscu: wygląda jednako, tworzy jedną całość. Wszystko wpada w tę samą otchłań.
- Wartości etyczne (...) cechuje tajemnicza moc zobowiązania. Immanuel Kant nazywał tę moc imperatywem kategorycznym. Nikt mnie przecież nie zmusza do udzielania pomocy cierpiącemu. Lecz kiedy jej nie udzielę, przejdę obok odwrócę głowę – nastąpi jakaś kolosalna, nieodwracalna klęska. Nie tylko w człowieku, którego minąłem. We mnie także.
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 81.
- Zobacz też: etyka, Immanuel Kant, pomoc, wartość
- Wszelka zwłoka w podjęciu decyzji uszczupla hipotetyczny okres trwania ich szczęśliwego małżeńskiego związku.
- Źródło: Imieniny, op. cit.
- Wydaje się, że wartości etyczne nie istnieją. Nie można zobaczyć, dotknąć, spróbować prawdy, honoru, sprawiedliwości. Nie występują w stanie wolnym w przyrodzie. Nie ma ich. Więc jak to się dzieje, że człowiek, on jeden ze wszystkich; istot żyjących, potrafi cierpieć czy nawet umrzeć za prawdę czy sprawiedliwość, za niewidzialny świat wartości?
- Źródło: Pulpecja, op. cit., s. 81.
- Zobacz też: honor, prawda, sprawiedliwość