Białorusini

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Białorusini

Białorusini – naród zamieszkujący Białoruś, państwo leżące we wschodniej części Europy.

  • Białorusini mają długą tradycję głosowania na populistycznych rusofili.
    • Belarusians have a long tradition of voting for populist Russophiles. (ang.)
    • Autor: Andrew Wilson, Belarus. The Last European Dictatorship, Yale University Press, New Haven i Londyn 2011, s. 75, ISBN 9780300134353. (ang.)
  • Chłop [białoruski] lubił czuć silną rękę nad sobą, rozumiał się na tej polskiej „pańskości” i kochał się w niej.
  • Czyż ten nieszczęsny, dziki lud białoruski (…), można uważać za duchowego pana tej ziemi? (…). W jednej Polsce, w jej wpływie i kulturze, znaleźć może zbawienie kraj ten i barbarzyńska ludność jego.
    • Autor: Władysław Glinka, Pamiętnik wielkiej wojny, t. 2, cz. 1, Warszawa 1927, s. 68, cyt. za: Dariusz Tarasiuk, Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2007, s. 111, ISBN 9788322726297.
  • Jesteśmy zapóźnionym narodem.
    • Мы запозьненая нацыя. (białorus.)
    • Autor: Swiatłana Aleksijewicz
    • Opis: o Białorusinach.
    • Źródło: Пад рэдакцыяй Валера Булгакава: Беларусь: ні Эўропа, ні Расея. Меркаваньні беларускіх эліт, Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 125. (białorus.)
  • Jeżeli nie odwoływać się do „hura-patriotycznych haseł”, to być Białorusinem − znaczy odczuwać przynależność do tego obszaru. (…) Nie bez powodu nazywają nas czasem „krajobrazowym” narodem (…).
    • Калі ня скочвацца на «ўра-патрыятычныя» лёзунгі, дык быць беларусам− значыць адчуваць сваю прыналежнасьць да гэтага абшару. (…) Нас не дарма часам называюць «ляндшафтнай» нацыяй (biał.)
    • Autor: Wolha Abramawa
    • Źródło: Пад рэдакцыяй Валера Булгакава: Беларусь: ні Эўропа, ні Расея. Меркаваньні беларускіх эліт, Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 123. (białorus.)
  • Ludzie [Białorusini] są przyjaźni, tolerancyjni, kulturalni i europejscy. Zaufali Łukaszence, a on ich wprowadził w błąd. Odebrał im szansę na zajęcie miejsca w nowoczesnej rodzinie europejskich narodów. (…) Białorusini nie mogą go usunąć bez aktywnego wsparcia moralnego ze strony Zachodu i zmiany podejścia Moskwy. On mógłby być prezydentem przez kolejne trzydzieści lat lub dłużej. Zasługują na lepszy los.
    • The people are friendly, tolerant, cultured and European. They trusted Lukashenko and he misled them. He has denied them the opportunity to play a part in the modern family of European nations. (…) The Belarusians cannot remove him without active moral support from the West and a change of heart in Moscow. He could be president for another thirty years or more. They deserve better. (ang.)
    • Autor: Brian Bennett, The Last Dictatorship in Europe. Belarus under Lukashenko, Hurst & Company, London 2011, s. IX, ISBN 9781849041676. (ang.)
  • Niech pani nie myśli, że Białorusini jest to samo, co Moskale, wybrane do rządów plemię. Im nieborakom tylko się zdawało ciągle, że zażywają swobody i włodarzą krajem, tak jak im teraz się zdaje, że ich komuniści obdzielą ziemią i pozwolą na niej pracować swobodnie. Napadli na nas, bo ich szczuli carscy słudzy, tak jak teraz szczują komuniści, wmawiając, że my walczymy za bogaczów.
    • Opis: tłumaczenie fikcyjnego polskiego żołnierza z 1918 roku, czemu Białorusini odnoszą się do Polaków z niechęcią.
    • Źródło: Florian Czarnyszewicz, Nadberezyńcy. Powieść w trzech tomach osnuta na tle prawdziwych wydarzeń, wyd. 1, ARCANA sp. z o.o., Kraków 2010, s. 312, ISBN 9788360940693.
  • Nie będzie przesadą konstatacja, że wskutek relacjonowania przykładów autorytarnych rządów prezydenta A. Łukaszenki, oficjalnej postsowieckiej ideologii i braku reform ekonomicznych na Białorusi polskie media w ostatnich latach podtrzymują na ogół stereotypowy obraz społeczeństwa białoruskiego jako biernego, silnie zsowietyzowanego i nieukształtowanego narodowo. Żadnemu z tych określeń całkowicie zaprzeczyć nie można.
    • Autor: prof. dr hab. Elżbieta Smułkowa, Różne aspekty postrzegania współczesnej Białorusi w: Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, s. 14, ISBN 8322723881.
  • Odruch kolonialnej uległości Białorusina jest aż nadto mocny, ale nie wieczny. Nie po zwierzęcemu bezwarunkowy.
    • Рэфлекс каланіяльнай падатлівасці ў псіхалогіі беларуса надта ж моцны, але не вечны. Не па-жывёльнаму безумоўны. (biał.)
    • Autor: Sokrat Janowicz
    • Źródło: Żywie Biełaruś!, „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990.
  • Trzeba brać pod uwagę fakt, że dawno zdezaktualizował się stereotyp Białorusina jako ciemnego wieśniaka.
    • Autor: Elżbieta Smułkowa
    • Źródło: Różne aspekty postrzegania współczesnej Białorusi, op. cit., s. 15.
  • (…) dzisiaj najlepiej mówią po białorusku Białorusini, którzy mieszkają w Polsce.
    • Autor: Włodzimierz Lukiewicz
    • Źródło: Pogranicze białorusko-polskie i nowy reżim wizowy w Polska-Białoruś…, op. cit., s. 205.
  • (…) sytuacja, moim zdaniem, dojrzała już do tego, by zaprotestować. Zdecydowanie zaprotestować przeciw chamstwu naszej władzy, oszustwom, przekrętom, niegodziwości państwa. Społeczeństwo powinno się obudzić i zareagować, a nie budzi się i nie reaguje. Nie potrafię sama sobie wytłumaczyć, czy ta bierność ograniczająca się do odwrócenia plecami to aż życiowa mądrość, czy tylko duchowe lenistwo.
  • (…) wierzę w triumf dobra. Wierzę w to, że dobrych ludzi na Białorusi i na całym świecie jest więcej. Wierzę, że do nich należy przyszłość, że dobro zwycięży. (…) Siła białoruskiej opozycji tkwi w jej morale. Tam i wtedy, kiedy opozycja opiera się na moralności, etyce – wygrywa. (…) Scharakteryzowałabym obecny reżim na Białorusi, jak ochlokrację – władzę najgorszych. Być może dla polskiego ucha brzmi to dziwnie, ale uważam, że walka „władza – opozycja” trwa obecnie na Białorusi w postaci „walki dobra ze złem”.
  • Z Białorusinami nikt się nie liczył, jako że Polacy pozbawili ich narodowości, nic nie dając w zamian. Jesienią 1915 roku chciałem otrzymać informacje o Białorusinach. Początkowo dosłownie nigdzie nie można było ich znaleźć. Dopiero później okazało się, że są bardzo rozprzestrzenionym ludem, ale skrajnie spolonizowanym, stojącym na tak niskim poziomie kultury, że można im było pomóc dopiero przez długotrwałe oddziaływanie.
    • Autor: Erich Ludendorff, Meine Kriegserinnerungen 1914–1918, Berlin 1919, s. 145.
    • Źródło: Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2010, s. 132, ISBN 9788323124849.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • Pierdolone Białorusy w łapciach z kory brzozowej! (…) Z nimi tak zawsze! Bladź, co daje dupy Moskwie, Brukseli i Warszawie.
    • Opis: wypowiedź fikcyjnego zastępcy szefa administracji prezydenta Rosji, Krugłowa.
    • Źródło: Vincent V. Severski, Nielegalni, wyd. 1, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2011, s. 166, ISBN 9788375542936.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Białorusini&oldid=570670”