Przejdź do zawartości

Białoruś

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Flaga Białorusi

Białoruś – państwo w Europie Wschodniej.

  • Białorusi grozi zniknięcie, wchłonięcie jej przez Rosję, która przestała za darmo karmić reżim i teraz dyktuje twarde warunki. A Łukaszenka to spryciarz, polityczne zwierzę, jest w stanie przechytrzyć europejskich polityków, którzy z bezsilności mnie, pisarkę, proszą o radę. Ale ci politycy rozumieją, że rewolucję muszą zrobić sami Białorusini.
  • Białoruś, Białoruś. Dlaczego nazywasz się Białoruś, jeśli nie masz w sobie bieli, jeśli bielą twoją są rude rżyska jesienne, jeśli bielą twoją są postawy szarego płótna wyłożone na słońcu, jeśli bielą twoją jest gorący pot umęczonych ludzi. Powinnaś się nazywać Dobroruś, powinnaś się nazywać Dobrą Ziemią Dobrych Ludzi. (…) Nie wryłaś się w ludzką pamięć, Białorusi. Nie odbierałaś innym wolności, nie rabowałaś cudzej ziemi, nie mordowałaś ludzi zza sąsiedzkiej miedzy. Miałaś dla obcych szacunek i gościnny kołacz, miałaś dla rabusiów ostatnią krowę i ostatnią kromkę żytniego chleba ze znakiem krzyża, miałaś dla nieszczęśliwych krwawiące serce i biedne niepieszczone życie do oddania. Dlatego mało kto Ciebie pamięta.
  • Białoruś była najbardziej postępowym elementem radzieckiego kompleksu przemysłowego już w latach 80. – to właśnie ostatni przykład radzieckiej modernizacji. Łukaszenka chciał zamienić Białoruś na Kreml. A na Kremlu od 1996 roku myśleli odwrotnie: za ile uda się wytargować Białoruś od „ojczulka”? Za każdą cenę, byle nie za Kreml! Tak powstał targowy styl rosyjsko-białoruskiej polityki.
    • Autor: Gleb Pawłowski, rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna” nr 27–28/2011.
  • Białoruś jest ostatnią prawdziwą dyktaturą w sercu Europy.
  • Białoruś jest typową republiką chłopską, w której miasto nie ma nic do gadania. Dałoby się uniknąć w niej zabójczej stagnacji, gdyby nie było to chłopstwo kołchozowe, lecz, wzorem skandynawskiego, silnie właścicielskie.
    • Autor: Sokrat Janowicz
    • Źródło: Kilka uwag o stosunkach polsko-białoruskich w Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, ISBN 8322723881, s. 232.
  • Białoruś nadal jest przywiązana do idei integracji z Rosją, ale w pewnych kwestiach pozostaje nieugięta. Nasz kraj nigdy nie wejdzie w skład Federacji Rosyjskiej.
  • Europa, jej zachód, nie potrzebuje Białorusi. Znajduje się ona na odległym marginesie jej zainteresowań, nade wszystko w sferze praw człowieka. Gdyby nie wyskoki reżimu z Mińska, mało kto z polityków słyszałby o takim państwie.
    • Autor: Sokrat Janowicz
    • Źródło: Kilka uwag o stosunkach polsko-białoruskich w Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, ISBN 8322723881, s. 232.
  • Ja myślę, że my Polacy powinniśmy jak najczęściej jeździć na wakacje na Białoruś. Blisko, swojsko, a chociaż tak nadepniemy Łukaszence na odcisk.
  • Jeżeli analizować (…) z punktu widzenia dominującej myśli obywatelskiej, która uformowała się w krajach europejskich, to, bezwarunkowo, nie jest.
    • Калі разглядаць (…) з пункту гледжаньня даміноўнай грамадзкай думкі, якая сфармаваная ў эўрапейскіх краінах, то, безумоўна, не зьяўляецца. (biał.)
    • Autor: Wolha Abramawa
    • Opis: na pytanie, czy Białoruś jest częścią Europy.
    • Źródło: pod red. Waleryja Bułhakaua, Biełaruś: ni Europa, ni Rasieja. Mierkawańni biełaruskich elit (biał.), Wydawnictwo Arche, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 41.
  • Lubię Białoruś, a rodzinną Grodzieńszczyznę, gdzie się urodziłem i gdzie mieszkam, uważam za najlepsze miejsce na świecie. Ten kraj jest wart lepszego losu. Mam nadzieję, że moja praca przybliża chwilę, kiedy Białoruś przestanie być skansenem Europy rządzonym przez ostatniego dyktatora w tej części cywilizowanego świata, a stanie się wolnym europejskim krajem.
  • Niepodległość Białorusi jest zagrożona. Nieważne, czy skażą mnie na rok, czy na dwa. Znacznie ważniejsze jest to, co za rok czy dwa będzie z moim krajem.
  • Myślę, że nie jest tak tragicznie, jak to widzi jedna strona, i nie tak cudownie, jak widzi druga. (…) proszę spróbować wyobrazić sobie kraj, w którym nie jest tak dobrze, jak piszą gazety państwowe, i nie tak źle, jak piszą niepaństwowe – i dostaniecie ten wynik, jaki jest.
    • Я думаю, ня ўсё так трагічна, як бачыць адзін бок, і ня ўсё так цудоўна, як бачыць другі. (…) паспрабуйце ўявіць краіну, у якой ня ўсё так добра, як пішуць дзяржаўныя газэты, і ня ўсё так дрэнна, як пішуць недзяржаўныя, – і вы атрымаеце той вынік, які ёсьць. (biał.)
    • Wolha Abramawa
    • Opis: O sytuacji politycznej na Białorusi.
    • Źródło: pod red. Waleryja Bułhakaua, Biełaruś: ni Europa, ni Rasieja. Mierkawańni biełaruskich elit (biał.), Wydawnictwo Arche, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 41.
  • Od 2006 r. kiedy robiliśmy te badania po raz pierwszy, Polacy powoli oceniają sytuację na Białorusi coraz mniej negatywnie. Stają się obojętni.
    • Autor: Mariusz Toniszewski z SMG/KRC
    • Opis: o badaniach polskiej opinii publicznej nt. sytuacji na Białorusi.
    • Źródło: gazeta.pl, 8 kwietnia 2010
  • Przez Białoruś przebiega granica pomiędzy światem normalnym a jakąś koszmarną barbarią; podział ten zresztą ma charakter nie tylko polityczny i cywilizacyjny, lecz również – powiedzmy – transcendentny.
    • Autor: Andrzej Stanisław Kowalczyk
    • Opis: komentarz do powieści.
    • Źródło: Florian Czarnyszewicz, Nadberezyńcy. Powieść w trzech tomach osnuta na tle prawdziwych wydarzeń, wyd. 1, Kraków 2010, Arcana, ISBN 9788360940693, s. 627.
  • (…) w środowiskach opiniotwórczych kreowano wizerunek Białorusi jako dziwacznego kraju. W nielicznych zresztą publikacjach prasowych, w reportażach telewizyjnych pokazywano kraj jako zdominowany przez kołchoźników, bełkoczących pijaków, żebrzące emerytki, niekiedy z odznaczeniami wojennymi na brudnych płaszczach. W ciągu kilku lat został w świadomości Polaków uformowany wizerunek Białorusi, który niewiele ma wspólnego z rzeczywistością.
    • Autor: Eugeniusz Mironowicz
    • Źródło: Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku w Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, ISBN 8322723881, s. 30.
  • Warto tu także zwrócić uwagę na jeszcze jeden niezwykle doniosły wątek, na sprawy naszych wschodnich i północnych sąsiadów, jednak nie Rosjan, jak przywykliśmy sądzić, ale Ukraińców, Białorusinów i Litwinów. (…) Suwerenność Ukrainy, Białorusi i Litwy to program walki o suwerenność Polski i jednocześnie są to jej realni, a nie egzotyczni sojusznicy. Dla opozycji politycznej w Polsce ta myśl musi stanowić dyrektywę działania.
    • Autor: Jacek Kuroń
    • Opis: w artykule Polityczna opozycja w Polsce, „Kultura” 1974, nr 11, s. 13
    • Źródło: Problem białoruski w ujęciu opozycji antykomunistycznej w Polsce. Zarys problemu w Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, ISBN 8322723881, s. 239, 240.
  • W Unii Europejskiej zaczyna dojrzewać przekonanie, że nie można sobie pozwolić na istnienie takiego kuriozum, jakim jest Białoruś w Europie.
  • Zajmowanie się polityką na Białorusi jest bardzo stresogenne. Czasem masz wrażenie, że pływasz w błocie.
    • Займацца ў Беларусі палітыкай – гэта вельмі стрэсагенна. Часам адчуваньне такое, нібы ты плывеш у балоце. (biał.)
    • Autor: Wolha Abramawa
    • Źródło: pod red. Waleryja Bułhakaua, Biełaruś: ni Europa, ni Rasieja. Mierkawańni biełaruskich elit (biał.), Wydawnictwo Arche, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 123.
  • Zmiana aktualnej władzy na Białorusi byłaby ciosem dla Rosji, który jednak tak szybko nie nastąpi. Białoruś to nie Ukraina. Stanowimy razem z Rosją de facto jedno państwo.

Zobacz też:

Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Białoruś&oldid=570768”