51
edycji
Zwyczajna forma rytu rzymskiego: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Podzielenie na sekcje wg autorów
(+4) |
(Podzielenie na sekcje wg autorów) |
||
|
[[Plik:Holy Mass.jpg|mały|Msza sprawowana według zwyczajnej formy rytu rzymskiego]]
'''[[w:Zwyczajna forma rytu rzymskiego|Zwyczajna forma rytu rzymskiego, nowy porządek mszy]]''' (łac. ''Novus Ordo Missae'', pot. ''msza posoborowa'') – w Kościele katolickim porządek celebrowania mszy obrządku łacińskiego promulgowany w 1969 przez papieża Pawła VI konstytucją apostolską Missale Romanum i przyjęty za podstawowy (zwyczajny) w Kościele zachodnim.
* Jeżeli weźmie się pod uwagę zdecydowaną ewolucję liturgii katolickiej, możliwości zastępowania Kanonu Mszy św. innymi modlitwami liturgicznymi, przytłumienie idei czyniącej z Mszy św. ofiarę, możliwości komunikowania pod obu postaciami, to nie istnieją już żadne powody zakazywania członkom Reformowanych Kościołów uczestniczenia w Eucharystii w Kościele rzymskim.▼
** Autor: [[Roger Mehl]]▼
** Źródło: „Le Monde”, 10 września 1970, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 272.▼
== Papieże ==
* Kościół składa ofiarę ze swego własnego języka, łaciny – która jest językiem sakralnym, poważnym, pięknym, wyjątkowo ekspresyjnym i eleganckim. Kościół składa tę ofiarę z wiekowych tradycji, a zwłaszcza z jedności językowej różnych ludów, dla dobra większej uniwersalności, aby dotrzeć do wszystkich. To dla was, wierni – abyście potrafili przejść ze stanu zwykłych widzów do stanu wiernych uczestniczących i aktywnych.
** Opis: fragment homilii z okazji odprawienia swojej pierwszej mszy św. po włosku, 7 marca 1964.
** Zobacz też: [[łacina]]
* Wyniki [badań archeologicznych] nie pozostawiają wątpliwości: idea, zgodnie z którą kapłan i lud mają w czasie modlitwy wzajemnie patrzeć na siebie, pojawiła się dopiero w epoce nowożytnej i jest całkowicie obca dawnemu chrześcijaństwu. Kapłan i lud nie modlą się do siebie, lecz do jedynego Pana. Dlatego podczas modlitwy patrzą w tym samym kierunku: albo ku wschodowi jako kosmicznemu symbolowi przychodzącego Pana, albo – tam, gdzie to nie byłoby możliwe – na obraz Chrystusa w absydzie, na krzyż, albo po prostu wszyscy patrzą ku górze, tak jak czynił to Pan podczas arcykapłańskiej modlitwy w przeddzień swej męki.▼
* Na poprawnie celebrowanych mszach świętych widzimy w wielu kościołach wiernych przyjmujących Komunię św. na stojąco. Dlaczego – pytamy się – zastąpiono klęczenie staniem? Czyż klęczenie nie jest klasycznym wyrazem modlenia się? Jest to nie tylko szlachetny wyraz proszenia, błagania, jest to także typowa forma pełnego czci oddania, podporządkowania, spojrzenia w górę, a przede wszystkim – wyraz modlenia się, pokornej konfrontacji z absolutnym Panem.▼
** Źródło: [[Benedykt XVI]], ''Przedmowa do wprowadzającego tomu moich pism, Opera omnia'', t. XI, Lublin 2012, s. 3, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 137.▼
** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]], ''Spustoszona winnica'', Fronda, wydanie III, tłum. Tomasz G. Pszczółkowski, s. 88.▼
** Zobacz też: [[Eucharystia]], [[Msza]]▼
* Nawet jeśli Nowa Msza niekoniecznie musi być nieważna, jest ona jednak zatruta, zatruta fałszywymi zasadami, zatruta, ponieważ w pewnym sensie został zakryty charakter ofiary Mszy świętej, ofiary Krzyża.
** Autor: abp [[Marcel Lefebvre]]
** Źródło: ''Kazania abpa Marcela Lefebvre'', Te Deum, Warszawa 1999, s. 277.
* Nie wolno, by modlitwa stała się skandalem dla naszych braci odłączonych; dlatego usuniemy z mszy wszystko to, co może wydać się choćby cieniem zgorszenia dla naszych braci odłączonych.▼
** Autor: ks. [[Annibale Bugnini]]▼
** Źródło: ks. [[Grzegorz Śniadoch]] IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 271.▼
* Nigdy nie zaprzeczałem temu, że te Msze odprawiane wiernie według ''novus ordo'' są ważne, ani nigdy nie mówiłem, że są heretyckie czy bluźniercze.
** Autor: abp [[Marcel Lefebvre]]
** Źródło: „Zawsze Wierni”, nr 5 (168), wrzesień-październik 2013, s. 125.
* Nowej liturgii nie ułożyli święci, ''homines religiosi'' i ludzie o zmyśle artystycznym, lecz tak zwani eksperci, którzy nie uświadamiają sobie własnego braku uzdolnień do tych rzeczy. Dzisiejsze czasy wyrażają się w niesłychanych zdolnościach w zakresie techniki, badań medycznych – nie umieją zaś organicznie kształtować środków wyrazu dla świata religijnego. Żyjemy w odpoetycznionym świecie, a to oznacza, że podwójnie głęboką czcią powinniśmy podchodzić do skarbów przekazanych przez tradycję, a nie łudzić się, że możemy zrobić to lepiej.▼
** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]], ''Spustoszona winnica'', Fronda, wydanie III, tłum. Tomasz G. Pszczółkowski, s. 92.▼
* Nowy ryt Mszy wyraża nową wiarę, wiarę, która nie jest nasza, wiarę, która nie jest wiarą katolicką. Ta nowa Msza jest symbolem, jest wyrazem, jest obrazem nowej wiary, wiary modernistycznej.
** Autor: abp [[Marcel Lefebvre]]
** Źródło: ''Mgr Lefebvre et le Saint-Office'', „Itineraires", 233, maj 1979, s. 146-147.
* W nowej Mszy (...) wspólnota zastępuje kapłana. Posuwa się to tak daleko, że obecnie wielu kapłanów w ogóle nie chce uroczyście celebrować Mszy świętej, kiedy w kościele nie ma wiernych. Powoli i ostrożnie wślizguje się do Kościoła protestanckie ujęcie Mszy.▼
** Autor: abp [[Marcel Lefebvre]]
** Źródło: ''Kazania abpa Marcela Lefebvre'', Te Deum, Warszawa 1999, s. 51.▼
** Zobacz też: [[kapłan]]▼
== Dietrich von Hilbebrand ==
▲* Na poprawnie celebrowanych mszach świętych widzimy w wielu kościołach wiernych przyjmujących Komunię św. na stojąco. Dlaczego – pytamy się – zastąpiono klęczenie staniem? Czyż klęczenie nie jest klasycznym wyrazem modlenia się? Jest to nie tylko szlachetny wyraz proszenia, błagania, jest to także typowa forma pełnego czci oddania, podporządkowania, spojrzenia w górę, a przede wszystkim – wyraz modlenia się, pokornej konfrontacji z absolutnym Panem.
▲** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]], ''Spustoszona winnica'', Fronda, wydanie III, tłum. Tomasz G. Pszczółkowski, s. 88.
▲** Zobacz też: [[Eucharystia]], [[Msza]]
▲* Nowej liturgii nie ułożyli święci, ''homines religiosi'' i ludzie o zmyśle artystycznym, lecz tak zwani eksperci, którzy nie uświadamiają sobie własnego braku uzdolnień do tych rzeczy. Dzisiejsze czasy wyrażają się w niesłychanych zdolnościach w zakresie techniki, badań medycznych – nie umieją zaś organicznie kształtować środków wyrazu dla świata religijnego. Żyjemy w odpoetycznionym świecie, a to oznacza, że podwójnie głęboką czcią powinniśmy podchodzić do skarbów przekazanych przez tradycję, a nie łudzić się, że możemy zrobić to lepiej.
▲** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]], ''Spustoszona winnica'', Fronda, wydanie III, tłum. Tomasz G. Pszczółkowski, s. 92.
* Podstawowy błąd większości innowatorów polega na tym, że wyobrażają sobie, iż nowa liturgia zbliży świętą ofiarę Mszy Św. do wiernych, że pozbawiona starych rytuałów Msza Św. wkracza obecnie w sam nurt naszego życia. Pytanie brzmi jednak: czy bardziej zbliżyliśmy się do Chrystusa we Mszy Św. przez wznoszenie się do Niego, czy przez ściąganie Go w dół, do naszego własnego, przeciętnego, prozaicznego świata? Innowatorzy chcieliby zastąpić świętą bliskość Chrystusa niestosowną poufałością. Właśnie nowa liturgia grozi udaremnieniem kontaktu z Chrystusem, ponieważ osłabia szacunek wobec tajemnicy, uniemożliwia oddawanie czci i niweczy zmysł sacrum.▼
** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]]▼
** Źródło: ks. [[Grzegorz Śniadoch]] IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 140.▼
== Inni ==
▲* Jeżeli weźmie się pod uwagę zdecydowaną ewolucję liturgii katolickiej, możliwości zastępowania Kanonu Mszy św. innymi modlitwami liturgicznymi, przytłumienie idei czyniącej z Mszy św. ofiarę, możliwości komunikowania pod obu postaciami, to nie istnieją już żadne powody zakazywania członkom Reformowanych Kościołów uczestniczenia w Eucharystii w Kościele rzymskim.
▲** Autor: [[Roger Mehl]]
▲** Źródło: „Le Monde”, 10 września 1970, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 272.
▲* Nie wolno, by modlitwa stała się skandalem dla naszych braci odłączonych; dlatego usuniemy z mszy wszystko to, co może wydać się choćby cieniem zgorszenia dla naszych braci odłączonych.
▲** Autor: ks. [[Annibale Bugnini]]
▲** Źródło: ks. [[Grzegorz Śniadoch]] IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 271.
* Oczywiście masz rację, ale Chrystus nadal jest obecny w tabernakulum, a Najświętsza Ofiara obiektywnie się spełnia!
** Autor: [[Jean Guitton]]
** Źródło: [[Pawel Milcarek]], ''Historia Mszy. Przewodnik po dziejach liturgii rzymskiej'', Kraków 2009, s. 237.
▲* Podstawowy błąd większości innowatorów polega na tym, że wyobrażają sobie, iż nowa liturgia zbliży świętą ofiarę Mszy Św. do wiernych, że pozbawiona starych rytuałów Msza Św. wkracza obecnie w sam nurt naszego życia. Pytanie brzmi jednak: czy bardziej zbliżyliśmy się do Chrystusa we Mszy Św. przez wznoszenie się do Niego, czy przez ściąganie Go w dół, do naszego własnego, przeciętnego, prozaicznego świata? Innowatorzy chcieliby zastąpić świętą bliskość Chrystusa niestosowną poufałością. Właśnie nowa liturgia grozi udaremnieniem kontaktu z Chrystusem, ponieważ osłabia szacunek wobec tajemnicy, uniemożliwia oddawanie czci i niweczy zmysł sacrum.
▲** Autor: prof. [[Dietrich von Hildebrand]]
▲** Źródło: ks. [[Grzegorz Śniadoch]] IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 140.
* To, co się stało po soborze (...): w miejsce liturgii będącej owocem stałego rozwoju, wprowadzono liturgię sfabrykowaną. Zrezygnowano z życiowego procesu wzrostu i stawania się, aby przystąpić do fabrykowania. Nie chciano już kontynuować dokonującego się przez wieki stawania się i dojrzewania żywego organizmu, a zastępowano to, w sposób właściwy produkcji technicznej, fabrykowaniem, czyli banalnym produktem chwili.
** Autor: [[Gérard Siegwalt]]
** Źródło: ''Lettre ŕ évęque de Strasbourg'', [w:] „Le Monde”, 22 listopada 1969, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 275.
▲* W nowej Mszy (...) wspólnota zastępuje kapłana. Posuwa się to tak daleko, że obecnie wielu kapłanów w ogóle nie chce uroczyście celebrować Mszy świętej, kiedy w kościele nie ma wiernych. Powoli i ostrożnie wślizguje się do Kościoła protestanckie ujęcie Mszy.
▲** Autor: abp [[Marcel Lefebvre]]
▲** Źródło: ''Kazania abpa Marcela Lefebvre'', Te Deum, Warszawa 1999, s. 51.
▲** Zobacz też: [[kapłan]]
* Wiele z praktyk, których Sobór [Watykański II] nawet nie rozważał, zostało wprowadzonych do Liturgii. Chodzi przede wszystkim o mszę ''versus populum'', Komunię Świętą na rękę, rezygnację z łaciny i chorału gregoriańskiego i ich zastąpienie przez śpiewy, które nie pozostawiają wiele miejsca dla Boga, a także rozszerzenie poza rozsądne granice liczby osób, jakie mogą koncelebrować mszę. Poważne nadinterpretacje dotyczą także rozumienia aktywnego uczestnictwa.
** Źródło: [[Tomasz Terlikowski]], ''Koń trojański w mieście Boga'', Wydawnictwo AA s.c., Kraków 2012, s. 214, 215.
** Zobacz też: [[Sobór Watykański II]]
▲* Wyniki [badań archeologicznych] nie pozostawiają wątpliwości: idea, zgodnie z którą kapłan i lud mają w czasie modlitwy wzajemnie patrzeć na siebie, pojawiła się dopiero w epoce nowożytnej i jest całkowicie obca dawnemu chrześcijaństwu. Kapłan i lud nie modlą się do siebie, lecz do jedynego Pana. Dlatego podczas modlitwy patrzą w tym samym kierunku: albo ku wschodowi jako kosmicznemu symbolowi przychodzącego Pana, albo – tam, gdzie to nie byłoby możliwe – na obraz Chrystusa w absydzie, na krzyż, albo po prostu wszyscy patrzą ku górze, tak jak czynił to Pan podczas arcykapłańskiej modlitwy w przeddzień swej męki.
▲** Źródło: [[Benedykt XVI]], ''Przedmowa do wprowadzającego tomu moich pism, Opera omnia'', t. XI, Lublin 2012, s. 3, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, ''Msza święta trydencka. Mity i prawda'', wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 137.
==Zobacz też==
| |||