Pokora
Pokora – cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności, nie wywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami.
- Czasem trzeba przeczekać, aż się twoi przeciwnicy zachwalą na śmierć.
- Autor: Stanisław Jerzy Lec
- Źródło: Myśli nieuczesane wszystkie, Noir sur Blanc, Warszawa 2018, str. 530.
- Dobroć i pokora są najmilsze Bogu i ludziom. Człowiek dojrzewa w pokorze serca. Im bardziej się on umniejsza w sobie, tym więcej Bóg wzrasta w nim.
- Autor: Antoni Padewski
- Źródło: Myśli św. Antoniego, antonipadewski.pl
- Zobacz też: dobroć, człowiek, Bóg
- Duma bez pokory – to próżność; pokora bez dumy to podłość.
- Autor: Zygmunt Krasiński
- Może człowiek staje się szaleńcem, kiedy próbuje odgrywać rolę Boga. Mówi się, że pokora jest cnotą chrześcijańską, teraz rozumiem dlaczego. Pokora pozwala zachować rozum i człowieczeństwo.
- Autor: Agatha Christie, Spotkanie w Bagdadzie.
- Ona jest matką mądrości. Kto będzie ją miał, ten posiądzie również resztę.
- Autor: Jan Chryzostom, Homilie na Ewangelię według św. Mateusza. Homilia XLVII: Mt 13, 34–52
- Trzeba wiele pokory, aby wyzbyć się pychy.
- Autor: Urszula Zybura
- Uważaj, gdy kogo prześcigniesz, byś nie musiał przed nim uciekać.
- Autor: Stanisław Jerzy Lec
- Źródło: Myśli nieuczesane wszystkie, Noir sur Blanc, Warszawa 2018, str. 534.
- Uwielbiam pokorę, ale upokarzającego uważam za zbrodniarza.
- Autor: Teofil Lenartowicz
- Źródło: Listy o Adamie Mickiewiczu, wyd. Księg. Luxemburgska, Paryż 1875, s. 56.
- Opis: list z Florencji, 2 lipca 1874 r.
- W jednym tylko przypadku rada nie zawadzi:
W jakim? Gdy się Pokora u Mądrości radzi.- Źródło: Adam Mickiewicz, Zdania i uwagi z dzieł Jakóba Boehme, Anioła Szlązaka i Saint-Martina, w: Poezye Adama Mickiewicza, tom I, wyd. Księgarnia G. Gebethnera, Kraków 1899, s. 285.
- W ślad za pychą nadciąga pohańbienie, mądrość jest z pokornymi.
- Źródło: Księga Przysłów 11, 2
- Wielkością czynu, nie martwą pokorą,
Dzieje ludzkości są płodne.- Autor: Maria Konopnicka
- Źródło: Fragmenty w: Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1915, s. 188.
Zobacz też: