Przejdź do zawartości

Dzwon Zygmunt

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Dzwon Zygmunt

Dzwon Zygmunt – największy z pięciu dzwonów wiszących w Wieży Zygmuntowskiej Katedry Wawelskiej w Krakowie.

Inskrypcja

[edytuj]
  • Bogu najlepszemu i największemu oraz Bogurodzicy Dziewicy i świętym patronom swoim znakomity król polski Zygmunt ten dzwon, godny swojego umysłu i czynów swoich, kazał wykonać w roku zbawienia 1520.
    • Deo Opt Max ac Virgini Deiparae sanctisque patronis suis divus Sigismundus Poloniae Rex campanam hanc dignam animi operumque ac gestorum suorum magnitudine fieri fecit anno salutis MDXX. (łac.)
    • Opis: napis na kloszu dzwonu.

Cytaty o Dzwonie Zygmuncie

[edytuj]
  • Dzwon królewski:
    Siedziałem u królewskich stóp,
    królewski za mną dwór:
    synaczek i kilka cór,
    Włoszka – a wielki chór
    kleru zawodził hymny;
    a dzwon wschodził.
    Patrzali wszyscy w górę,
    a dzwon wschodził –
    zawisnął u szczytów
    i z wyżyn się rozdzwonił…
  • Ile przeżyć i wspomnień budzi w nas głos tego królewskiego dzwonu! Brzmi w tym uroczystym graniu modlitwa wieków o wolność i pomyślność Ojczyzny, a równocześnie jakieś wezwanie do uwalniania serc od wszystkiego, co jej może szkodzić, i do wznoszenia ducha ku tym wartościom, które nasze pokolenie przejęło ze wspaniałej tradycji ojców.
  • Jak długo na Wawelu
    Zygmunta bije dzwon;
    Tak długo w sercach naszych
    Rozbrzmiewa polski ton,
    Stać będzie kraj nasz cały,
    Stać będzie Piastów gród;
    Zwycięży Orzeł Biały,
    Zwycięży polski lud!
    • Autor: Konstanty Krumłowski, Jak długo w sercach naszych
    • Źródło: Janusz Jasiński, Tadeusz Matulewicz, Polskie pieśni historyczne, Ośrodek Badań Nauk. im. Wojciecha Kętrzyńskiego, Olsztyn 1988.
  • Jeśli ci się, wędrowcze, zdam zbyt wielkim dzwonem,
    To czyż małością grzeszy coś z Zygmunta dzieł?
    • Autor: Andrzej Krzycki, Na wielki dzwon ulany w Krakowie na rozkaz króla Zygmunta
    • Przełożył z łaciny: Edwin Jędrkiewicz
  • O Zygmuncie, słyszałem ciebie
    i natychmiast poznam, gdy usłyszę.
    Niech ino się twój głos zakolebie
    i przenikliwy wżre się w ciszę.
    • Stanisław Wyspiański, Wyzwolenie
  • Oto się nad Krakowem złote blaski palą,
    Król Zygmunt milcząc patrzy, jak Wisła się wije,
    I wtedy dzwon uderzył! Ten sam, co dziś bije!
    Bij! I porwij nas w swoje chyboty ogromne,
    Wołaj: „Bądźcie jak tamci, to was nie zapomnę,
    A wtedy ci, co przyjdą, gdy się wiek wasz prześni,
    O was także pomyślą, słuchając mej pieśni…”

Zobacz też

[edytuj]