Andrzej Krzycki
Andrzej Krzycki
Andrzej Krzycki (łac. Cricius, 1482–1537) – arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski, prozaik i poeta.
- Jeśli zamknięty w skalnej, głębokiej jaskini,
Groził, Kraku, jak otchłań, twemu miastu smok,
Czyż dziwne, że gdy usiadł na zamku i tronie,
Wszystko nienasycony chłonie jego brzuch?
Gdy pod zamkiem się chował, niszczał tylko Kraków,
Gdy siadł na zamku, całej ojczyzny to śmierć.- Opis: paszkwil wymierzony w Bonę Sforzę, nawiązujący do jej rodowego herbu, który przedstawiał smoka trzymającego w paszczy postać ludzką.
- Źródło: Sebastian Adamkiewicz, Bona Sforza – smok z Wawelu, histmag.org, 2 lutego 2023.
- Zobacz też: smok wawelski
- O Beato, jak bogato piękność Cię swym skarbem darzy!
O skromności, uczciwości w każdym ruchu, w słowach, w twarzy!
Podziw ma dla Ciebie każdy, równie godny, jak ladaco,
Równie starzy, jak rozumni wciąż dla Ciebie głowę tracą,
Serca drżeniem i dążeniem młodzieńcy się ubiegają,
Nie kochankę, lecz na żonę sobie Ciebie wybierają,
Purpuraci i bogacze, i najbardziej urodziwi.- Źródło: O Beata, decorata rara forma, moribus…
O Andrzeju Krzyckim
[edytuj]- Na dworze Zygmunta Starego łacina bardzo się rozwielmożniła. Poeta tego dworu, opisujący jego przygody, intrygi i drobne lub gwałtowniejsze burze, Andrzej Krzycki, przemawiał wyłącznie po łacinie.
- Autor: Kazimierz Morawski, Walka o język polski w czasach Odrodzenia, wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1923, s. 17.