Dafne

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Ucieczka Dafne

Dafne (Dafnis; gr. Δάφνη Dáphnē, łac. Daphne – „laur”, „wawrzyn”) – w mitologii greckiej nimfa, ulubienica Artemidy, ukochana Apollina.

O Dafne[edytuj]

  • Drzewem jesteś albo w drzewo się przemienisz
    Suchą korą się otulisz Dafnis biała
    Drżąca w liściach drżącym liściem się ocienisz
    Będziesz Dafnis ale będziesz zbyta ciała
  • Ledwie skończonej prośby wysłuchała rzeka,
    Miękka kora pieszczoną pierś Dafne powleka.
    Widać włos w liściach, rękę niknącą w gałęzi,
    Nogę, dawniej tak lekką, ziemia w sobie więzi,
    Wierzch pokrywa jej czoło; i w drzewa postaci
    Jeszcze nadobna Dafne piękności nie traci.
    Jeszcze do niej Apollo silnym ogniem płonie,
    Czuje bicie serca w zdrewniałym już łonie;
    Przyciska lube drzewo dla pocałowania,
    Ale i drzewo jeszcze uścisków zabrania.
  • Skorom Latończykowi przypiął do nóg skrzydła,
    uchwycił ją, a Dafne w ręku mu ostydła.
    Duch się w niej zahamował od ciężkiego tchnienia,
    Przetoż widząc się bliską pewnego zginienia,
    Prosiła bogów, żeby natychmiast umarła
    Abo żeby ją ziemia rozstępna pożarła.

Zobacz też[edytuj]