Dafne

Ucieczka Dafne

Dafne (Dafnis; gr. Δάφνη Dáphnē, łac. Daphne – „laur”, „wawrzyn”) – w mitologii greckiej nimfa, ulubienica Artemidy, ukochana Apollina.

O Dafne

• Drzewem jesteś albo w drzewo się przemienisz
  Suchą korą się otulisz Dafnis biała
  Drżąca w liściach drżącym liściem się ocienisz
  Będziesz Dafnis ale będziesz zbyta ciała
  • Autor: Jarosław Marek Rymkiewicz, Daphnis w drzewo bobkowe przemienieła się z tomu Anatomia (1970)

• Ledwie skończonej prośby wysłuchała rzeka,
  Miękka kora pieszczoną pierś Dafne powleka.
  Widać włos w liściach, rękę niknącą w gałęzi,
  Nogę, dawniej tak lekką, ziemia w sobie więzi,
  Wierzch pokrywa jej czoło; i w drzewa postaci
  Jeszcze nadobna Dafne piękności nie traci.
  Jeszcze do niej Apollo silnym ogniem płonie,
  Czuje bicie serca w zdrewniałym już łonie;
  Przyciska lube drzewo dla pocałowania,
  Ale i drzewo jeszcze uścisków zabrania.
  • Autor: Owidiusz, Metamorfozy (8), I, 557–566, tłum. Bruno Kiciński

• Skorom Latończykowi przypiął do nóg skrzydła,
  uchwycił ją, a Dafne w ręku mu ostydła.
  Duch się w niej zahamował od ciężkiego tchnienia,
  Przetoż widząc się bliską pewnego zginienia,
  Prosiła bogów, żeby natychmiast umarła
  Abo żeby ją ziemia rozstępna pożarła.
  • Autor: Szymon Zimorowic, Roksolanki to jest Ruskie panny (1654)

Zobacz też

• Dafne znikająca