Szymon Zimorowic

Epitafium Szymona Zimorowica
w krużgankach krakowskiego klasztoru
oo. Dominikanów

Szymon Zimorowic (1608–1629) – polski poeta epoki baroku, pochodzenia ormiańskiego.

• Czas doktor najpewniejszy.

Roksolanki, to jest ruskie panny

• Aniołeczku mój upieszczony, jeśli mię lubisz,
  Nie odstępujże ode mnie, bo mię zagubisz.
  Cóż za korzyść odniesiesz, gdy przez twą winę,
  Nadawniejszy twój towarzysz, marnie zaginę?
  • Źródło: Pierwsza: Leonella, s. 110

• Kamień by był nie człowiek, twardszy niż opoka,
  Który by z twego oka,
  Uderzywszy w nię bystrym znienagła wejźrzeniem
  Jakoby w stal krzemieniem,
  Nie mógł ognia wykrzesać i natychmiast ciebie
  Tą podniatą rozpalić, pospołu i siebie.
  • Źródło: Szesnasta: Tertulia, s. 138

• Weseli młodzieńcy,
  Otaczajcie wieńcy
  Skronie swe pozorne,
  Póki wam uciechy,
  Zaloty i śmiechy
  Przystają wydworne.
  • Źródło: Piętnasta: Marella, s. 136