Przejdź do zawartości

Łowca androidów

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
(Przekierowano z Łowca Androidów)
Harrison Ford, odtwórca jednej z głównych ról

Łowca androidów (ang. Blade Runner) – hongkońsko-amerykański film fantastycznonaukowy z 1982 roku w reżyserii Ridleya Scotta. Scenariusz, na motywach powieści Philipa K. Dicka Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?, napisali Hampton Fanche, David Webb Peoples i Roland Kibbee.

Roy Batty

[edytuj]
  • Ciekawe doświadczenie, żyć w strachu, czyż nie? Tak właśnie czuje się niewolnik.
    • Quite an experience to live in fear, isn’t it? That’s what it is to be a slave. (ang.)
    • Zobacz też: strach
  • Widziałem rzeczy, którym wy ludzie nie dalibyście wiary. Statki szturmowe w ogniu sunące nieopodal ramion Oriona. Oglądałem promieniowanie skrzące się w ciemnościach blisko wrót Tannhausera. Wszystkie te chwile zostaną stracone w czasie jak łzy w deszczu. Pora umierać.
    • I’ve seen things you people wouldn’t believe. Attack ships on fire off the shoulder of Orion. I watched C-beams glitter in the dark near the Tannhauser gate. All those moments will be lost in time, like tears in rain. Time to die. (ang.)

Inne postacie

[edytuj]
  • Nasze hasło brzmi: „Bardziej ludzki niż człowiek”
    • "More human than human" is our motto. (ang.)
    • Postać: Tyrell
  • Nie wiem czemu uratował mi życie. Może w tych ostatnich chwilach kochał życie bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Nie tylko własne, ale życie w ogóle, moje życie. Pragnął tylko tych samych odpowiedzi, co my wszyscy. Skąd przyszedłem? Dokąd zmierzam? Ile czasu mi zostało? Ja mogłem tylko patrzeć, jak umiera.
    • I don’t know why he saved my life. Maybe in those last moments he loved life more than he ever had before. Not just his life – anybody’s life; my life. All he’d wanted were the same answers the rest of us want. Where do I come from? Where am I going? How long have I got? All I could do was sit there and watch him die. (ang.)
    • Postać: Deckard
  • Nie zajmuję się tą robotą. Jestem nią.
    • I’m not in the business. I am the business. (ang.)
    • Postać: Rachael
  • Szkoda, że nie dane jest jej żyć! Choć z drugiej strony, komu jest to dane?!
    • It’s too bad she won’t live! But then again, who does? (ang.)
    • Postać: Gaff
    • Zobacz też: śmierć

Dialogi

[edytuj]
Tyrell: Płomień, który świeci dwa razy jaśniej, płonie dwa razy krócej. Twój płomień był bardzo jasny. Spójrz na siebie. Mój syn marnotrawny. Nieźle się udałeś.
Roy Batty: Dokonałem… spornych rzeczy.
Tyrell: Ale również niezwykłych. Wykorzystaj każdą chwilę.
Roy Batty: Niczego, za co bóg biomechaniki nie wpuściłby do nieba.
Tyrell: The light that burns twice as bright burns half as long – and you have burned so very, very brightly, Roy. Look at you. You’re the prodigal son. You’re quite a prize.
Roy Batty: I’ve done… questionable things.
Tyrell: Also extraordinary things. Revel in your time.
Roy Batty: Nothing the god of biomechanics wouldn’t let you in heaven for. (ang.)

O filmie

[edytuj]
  • Film ten zakłada coś, czego nie podzielam: że ludzie chcą klasy niewolników. Kiedy myślę o potencjale inżynierii zajmującej się ludzkim genomem, zastanawiam się czy nie byłoby miło gdybyśmy mieli dziesięć razy więcej zdolności poznawczych niż teraz? A ludzie pytają mnie, czy nie mógłbym stworzyć głupka, który pracowałby jako niewolnik. Dostawałem listy od facetów z więzienia, którzy prosili mnie o stworzenie kobiet, które mogliby trzymać w celach. Nie widzę możliwości, żebyśmy jako społeczeństwo, zrobili coś takiego.
    • Autor: Craig Venter, biotechnolog
    • Źródło: Ian Sample, Frankensteins’s Mycoplasma, „The Guardian”, 8 czerwca 2007
  • Już pierwszy Blade Runner był cyperpunkową antyutopią. Ekologiczny kryzys, wyzysk replikantów, władza korporacji, Kalifornia wyglądająca, jakby przejęta została w całości przez japoński kapitał. Ale tamta antyutopia wydawała się pewnie stać na nogach, była pełna złej, ale żywotnej i ekspansywnej energii – jak Ameryka Reagana, czy Zjednoczone Królestwo czasów Thatcher. Antyutopia z nowej odsłony filmu pogrążona jest w ciągłym kryzysie.
  • Muszę przyznać, że dostrzegam coś artystycznego i zabawnego w tym, że programując sztuczną pamięć replikanta, w którego się wcieliłem, uwzględniono poezję. To nie ma sensu, ale dlatego tak mi się to podoba. Kilka z tych kwestii wymyśliłem sam, ale większość była zapisana w scenariuszu. Wszystkim zainteresowanym polecam poszukać na Youtube nagrania pod tytułem Rutger Hauer Blade Runner Talks. Postanowiłem go nagrać, żeby chociaż częściowo odpowiedzieć na pytania internautów związane z tym filmem.

Zobacz też

[edytuj]