Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?

Czy androidy marzą o elektrycznych owcach? (ang. Do Androids Dream of Electric Sheep?) – powieść science fiction Philipa K. Dicka z 1968 roku; tłum. Sławomir Kędzierski.

Cały wszechświat zmierza w stronę ostatecznego stanu całkowitego, absolutnego zchłamienia.
- Postać: John Isidore

Chłam, to bezużyteczne przedmioty, takie jak reklamy przysyłane dawniej pocztą albo okładki po zużytych, papierowych zapałkach, albo opakowanie po wczorajszej gumie. Kiedy nikogo nie ma w pobliżu, chłam sam się rozmnaża. Na przykład jeżeli pójdzie pani spać, pozostawiając takie rzeczy w mieszkaniu, to kiedy obudzi się pani następnego ranka, chłamu będzie już dwa razy tyle. Zawsze staje się go coraz więcej.
- Postać: John Isidore
- Zobacz też: chłam

(…) dar empatii zacierał granice między napastnikiem i ofiarą, między zwycięzcą i pokonanym. (…) Przypominało to swego rodzaju osobliwe, obosieczne biologiczne ubezpieczenie. Gdy bowiem jakaś istota przeżywała radość, wtedy egzystencje wszystkich innych zawierały jakiś okruch radości. Jednak jeżeli jakieś jestestwo cierpiało, cała zbiorowość nie była w stanie pozostać zupełnie obojętna na jego ból. Zwierzę stadne, takie jak człowiek, mogło dzięki empatii podwyższyć swój współczynnik przeżycia.
- Zobacz też: empatia

Elektryczne zwierzęta też mają swoje życie. Bez względu na to, jak nędzne.
- The electric things have their life too. Paltry as those lives are. (ang.)
- Postać: Rick Deckard

Gwałt nad własną osobowością jest podstawowym warunkiem życia. W jakimś momencie każda żyjąca istota musi to zrobić. To ostateczny mrok, klęska stworzenia. Oto działanie klątwy, która żywi się wszystkimi formami życia. W każdym miejscu wszechświata.
- Postać: Wilbur Mercer

I to właśnie moja praca, pomyślał Rick. Jestem plagą, jak głód lub zaraza. W ślad za mną podąża odwieczna klątwa. Tak, jak powiedział Mercer – moim przeznaczeniem jest czynienie zła. Wszystko, co zrobiłem, było od samego początku złe.
- Postać: Rick Deckard

Na płótnie widniała bezwłosa, umęczona istota o głowie przypominającej odwróconą gruszkę. Z przerażeniem zasłaniała dłońmi uszy, a jej usta otwarte były w przeraźliwym, bezgłośnym krzyku. Poskręcane fale cierpienia, echo wrzasku wypełniały powietrze, które ją otaczało. Istota – nie wiadomo, mężczyzna czy kobieta – zamknięta była we własnym krzyku. Zasłaniała uszy, aby nie słyszeć samej siebie. Stała na moście i wokoło nie było nikogo. Krzyczała w pustce. Odizolowana przez krzyk, a może pomimo niego.
- Opis: o obrazie Krzyk Edvarda Muncha.

Oto Pierwsze Prawo Chłamu – oznajmił. – „Chłam wypycha niechłam”.
- Postać: John Isidore

Na swój sposób, uświadomił sobie, jestem częścią niszczącego formę procesu entropii.
- Postać: Rick Deckard
- Zobacz też: entropia