Władysław Bełza

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Władysław Bełza

Władysław Bełza (1847–1913) – polski poeta.

  • Czy znasz młody przyjacielu,
    Groby królów na Wawelu?

    Poznaj skarb ten dawnej cnoty,
    Co ozdabiał czas miniony,
    Najcenniejsze to klejnoty,
    Z całej polskiej twej Korony.
  • Czym ta ziemia?
    – Mą ojczyzną.
    Czym zdobyta?
    – Krwią i blizną.
    • Źródło: Katechizm polskiego dziecka, 1901.
    • Zobacz też: ojczyzna, blizna
  • Kogo masz kochać?… Chcesz dziatwo droga,
    Bym z tobą o tem pogwarzył?
    Oto nasamprzód dobrego Boga,
    Który cię życiem obdarzył.
    • Źródło: Kogo masz kochać?
  • – Kto ty jesteś?
    – Polak mały.
    – Jaki znak twój?
    – Orzeł biały.
    – Gdzie ty mieszkasz?
    – Między swemi.
    – W jakim kraju?
    – W polskiej ziemi.
  • Na dworze mroźno, szumi ulewa,
    Jakiś staruszek dąży do wioski,
    Srebrzyste włosy wiatr mu rozwiewa,
    W ustach brzmi piosnka do Matki Boskiej.
    Może on głodny, spragniony może?,
    Wynieś mu chleba, daj kubek wody!
  • Nieraz, gdy sobie
    W kątku usiędę,
    To myślę o tem,
    Czem też ja będę?

    Trudno się zawsze,
    Trzymać mamusi,
    Bo każdy człowiek,
    Czemsiś być musi.
  • Ot, i jesień gospodarna,
    Już się zbliża uroczyście;
    Poskładała złote ziarna,
    Pozłociła drzewom liście.
    (…)
    Kto pracował całe lato,
    Ten z zimowej szydzi grudy:
    Oh! bo jesień mu bogato,
    Umie spłacić wszystkie trudy.
    (…)
    Tylko próżniak i ladaco,
    Niech nie żąda jej litości;
    Bo kto z młodu gardzi pracą,
    Ten na starość słusznie pości.
Wikisource