Tomas Tranströmer

Tomas Tranströmer, 2008

Tomas Tranströmer (1931–2015) – szwedzki poeta, pisarz i tłumacz, laureat literackiej Nagrody Nobla za rok 2011.

• Bycie cały czas widocznym – życie
  pod obstrzałem wielu oczu –
  musi dawać specjalny wyraz twarzy.
  Twarz obłożoną gliną.
  • Źródło: Samotność II, tłum. Mirosław Rodziewicz

• Dwie prawdy zbliżają się do siebie. Jedna idzie z wewnątrz, druga z zewnątrz.
  Tam gdzie się spotkają będzie szansa zobaczyć siebie.
  • Źródło: Preludia II, tłum. Mirosław Rodziewicz

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Półgotowe niebo.

• Godzina ponad męczarniami.
  Było tak lekko.
  • Źródło: C-dur, z cyklu Półgotowe niebo (1962)

• Wszyscy uśmiechali się za postawionymi kołnierzami.
  Było tak swobodnie.
  I wszystkie znaki zapytania poczęły śpiewać o istnieniu Boga.
  • Źródło: C-dur, z cyklu Półgotowe niebo

• Odłożył pióro.
  Leży spokojnie na stole.
  Leży spokojnie w pustce.
  Odłożył pióro.
  • Han lade ifran sig pennan.
    Den vilar stilla pa bordet.
    Den vilar stilla i tomrummet.
    Han lade ifran sig pennan.
  • Źródło: Lamento, z cyklu Półgotowe niebo
  • Zobacz też: pisarz

• Wściekłe morze ognia w przestrzeni
  uziemnia się w pieszczotę.
  Rozpoczęło się odliczanie czasu.
  • Źródło: Światło się wdziera (1993), z cyklu Półgotowe niebo

• Jestem niesiony w mym cieniu
  jak skrzypce
  w czarnym pudle.
  • Źródło: Kwiecień i cisza (1996)

• Jesteśmy na zabawie, która nas nie kocha. Pod koniec zabawa opuszcza maskę i pokazuje swe
  prawdziwe ja: plac manewrowy.
  • Źródło: Minusowe stopnie, tłum. Mirosław Rodziewicz

• Już nie zachwyca mnie podróżowanie. Ale podróż mnie odwiedza.
  • Jag är inte längre så förtjust i att resa. Men resan besöker mig. (szw.)
  • Opis: użyte jako motto w wierszu Wycieczka osobista Romana Kaźmierskiego.
  • Zobacz też: motta dzieł literackich

• Lód zwisa z krawędzi dachu.
  Sople: gotyk do góry nogami.
  • Źródło: Sześć zim, 4, z cyklu Żywym i umarłym, tłum. Leonard Neuger

• Moje życie... Kiedy o tym myślę, widzę przed sobą smugę światła. Przy bliższym spojrzeniu smuga ta przybiera kształt komety, z głową i ogonem. Głowa o najsilniejszym świetle, to dzieciństwo i dorastanie. Dalej ku tyłowi kometa rozrzedza się. Ta najdalsza część, ogon, staje się coraz bardziej rozproszona, ale i szersza. Teraz jestem daleko z tyłu, w ogonie komety...
  • Źródło: Wspomnienia mnie widzą

• Most: wielki ptak z żelaza żeglujący obok śmierci.
  • Źródło: Z roztopów (1966), tłum. Roman Kaźmierski

• Nie wstydź się tego, że jesteś człowiekiem, bądź dumny!
  W twoim wnętrzu otwiera się sklepienie za sklepieniem bez końca.
  Nigdy nie będziesz gotowy i tak jest słusznie.
  • Opis: słowa anioła.
  • Źródło: Łuki romańskie, ze zbioru Niebieski dom, IBiS, Warszawa 2000, tłum.L. Neuger
  • Zobacz też: anioł

• Oto nadchodzę ja niewidzialny człowiek, może zatrudniony
  przez wielką Pamięć, żeby żyć właśnie teraz.
  • Źródło: Grudniowy wieczór (1972), tłum. Roman Kaźmierski

• Pod naszą czarującą grą min ukrywa się
  zawsze czaszka, twarz pokerzysty. Nawet kiedy
  słońce wolno przetacza się po niebie.
  Trwa partia szachów.
  • Źródło: Średniowieczne motywy, tłum. Mirosław Rodziewicz

• Pośrodku życia bywa że śmierć przychodzi:
  bierze miarę z człowieka. O tej wizycie
  zapomina się, życie trwa. Lecz garnitur
  szyje się cichcem.
  • Źródło: Czarne widokówki, II, tłum.L. Neuger

• Pustkowie nie zna słów.
  Niezapisane stronice ciągną się na wszystkie strony!
  • Źródło: 7 marca 1979, tłum. Czesław Miłosz

• Stoimy przy urwisku, a w przepaści pod nami połyskują dachy domów kolonii trędowatych.
  Ze schodzeniem radzimy sobie, lecz nigdy nie udaje nam się zdążyć z powrotem przez urwiska, zanim się ściemni.
  • Źródło: Dziki Rynek (szw. Molokai, 1983)
  • Zobacz też: zmierzch

• Tysiąc kilometrów, trzydzieści lat stąd,
  nikt czeka na nikogo. Śmierć,
  turystka w krzykliwym stroju,
  myli strony świata i pyta o drogę.
  • Źródło: Wycieczka osobista, tłum. Roman Kaźmierski

• W lutym życie stało w miejscu.
  Ptakom nie chciało się latać, a dusza
  obijała się o kształt świata jak łódka
  o pomost, do którego ją przycumowano.
  • Źródło: Twarzą w twarz, tłum. Katarzyna Tubylewicz
  • Zobacz też: dusza