Złoto Gór Czarnych

Złoto Gór Czarnych – trylogia indiańska napisana przez Alfreda Szklarskiego oraz jego żonę Krystynę Szklarską. Składają się na nią kolejno:

• I. Orle pióra (1974)

• II. Przekleństwo złota (1977)

• III. Ostatnia walka Dakotów (1979)
  

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

K

• Każdy polował jedynie dla zaspokojenia swych potrzeb, nikt bezmyślnie nie tępił zwierzyny.
  • Opis: narrator opisuje zwyczaje indiańskie.
  • Źródło: rozdział 2 (cz. I Orle pióra)

O

• Odebranie przeciwnikowi broni i pokonanie gołymi rękami przynosiło większą chwałę niż zabicie i oskalpowanie.
  • Opis: refleksje Ah’mika po pokonaniu Tehawanki.
  • Źródło: rozdział 3 (cz. I Orle pióra)

T

• Tehawankę ogarnęło wzruszenie, chciał dać znak, że jest w pobliżu, ale obowiązujący dla siostry szacunek uniemożliwiał bezpośrednią z nią rozmowę. Gdy byli dziećmi bawili się razem, żartowali, przebywali ze sobą, lecz po osiągnięciu dojrzałości zobowiązani byli nawzajem siebie unikać.
  • Opis: zwyczaj zakazujący bezpośredni kontakt między rodzeństwem.
  • Źródło: rozdział 5 (cz. I Orle pióra)

W

• Wybacz matko mojej matki, że oglądamy cię w tak przykrym stanie. Zakłóciliśmy twój zimowy sen i ścigaliśmy. Surowa zima przepłoszyła zwierzynę z tych okolic, mamy mało pożywienia, jesteśmy głodni. Teraz, dzięki tobie, nasi starcy, kobiety i dzieci będą syci przez wiele wieczorów.
  • Opis: Ah’mik przeprasza niedźwiedzia za upolowanie go.
  • Źródło: rozdział 4 (cz. I Orle pióra)