Przysłowia karaimskie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Karaimi krymscy w tradycyjnych strojach (XIX w.)

Karaimi (hebr. קראים kara’im, dosł. „czytający”) – grupa etniczna i religijna, licząca kilka tysięcy osób, żyjących obecnie głównie w Europie i w Izraelu.

Kobierzec z gwiazd i półksiężyców[edytuj]

(wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, seria Myśli Srebrne i Złote, oprac. części karaimskiej: Edward Tryjarski)

  • Biała gęś z błota wyjdzie i białą pozostanie.
  • Człowiek głodny dużo je, człowiek rozgoryczony dużo mówi.
  • Gdyby się sprawdziło to, czego życzymy przyjaciołom, świat by się wywrócił.
  • Gościa i wilk nie pokona.
  • Jeden oddaje cześć głowie, dziesięciu – czapce.
  • Jednego kęsa dwa razy nie połkniesz, jednego życia dwa razy nie przeżyjesz.
    • Źródło: s. 78.
    • Zobacz też: życie
  • Koń zna swoją drogę, człowiek nie zna.
  • Napomnij głupiego – zapali się jak siarka!
  • Nie ma śniegu, który by od słońca nie stopniał; nie ma zmartwienia, którego by się z czasem nie zapomniało.
  • Niedojrzałego owocu nie jedz, nie ukończonej jeszcze pracy nie gań.
  • Ogień od ognia się roznieca, rozum – od rozumu.
  • Rozgniewało się kurczę na kurę, że go gęsią nie stworzyła.
  • Szczęście i nieszczęście – dwaj podróżni; jeden z nich dziesięć domów ominie, do jedenastego zawita, a drugi w każde drzwi zagląda.
  • Ten sam kamień służy i do kamieniowania, i do budowy.
    • Źródło: s. 84.
    • Zobacz też: kamień
  • Wiatr bogatemu niesie wiadro, biednemu rwie koszulę.
  • Z lwem bądź jak lew, z jagnięciem – jak jagnię, ale z osłem – nie udawaj osła.

Inne[edytuj]

  • Żmija, która mnie nie kąsa, niech żyje 1000 lat.
    • Źródło: Galina P. Gładiłowa, Język symboli krymskich Karaimów (tłum. Szymon Pilecki), w: Karaj kiuńlari. Dziedzictwo narodu karaimskiego we współczesnej Europie, red. Mariola Abkowicz, Henryk Jankowski, Irena Jaroszyńska, Bitik, Wrocław 2004, ISBN 83-920068-0-1, s. 154.
    • Zobacz też: żmija