Natchnienie

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Natchnienie – bodziec, twórczy impuls, zachęta do pracy twórczej, umysłowej.

  • Dlaczego natchnienie znajduje się zawsze pod sufitem – na to trudno odpowiedzieć.
  • Najtrudniejsze w poezji jest połączenie rzeczowości i natchnienia.
  • Nasuwa się pytanie, co to jest natchnienie i czy wszystkie dzieła sztuki powstają właśnie w natchnieniu. Etymologicznie ten wyraz przypomina chuchanie komuś w usta, czyli dzielenie się z nim własnym tchem. U pierwotnych ludzi dech i duch na jedno wychodzi, a dmuchanie w kogoś uchodzi za sposób dobry do udzielania mu pewnych myśli własnych. W podaniu żydowskim Bóg tchnął ducha w Adama. U Platona natchnienie artystyczne polega na tym, że w artystę wchodzi na czas jakiś bóstwo, muza i gospodaruje w jego ciele, podczas gdy własna jego dusza zachowuje się wtedy zupełnie biernie.
  • Natchnienie, czymkolwiek ono jest, rodzi się z bezustannego nie wiem.
  • O! Ten byłby zaprawdę najwyżéj natchniony,
    Ktoby zgadł tajemnicę samego natchnienia.
    • Autor: Jadwiga Łuszczewska, Natchnienie, Wybór poezji. Xsięga pierwsza., Warszawa, 3 czerwca 1897r.
  • Tak to więc wszystko, na tym słusznie przeklętym świecie, wszystko, co się poczyna z dziewiczego natchnienia myśli, musi być sprzedanym za 30 srebrników.
  • Uogólnienie to śmierć dla sztuki. Boskie natchnienie żyje w szczegółach.
  • Wiedzcie, że dla poety jedna tylko droga:
    W sercu szukać natchnienia i dążyć do Boga!
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Natchnienie&oldid=537119”