Przejdź do zawartości

Jacek Czaputowicz

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Jacek Czaputowicz (2018)

Jacek Czaputowicz (ur. 1956) – polski politolog, nauczyciel akademicki i urzędnik państwowy, profesor nauk społecznych, od 2018 do 2020 minister spraw zagranicznych w rządzie Mateusza Morawieckiego.

  • Izrael się skompromitował tymi wypowiedziami. Każdy widzi, że to jest rasistowski głos. Nas to boli, bo nas to uraża. Pokazaliśmy, że nie damy sobie wejść na głowę i nie będzie żadnego szczytu, jak będziemy tak traktowani.
    • Opis: o wypowiedzi Israela Katza, ministra spraw zagranicznych Izraela.
    • Źródło: rp.pl, 18 lutego 2019 r.
  • Myślę, że jest to taki zabieg retoryczny. Na przykład ten atak terrorystyczny [we Francji] świadczy o tym, że coś tam nie jest w porządku. To samo protesty w ostatnich tygodniach, wycofanie się prezydenta Emmanuela Macrona z reformy państwa, jest to smutne dlatego, że Francja jest tym chorym człowiekiem Europy, ciągnie Europę w dół. Natomiast Polska jest tym jasnym punktem.
    • Źródło: Graffiti, Polsat News, 17 grudnia 2018
    • Zobacz też: Francja
  • Są państwa silne jak lwy, są państwa przebiegłe jak lisy i są państwa jak hieny czy szakale. I my prowadzimy taką politykę hien i szakali. Przychodzi na myśl szmalcownictwo polityczne, w jakie się wpiszemy być może niedługo.
    • Źródło: onet.pl, 4 sierpnia 2023
  • Z tego by wynikało, że był on reprezentantem Niemiec, choć może nieformalnym.
    • Opis: o wystąpieniu Angeli Merkel w Bundestagu, w którym poparła kandydaturę Donalda Tuska na Przewodniczącego Rady Europejskiej.
    • Źródło: polskatimes.pl, 4 stycznia 2019

O Jacku Czaputowiczu

[edytuj]
  • I taki gość mnie zastąpił! Warto było?
  • Jacek Czaputowicz to przyjaciel Bartłomieja Sienkiewicza, Bogdana Klicha i wielu innych osób, które nie przysłużyły się dobrze Polsce. (…) Jest to człowiek, który od 1990 roku jest pracownikiem MSZ. Jacek Czaputowicz to członek korporacji Geremka, która zżarła i zniszczyła polską politykę zagraniczną i przetrawiła na neomarksistowski sposób. Ten człowiek jest dziś szefem ministerstwa spraw zagranicznych.
  • Kiedy został dyrektorem departamentu konsularnego [w 1991] zaprezentował to, co ludzie wywodzący się z tego środowiska potrafią najlepiej – czyli nonszalancję i umiejętność burzenia. Jeszcze jako wicedyrektor wizytację ważnej placówki potrafił sprowadzić do 3-godzinnego pobytu ograniczając się do pobieżnego zapoznania się z bieżącymi sprawami i wygłoszenia kilku ogólników.
    • Autor: Tadeusz Kosobudzki, MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w latach 1990–1995, Warszawa 1997, s. 92.