Giacomo Casanova

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Casanova

Giacomo Casanova (1725–1798) – włoski awanturnik, podróżnik, literat, skrzypek, doktor prawa kanonicznego, finansista, dyplomata, mason, szpieg, matematyk, chemik i bibliotekarz.

Historia mojego życia[edytuj]

Pamiętniki[edytuj]

(Warszawa 1989; tłum. Tadeusz Evert)

  • Człowiek, który kocha (…) stawia rozkosz, jaką z pewnością obdarzy obiekt swej miłości, wyżej aniżeli tę, jakiej przedmiot jego uczuć może udzielić jemu samemu. Pragnie zatem dać kobiecie jak największą satysfakcję. Kobieta natomiast, która ma na względzie swój własny interes, zdolna jest jedynie rozkosz, jaką sama znajduje, stawiać ponad tę, którą daje. Zwleka więc…
  • Komunia chrześcijan przemienia Boga w kał.
  • Ludzie, którzy dają się przyjąć do wolnomularstwa tylko z zamiarem poznania jego tajemnicy, narażają się na wielkie niebezpieczeństwo zestarzenia się pod kielnią bez osiągnięcia kiedykolwiek swego celu. Tajemnica jednak istnieje, ale jest tak nienaruszalna, że nigdy nie została nikomu powiedziana ani powierzona. Ci, co się zatrzymują na powierzchni rzeczy, myślą, że tajemnica składa się ze słów, znaków i uścisków dłoni lub też, że wielkie słowo poznaje się na ostatnim stopniu wtajemniczenia. Błąd. Ten, kto odgadnie tajemnicę wolnomularstwa – zawsze bowiem poznaje się ją przez odgadnięcie – dotrze do tej wiedzy poprzez uczęszczanie do lóż, poprzez zastanawianie się, rozumowanie, porównywanie i wnioskowanie. Nie powierza jej swemu najlepszemu przyjacielowi w masonerii, bo wie, że jeśli ten jej nie odgadł jak on sam, to zbraknie mu zdolności, by z niej korzystać, gdyby mu ją powiedział na ucho.
  • Mój temat jest moim życiem, moje życie jest moim tematem.
  • Nic nie odbierze mi tego, że dobrze się zabawiłem.
  • Nie ma na świecie nikogo, kto by mógł posiąść wiedzę o wszystkim, ale każdy człowiek, który czuje, że jest obdarzony zdolnościami i który mniej więcej zdaje sobie sprawę ze swej siły moralnej, powinien się starać dowiedzieć jak najwięcej. Dobrze urodzony młody człowiek, który chce podróżować i poznać świat i to, co się zwie wielkim światem, który nie chce się w pewnych okolicznościach okazać podrzędnym wobec równych sobie i być wyłączonym z udziału w ich wszystkich przyjemnościach, powinien się dać wtajemniczyć w to, co się zwie wolnomularstwem, choćby tylko po to, by poznać, nawet powierzchownie, co to jest.
  • Przyjemność, którą dawałem moim kochankom, stanowiła cztery piąte mojej przyjemności.

Inne[edytuj]

  • Ból jest dowodem tego, że uczyniliśmy kolejny krok na ścieżce rozumu.
  • Gdy kochanek zwątpi w swe siły, prawie zawsze zawiedzie nadzieje kochanki.
  • Miłość jest ślepa, gdy świta jej nadzieja rozkoszy, ale gdy ma odzyskanie niefortunnie utraconego szczęścia na celu, potrafi z niezwykłą przenikliwością przewidzieć wszystko.
  • Moment, gdy wyzbywamy się iluzji, zawsze rozrywa nam serce. W tym smutku, zawsze jednak wyczuwałem, też wielkie piękno.
  • O, jakże uroczy jest ów opór kochanki, który tylko po to opóźnia chwile rozkoszy, by nabrały smaku.
    • Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, Antyk, Kęty 1993, ISBN 8386482001, s. 54.
  • Oszukując głupców, mścimy się za swój własny rozum.
  • Po co płacić prostytutkom, jeśli porządne kobiety tak łatwo zdejmują swe pantalony?
    • Źródło: Elwira Watała, Wielcy zboczeńcy, Warszawa 2007, ISBN 9788373992276.
    • Wariant: W naszych szczęśliwych czasach nie potrzeba wcale sprzedajnych dziewczyn, skoro spotyka się tyle uległości u przyzwoitych kobiet.
      • Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 54.
    • Zobacz też: kobieta, prostytucja
  • Prać swoją brudną bieliznę w rodzinie.
    • Źródło: Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski, Skrzydlate słowa, Warszawa 1990, PIW, s. 138.
  • Uroda to weksel honorowany na całym świecie za okazaniem.
    • Źródło: Myślę, więc jestem…, oprac. Czesława i Joachim Glenskowie, op. cit., s. 54.
  • W każdym człowieku tkwią właściwie trzej ludzie: jeden, który mówi; drugi, który słucha; trzeci, który umie milczeć.
  • Wiele z tego, co początkowo istnieje tylko jako wyobrażenie, staje się rzeczywistością.
  • Wielki Boże i wy wszyscy, świadkowie mojej śmierci, żyłem jak filozof, umieram jak chrześcijanin.
  • Zakochanym szczęście nie sprzyja.
  • Zawsze twierdziłem, że gdy się prawdziwie kogoś kocha, wierność nie jest żadną zasługą.

O Giacomo Casanovie[edytuj]

  • Jedna trzecia mnie rozbawiła, jedna trzecia wywołała u mnie wzwód, a jedna trzecia skłoniła mnie do myślenia.

Zobacz też[edytuj]

Zobacz zbiór multimediów na Wikimedia Commons:
Giacomo Casanova
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Giacomo_Casanova&oldid=539359”