Bruce Dickinson

Bruce Dickinson (właśc. Paul Bruce Dickinson; ur. 1958) – brytyjski muzyk, wokalista heavymetalowej grupy Iron Maiden.

Czytałem kiedyś o wymieraniu tych pięknych żurawi w Japonii, gdzie one są jakby narodowym symbolem i nikt się tym nie przejmował. Zapytali ich: „Czy obchodzi was to, że przez zanieczyszczenia umierają wasze żurawie?”, a oni odpowiedzieli: „Cóż, mamy ich zdjęcia w muzeach, więc nie ma dla nas znaczenia to, czy one rzeczywiście istnieją”. To jest właśnie pieprzony Nowy, wspaniały świat.
- I remember reading about the extinction of these beautiful cranes in Japan, where the crane's like a national symbol, and nobody cared. And they asked, 'Do you care about all these cranes dying, 'cause of pollution?' And they went, 'Well, we have pictures of them in the museums, we don't care whether they really exist – just as long as the pictures of them exist in some way.' This is fuckin' Brave New World. (ang.)
- Opis: o inspiracji do albumu Brave New World.

Jestem bardzo szczęśliwy. Chociaż tu muszę dodać, że przeważnie zawsze byłem. Nigdy nie cierpiałem na maniakalno-depresyjną psychozę gwiazdy rocka. Nie powinienem, jeśli pilotuję rejsowe samoloty. Moje nastawienie jest zwykle pozytywne. Patrzę na przeciwności jako na elementy w procesie uczenia się.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 27 kwietnia 2008.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 95.

Najbardziej niesamowitą rzeczą rzuconą we mnie, była pełnych rozmiarów sherry trifle, a najgorszą rzeczą była strzykawka wypełniona krwią. Z drugiej strony mieliśmy jeszcze monety, baterie, łożyska kulkowe, amunicję i granaty świetlne. Hej, nikt nie mówił, że będzie łatwo.
- The weirdest thing ever thrown at me was a full size sherry trifle, and the worst thing was a blood filled syringe. On the other hand we’ve also had coins, batteries, ballbearings, live ammunition and thunder flashes. Hey, nobody said it was going to be easy. (ang.)

Ostatnia nasza praca – A Matter of Life and Death – daliśmy sobie pół roku na rejestrację, a nagraliśmy przecież w zaledwie dwa miesiące. Co zadziałało? Entuzjazm. Wiesz, jaka to radość? Szykujesz się na długą pracę, a tu nagle samo się zrobiło.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 27 kwietnia 2008.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 91.

To piosenka z albumu Piece of Mind. Piosenka o religii... albo o myciu samochodu.
- This is a song off Piece Of Mind this one. One about religion... or about washing your car. (ang.)
- Opis: o utworze Revelations.
- Źródło: Live After Death

To, według mnie, jeden z najlepszych refrenów Steve'a i jeden z jego najlepszych tekstów. „Śnię tylko w czarnym i białym”.(...) Cholera, kto śni w czarnym i białym? (...) Czy to nie trochę dziwne? „Śnię tylko w czarnym i białym, tylko śnię, bo żyję, śnię tylko w czarnym i białym, by ochronić się przed sobą!” Pomyślałem „O, człowieku, on jest jakimś udręczonym matkojebcą”.
- One of the best choruses I think Steve has ever written, and one of the best lyrics he's ever written too. "I only dream in black and white".(...) Shit, who dreams in black and white? (...) Is that weird? "I only dream in black and white, I only dream because I'm alive, I only dream in black and white, to save me from myself!" I was like, "Oh man he's a tortured motherfucker" (ang.)
- Opis: o utworze Dream of Mirrors oraz liderze i basiście Iron Maiden, Stevie Harrisie.

Tytuł wziąłem z filmu porno o seksie analnym, ale potem pomyślałem sobie: przecież nie mogę napisać o tym tekstu!
- The title came from a porno movie, about anal sex, then I thought, well I can't write the lyrics about that! (ang.)
- Opis: o utworze Tailgunner.

Utworem, który zadecydował, że poświęcę się muzyce, był Child in Time z płyty In Rock zespołu Deep Purple. Chociaż nie utwór jako całość, tylko partia perkusji, to jak grał Ian Paice. Oczywiście ja też chciałem zostać perkusistą, mieć taki styl, takie wyczucie jak Ian Paice. (…) Do dziś ubóstwiam perkusistów, ubóstwiam patrzeć, jak grają. Dlaczego więc nie zostałem perkusistą? Myślę, że zorientowałem się w innych możliwościach. Poza tym, nie bardzo wyobrażałem sobie, jak można taszczyć tyle sprzętu, nie miałem samochodu, ba, nie miałem prawa jazdy. A gdy odkryłem, że mam głos pomyślałem: być wokalistą na pewno jest znacznie prościej.
- Opis: z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 27 kwietnia 2008.
- Źródło: Piotr Kaczkowski, Rozmowy trzecie , Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6, s. 93.
- Zobacz też: Deep Purple, Ian Paice, perkusja.