August III Sas

August III Sas

August III Sas (1696–1763) – w latach 1733–1763 król Polski oraz jako Fryderyk August II, elektor saski; syn Augusta II z saskiej dynastii Wettynów i Krystyny Eberhardyny Bayreuckiej.

O Auguście III Sasie

• August III był istotnie głupi jak stołowe nogi, ale miał dobre serce i tłuste swe ręce wszystkim podawał do pocałowania. Polska go ubóstwiała. Powtarzam: ubóstwiała.
  • Autor: Stanisław Cat-Mackiewicz, Stanisław Poniatowski, Universitas, Kraków 2012, s. 85.

• August III Sas był władcą Saksonii, kraju, od którego w języku polskim pochodzi jedno słowo, ale za to bardzo popularne – „saksy”, czyli zarobkowe wyjazdy do pracy. Tak się składa, że August III jako król saski udał się na saksy do Polski. (…) Przebywając na obczyźnie, czyli w Polsce, August III Sas prowadził życie jak na zagranicznej delegacji, a więc „jadł, pił i popuszczał pasa”, ale nie stronił też od wszelkich innych rozrywek. Ponieważ nie miał gdzie chodzić w Warszawie do teatru, to go sobie zbudował. Na swą koronację w Krakowie August III Sas zamówił kantatę u samego Jana Sebastiana Bacha. Były to jego najlepsze organy, ponieważ organy państwowe nawet nie umywały się do tych muzycznych. Tak że najlepszy w jego panowaniu okazał się akompaniament.
  • Autor: Michał Ogórek, Poczet królów polskich, Agencja Wydawnicza Grobla IV, Gdańsk 2007, ISBN 9788392274940, s. 81.

• Był August co do ciała wzrostu wielkiego, a przy tym kształtnego, nicht go z panów nie dosięgał wzrostem, tylko jeden Chodkiewicz, starosta żmudzki, lecz jak był wysoki, tak był chudy, gdy przeciwnie August był tuszy do wzrostu proporcjonalnej. Minę miał wspaniałą i zawsze wesołą, wzrok i chód powolny.
  • Autor: Jędrzej Kitowicz, Pamiętniki czyli historia polska, wstęp i oprac. P. Matuszewska

• Jego postura jest uznana za bardzo przyjemną.
  • Autor: Jakub Henryk Flemming
  • Opis: słowa z 1718.
  • Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, wyd. Tower Press, Gdańsk 2004, ISBN 8387342807, s. 65.

• Król August III pięćdziesiąt przeszło lat liczy, czerstwy i silny, wspaniałej postawy, głowę wysoko nosi. Brwi wielkie, pierś szeroka, otyły. Chodzi powoli, wyraz twarzy poważny.
  • Autor: W. Schemüller, Diariusz podróży na sejm grodzieński 1752, w: Cudzoziemcy o Polsce. Relacje i opinie, wybrał i opracował J. Gintel, t. 2: wiek XVIII-XIX.

• Sympatycznie pulchny młodzieniec.
  • Autor: Michał Fryderyk Czartoryski
  • Źródło: Ludwik Stomma, Sławnych Polaków choroby, op. cit., s. 65.

• Za króla Sasa, jedz, pij i popuszczaj pasa.
  • Źródło: Maciej Wilamowski, Konrad Wnęk, Lidia A. Zyblikiewicz, Leksykon polskich powiedzeń historycznych, Kraków 1998, s. 169.
  • Zobacz też: historia Polski