Ania z Zielonego Wzgórza

Ania z Zielonego Wzgórza (ang. Anne of Green Gables) – powieść kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery z 1908 roku, pierwsza część cyklu powieściowego Ania z Zielonego Wzgórza.

Cytaty w przekładzie Rozalii Bernsteinowej

(wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1990)

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Ania Shirley.

Całe życie składa się tylko z powitań i pożegnań, jak mówi pani Linde (…).
- Źródło: s. 167
- Zobacz też: powitanie, pożegnanie, życie

Doszłam do wniosku, że nie warto być teraz romantycznym. Było to bez wątpienia bardzo piękne paręset lat temu, w otoczonym wieżami Camelot, lecz obecnie romantyczność nie znajduje na ogół uznania.
- Źródło: s. 226
- Zobacz też: romantyczność

(…) recytować modlitwę nie jest wcale to samo, co modlić się (…).
- Źródło: s. 79
- Zobacz też: modlitwa, recytacja

Myśl, że odczuwamy rozkosze życia, kiedy ktoś ukochany nie jest już pośród nas i nie może dzielić ich z nami, myśl ta rani nas boleśnie i często wydaje się nam, że sprzeniewierzamy się naszemu smutkowi, jeśli na nowo zaczynamy wracać do życia.
- Źródło: s. 291

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Maryla Cuthbert.

Przypominam sobie spojrzenie, jakie mi rzucił odchodząc. Wyrażało wszystko to, co przemyślał ostatniej nocy. Wolałabym, żeby był taki jak inni mężczyźni i potrafił wygadać, co go w środku dręczy. Wtedy można by mu odpowiedzieć i wyperswadować niejedno. Ale co zrobić z mężczyzną, który tylko patrzy?
- (…) I wish he was like other men and would talk things out. A body could answer back then and argue him into reason. But what’s to be done with a man who just looks? (ang.)
- Opis: o Mateuszu.
- Źródło: L.M. Montgomery, Ania z Zielonego Wzgórza, op. cit., s. 40.

Widzę coraz wyraźniej, że w domu, w którym jest Ania, nie może być smutno!
- Źródło: s. 105

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Małgorzata Linde.

Charakter jej jest pewnie równie ognisty, jak jej włosy.
- Opis: o Ani.
- Źródło: s. 70

Ci, którzy się zajmowali kiedykolwiek dziećmi, wiedzą dobrze, że nie ma stałych i niewzruszonych metod, które by się dały zastosować do wszystkich wychowanków. Ci zaś, którzy nie mieli dzieci, sądzą, że wszystko jest równie proste i łatwe jak reguła trzech. Wypisujesz trzy widome zgodnie z zasadą, a wynik będzie dobry. Jednak ciało i krew nie dadzą się podciągnąć pod zasady arytmetyki (…).
- Źródło: s. 197
- Zobacz też: wychowanie

Lękam się, że wyobraźnia moja jest nieco zaśniedziała… tak dawno nie miałam z nią do czynienia.
- Postać: Józefina Barry
- Źródło: s. 157

Nie pracuję zbyt dużo (…). Tylko zestarzałem się, a zapominam o tym. Tak, tak, zawsze pracowałem dużo i myślę, że umrę też przy robocie.
- Postać: Mateusz Cuthbert
- Źródło: s. 285

Gdyby Maryla oznajmiła, że Mateusz pojechał na dworzec, aby odebrać kangura przysłanego z Australii, zdumienie pani Małgorzaty pewnie nie byłoby większe.
- If Marilla had said that Matthew had gone to Bright River to meet a kangaroo from Australia Mrs. Rachel could not have been more astonished. (ang.)
- Źródło: s. 12

– Ja się nie wtrącam, tylko mam własne zdanie o tej sprawie. A zdaniem moim, powinnaś pozwolić Ani wziąć udział w tej rozrywce.
– Ty byś uważał, że powinnam jej pozwolić udać się na księżyc, gdyby miała ochotę na taką wycieczkę. Ręczę za to – odpowiedziała kwaśno Maryla.
- Źródło: s. 149

Jakże to musi być przyjemnie, Marylo, być naprawdę dorosłym, jeśli tak przyjemnie jest być traktowaną jak dorosła.
– Nic mi o tym nie wiadomo – rzekła Maryla z westchnieniem
- Źródło: s. 145

Na Wyspie Księcia Edwarda bowiem panuje zwyczaj kłaniania się każdej spotkanej osobie, czy to znajomej, czy obcej.

(…) in Prince Edward island you are supposed to nod to all and sundry you meet on the road whether you know them or not. (ang.)
- Źródło: s. 15

Nie ma nic bardziej irytującego nad mężczyznę, który nie odpowiada… z wyjątkiem kobiety, która nie odpowiada.
- Źródło: s. 40
- Zobacz też: kobieta, mężczyzna

– Nie powinnaś tyle myśleć o swojej powierzchowności, Aniu. To nieładnie, że jesteś tak bardzo próżna.
– Czy mogę być próżną wiedząc, że jestem strasznie brzydka? – zaprotestowała Ania. – Kocham piękno i cierpię, gdy patrząc w zwierciadło widzę swoją brzydotę. Doznaję wtedy wielkiej przykrości… zupełnie jak wówczas, kiedy patrzę na coś szkaradnego. Żal mi tego, co jest brzydkie.
– Pięknym jest czyniący piękno – wyrecytowała Maryla.
- Źródło: s. 78

Nieco „uznania” od czasu do czasu oddziałuje równie dodatnio, jak najrozumniejsza „wychowawcza uwaga”.
- Źródło: s. 192

Okupujemy bowiem pewną ceną wszystko, co zdobywamy lub otrzymujemy w życiu. Zaspokojenie cennych ambicji wymaga nakładu pracy, trzeba je czasem okupić niepokojem i samozaparciem, a nawet chwilami złamania.
- Źródło: s. 281

– (…) słyszałaś, jak mówił: „Któż to jest to dziewczę na estradzie z takimi wspaniałymi tycjanowskimi włosami? Twarzyczkę tę pragnąłbym malować”. Oto masz, Aniu. Ale co to znaczy włosy tycjanowskie?
– Przetłumaczone na nasz język znaczą po prostu rude – roześmiała się Ania.
- Źródło: s. 268
- Zobacz też: Tycjan