Zapiski starucha

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Portret Aleksandra Fredry

Zapiski starucha – zbiór aforyzmów Aleksandra Fredry. Cytaty za wyd. Trzy po trzy; Zapiski starucha, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1880.

  • Drwij sobie bratku, ze wszystkiego, a przyjdzie czas, że z ciebie zadrwi wszystko.
    • Źródło: s. 256
    • Zobacz też: drwina
  • Dziwna rzecz, im mniej wielkich ludzi, tym więcej pomników i medali.
  • I cap się wyszczególnia, bo bardzo śmierdzi.
  • Ideolog chce z swojej gliny nowego człowieka zlepić i zawsze zrobi tylko błoto.
    • Źródło: s. 246
    • Zobacz też: błoto
  • Im więcej kontrolerów, tym więcej złodziei.
  • Kiedy żona na balu robi furorę, mężowi po balu śnią się grzyby.
  • Krytyka mądra oświeca, głupia gasi.
    • Źródło: s. 214
    • Zobacz też: krytyka
  • Kto gardzi doświadczeniem, albo wielki człowiek, albo wielki osioł; ale wielkich ludzi skapo.
    • Źródło: s. 247
  • Łgarzowi nikt nigdy nie wierzy, tylko czasem on sam sobie.
    • Źródło: s. 213
    • Zobacz też: łgarz
  • Milczenie pokrywa wiedzę i niewiedzę.
  • Naród, który nie ma siły i woli powiedzieć łotrom, że łotry, nie wart być narodem.
    • Źródło: s. 231
    • Zobacz też: naród
  • Nie ma większej radości dla głupiego, jak znaleźć głupszego od siebie.
  • Nie ten głupi, kto źle sądzi, ale ten, co go sędzią zrobił.
    • Źródło: s. 222
    • Zobacz też: sędzia
  • Nie umieć – nie ma grzechu. Ale wielki błąd: udawać, że się umie, czego się nie umie.
  • Pędzi jak po lodzie, ale jak upadnie to nie na pierzynę.
  • Prędzej złodziej przyzna się, że ukradł, niż profesor, że głupstwo powiedział.
  • U człowieka język – część najtrwalsza. Ani się zetrze, ani się skurczy, a jednak zawsze w ruchu.
  • Wiatr nie sieje, blask nie grzeje.