Tego lata, w Zawrociu

Tego lata, w Zawrociu – powieść Hanny Kowalewskiej.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

• A więc taka byłaś? Dumna, niezależna i nieugięta aż do końca? Jak ci się to udało w kraju, gdzie panuje mentalność całkowitego poświęcenia się matki, babki, ciotki, siostry? Gdzie, by być prawdziwą kobietą, trzeba wycisnąć z siebie ostatnią kroplę krwi, wysupłać ostatni grosz, odjąć sobie od ust, wysilić się ponad miarę, zapomnieć o sobie ostatecznie, roztopić się w innych!
  • Opis: Matylda o swojej babce

B

• Baby zwykle odmienia nowy facet.
  • Postać: Michał
  • Zobacz też: baba

• Bez diabła nie ma pokusy, pasji i namiętności, a bez tego nie byłoby życia.
  • Postać: Aleksandra

• Boję się być absolutnie taka sama jak inni – syndrom taśmy produkcyjnej, kompleks seryjnego produktu.
  • Postać: Matylda

• Boski czas jest inny od ludzkiego. Boskie oko też jest inne, przenikające na wskroś, wydobywające spod zapomnianych warstw czasoprzestrzeni choćby jedną, jedyną chwilę doskonałości w ludzkim życiu – słodki uśmiech, wzniosłą myśl, zachwycający gest, uduchowioną miłosną chwilę i równie pięknie odegrany spazm nienawiści.

• Bóg był doskonale obojętny, a czart szalony i zdolny do wszystkiego, do zła i dobra, do życia i śmierci, ale nie miał nic wspólnego z obojętnością.
  • Postać: Matylda

• Ból zadawany tym, których kochamy, jest jak bumerang – wraca i wbija się w nasze serce.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: ból

C

• Czarownice to nie są osoby, które mają nadprzyrodzony dar i kontakt z mocami piekielnymi, one tylko wiedzą to, co powinni wiedzieć inni. Głupota ogółu robi z mądrych kobiet wiedźmy.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: czarownica

D

• Do końca trzeba być sobą...
  • Postać: Aleksandra

• Duchy mają inny od naszego stosunek do czasu i przestrzeni. Przychodzą, kiedy chcą, gdzie chcą i do kogo chcą.
  • Postać: Matylda

• Dzieciństwo jest jak półsen, a starość? Czym jest starość?
  • Postać: Matylda

J

• Jednocześnie nie można być i tu i tam. Można tylko udawać, że się jest.
  • Postać: Matylda

• Jeśli jest raj, jest też zakazany owoc.
  • Postać: Matylda

K

• Kto patrzy w przeszłość i wydobywa z niej same ochłapy i strzępy, nie może zbudować przyszłości, bo nie ma czasu, by ją wymyślić. Nie ma też sił, by cieszyć się teraźniejszością, tą kroplą czasu – jedyną, która jest nam dana naprawdę.
  • Postać: Aleksandra

M

• Miłość jest przynależnością, rezygnacją z siebie i cierpieniem (...). Pragną jej ci, którzy nie mają odwagi zmierzyć się z samotnością.
  • Postać: Aleksandra.

• Miłość to nie służba, nie niewolnictwo. Ona nie zna warunków. Będę cię kochała, jeśli! Pozwolę się pocałować, ale najpierw! Oddam ci wszystko, jeżeli!
  • Postać: Matylda

N

• Najlepszymi lekarstwami są miłość i radość. No może jeszcze... zdrowy rozsądek.
  • Postać: ojciec Ireny, lekarz

• Nie zawsze szczera prawda jest prawdą obiektywną.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: prawda

• Nienawiść to podlejsza forma przynależności.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: nienawiść

P

• Plotki są rodzajem wzajemnego zjadania się.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: plotka

• Przeszłość sama odchodzi, nie trzeba jej niszczyć. Sama potrafi także wrócić – szukać ani ocalać też jej nie trzeba – bo jest tuż obok za ścianą czasu.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: przeszłość

W

• Więcej jest modlitwy w dobrym wierszu niż w wyklepanym pacierzu, w harmonijnym tańcu niż w siedzeniu w kościelnej ławie, w koncercie fortepianowym Czajkowskiego niż w źle odśpiewanej kolędzie.
  • Zobacz też: modlitwa

Z

• Zawiedziona miłość jest przecież taka twórcza...
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: miłość

• Ze starości leczy tylko kostucha.
  • Postać: Aleksandra
  • Zobacz też: starość

Ż

• Życie jest absurdem. Większość z nas nie zauważa absurdu, inni – nieliczni – potrafią go oswoić i zaakceptować.
  • Postać: Matylda
  • Zobacz też: życie