Stańczyk

Stańczyk Jana Matejki

Stańczyk (zw. też Stasiu Gąska od staropol. gąska, błazen; ur. ok. 1480, zm. ok. 1560) – nadworny błazen Aleksandra Jagiellończyka, Zygmunta Starego i Zygmunta II Augusta.

• Gadzina skórę zmienia, a przecież kąsa jednako.
  • Źródło: Wojciech Wrzesiński, Wokół stereotypów Niemców i Polaków, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1993, s. 272.

• Najwięcej doktorów na świecie.
  • Opis: cytat przypisywany.
  • Źródło: Jan Miodek, Rozmyślajcie nad mową!, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, s. 30.
  • Zobacz też: doktor

• Są to najprawdziwsi dworzanie i przyjaciele króla jegomości.
  • Opis: kiedy królowi Zygmuntowi Staremu w czasie choroby przystawiano pijawki.
  • Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI-XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301124385, s. 119.

O Stańczyku

• Gdybym pociągał sznury wielkich dzwonów
  To bym z nich dobył najwyższego tonu
  I biłbym biłbym na trwogę
  A dzwoneczkami na błazeńskiej czapce
  Swój kaduceusz mając za doradcę
  Kogóż przestrzec ja mogę
  • Autor: Jacek Kaczmarski, Stańczyk