Przysłowia ludu Dama

Dama (Damara) – lud afrykański, należący do grupy Khoikhoi (dawniej zwanej Hotentotami), zamieszkujący Namibię i mówiący językiem z rodziny khoisan.

Z Czarnego Lądu

(wybór i tłum. Joanna Mantel-Niećko, Nina Pilszczikowa, Roman Stopa, Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, seria: Myśli Srebrne i Złote; oprac. przysłów ludu Dama: Roman Stopa)

Czasem i w brzydkim osiedlu możesz possać smaczną miazgę z kory drzewa.
- Źródło: s. 234.

Gdy ktoś pozostaje w tyle, ma to swoje przyczyny.
- Źródło: s. 233.

Gdzie ptaki lot zniżają, tam jest woda.
- Źródło: s. 235.
- Zobacz też: ptak, woda

Kamienie na grobie będą o tym mówić.
- Źródło: s. 234.
- Zobacz też: grób, kamień

Kura nie pieje.
- Źródło: s. 232.
- Zobacz też: kura

My, ludzie, jesteśmy jak liście drzew.
- Źródło: s. 229.
- Zobacz też: człowiek, liść

My, ludzie, to jesteśmy tacy, że kochamy się dopiero, gdy śmierć nas rozdzieli.
- Źródło: s. 229.
- Zobacz też: miłość, śmierć

Nocą jest moim przyjacielem, rano odwraca się ode mnie.
- Źródło: s. 229.
- Zobacz też: przyjaciel

Sługa schlebia swemu panu, póki się nie naje.
- Źródło: s. 230.
- Zobacz też: pan, sługa

Straszyć – to nie to samo, co zabić.
- Źródło: s. 232.

Śmierć – to bogate dziecko, któremu się niczego nie odmawia.
- Źródło: s. 229.

Twój charakter jest twój.
- Źródło: s. 229.
- Zobacz też: charakter

Ucz się posługiwać lewą ręką, póki jeszcze masz prawą.
- Źródło: s. 235.
- Zobacz też: ręka

Wąż zrzuca starą skórę, ale pozostaje ona z nim nadal spokrewniona.
- Źródło: s. 232.
- Zobacz też: wąż

Wielki u obcych, mały u swoich.
- Źródło: s. 231.
- Zobacz też: mały, obcy, swój, wielki

Wielki wąż przychodzi, kiedy nie masz kija.
- Źródło: s. 231.
- Zobacz też: kij, wąż

Za aloesem stoi drugi aloes.
- Źródło: s. 232.
- Zobacz też: aloes

Zatrzymaj swoje oczy, chociaż ci zęby wypadną.
- Źródło: s. 235.
- Zobacz też: oczy, zęby