Przysłowia ludu Dama

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Przedstawiciele ludu Dama

Dama (Damara) – lud afrykański, należący do grupy Khoikhoi (dawniej zwanej Hotentotami), zamieszkujący Namibię i mówiący językiem z rodziny khoisan.

Z Czarnego Lądu[edytuj]

(wybór i tłum. Joanna Mantel-Niećko, Nina Pilszczikowa, Roman Stopa, Wiedza Powszechna, Warszawa 1958, seria: Myśli Srebrne i Złote; oprac. przysłów ludu Dama: Roman Stopa)

  • Czasem i w brzydkim osiedlu możesz possać smaczną miazgę z kory drzewa.
    • Źródło: s. 234.
  • Gdy ktoś pozostaje w tyle, ma to swoje przyczyny.
    • Źródło: s. 233.
  • Gdzie ptaki lot zniżają, tam jest woda.
    • Źródło: s. 235.
    • Zobacz też: ptak, woda
  • Kamienie na grobie będą o tym mówić.
  • Kura nie pieje.
    • Źródło: s. 232.
    • Zobacz też: kura
  • My, ludzie, jesteśmy jak liście drzew.
  • My, ludzie, to jesteśmy tacy, że kochamy się dopiero, gdy śmierć nas rozdzieli.
  • Nocą jest moim przyjacielem, rano odwraca się ode mnie.
  • Sługa schlebia swemu panu, póki się nie naje.
  • Straszyć – to nie to samo, co zabić.
    • Źródło: s. 232.
  • Śmierć – to bogate dziecko, któremu się niczego nie odmawia.
    • Źródło: s. 229.
  • Twój charakter jest twój.
  • Ucz się posługiwać lewą ręką, póki jeszcze masz prawą.
    • Źródło: s. 235.
    • Zobacz też: ręka
  • Wąż zrzuca starą skórę, ale pozostaje ona z nim nadal spokrewniona.
    • Źródło: s. 232.
    • Zobacz też: wąż
  • Wielki wąż przychodzi, kiedy nie masz kija.
    • Źródło: s. 231.
    • Zobacz też: kij, wąż
  • Za aloesem stoi drugi aloes.
    • Źródło: s. 232.
    • Zobacz też: aloes
  • Zatrzymaj swoje oczy, chociaż ci zęby wypadną.