Przysłowia ałtajskie

Jeździec ałtajski

Ałtajczycy (ałt. алтай кижи) – jeden z narodów turkijskich, zamieszkujący głównie góry Ałtaj na terenie rosyjskiej Republiki Ałtaju.

Kobierzec z gwiazd i półksiężyców

(wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, seria Myśli Srebrne i Złote, oprac. części ałtajskiej: Stanisław Kałużyński)

• Gdy bieleje głowa człowieka – zbliża się starość; gdy bieleją szczyty gór – zbliża się zima.
  • Źródło: s. 117.
  • Zobacz też: głowa, starość, szczyt, zima

• Gdzie nie ma byka, tam byczek panem.
  • Źródło: s. 116.
  • Zobacz też: byk, pan

• Leniwego mężczyznę poznaje się po jego zagrodzie.
  • Źródło: s. 116.
  • Zobacz też: lenistwo

• Nie ma futra bez kołnierza i nie ma kraju bez przywódcy.
  • Źródło: 117.
  • Zobacz też: futro, kraj, przywódca

• Nie wpadaj w zachwyt, gdy zobaczysz nowe, i nie odwracaj się – gdy zobaczysz stare.
  • Źródło: s. 118.

• Po dymie z paleniska poznaje się kobiety, które późno wstają.
  • Źródło: s. 116.
  • Zobacz też: dym, śpioch

• Szczodry chodzi bez koszuli.
  • Źródło: s. 116.
  • Zobacz też: koszula

Inne

• Biedny mężczyzna jest lepszy niż kobieta z głową ze złota.
  • Źródło: „Nauka” nr 4, Ossolineum, 2001, s. 175.
  • Zobacz też: bieda, głowa, kobieta, mężczyzna, złoto

• Choroba zwierzęcia tuczy psa, choroba człowieka tuczy szamana.
  • Źródło: Marta Steiner, Geneza teatru w świetle antropologii kulturowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2003, s. 210.
  • Zobacz też: choroba, pies