Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865–1940) – polski poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg, piewca góralszczyzny.
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |

A[edytuj]
- A kiedy będziesz moją żoną,
Umiłowaną, poślubioną,
Wówczas się ogród nam otworzy,
Ogród świetlisty, pełen zorzy.- Źródło: Dla rymu w: Poezyje T. 3, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1900, s. 97.
B[edytuj]
- Był czas, żeśmy się rozumieli,
ten czas przeminął i nie wróci.- Opis: początek wiersza.
- Źródło: Był czas (1900)
C[edytuj]
- Ciche, mistyczne Tatry, owe wieczne głusze
zimowych, śnieżnych pustyń, owe zapadliska,
niedostępne wśród złomów, gdzie jeden się wciska
mrok i gdzie wicher końcem swych skrzydeł uderza- Źródło: Ciche, mistyczne Tatry…
- Zobacz też: Tatry
- Cóż więc jest? Co zostało nam co wszystko wiemy,
dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza?
Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza
człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy.- Źródło: Koniec wieku XIX
- Choć życie nasze splunięcia nie warte:
Evviva l’arte!- Opis: polskie brzmienie tytułu: Niech żyje sztuka.
- Źródło: Evviva l’arte!, w: Poezye tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 46.
D[edytuj]
- Dziś – pierwsze nasze myśli są zwątpieniem,
Nudą, szyderstwem, wstrętem i przeczeniem.- Źródło: Dziś, w: Poezye tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 14.
F[edytuj]
- Fatalnością kameleonów jest to, że umiejąc zmieniać barwę, nie potrafią zmienić kształtu.
- Źródło: Almanach Polonii, Wydawn. Interpress, 1979.
G[edytuj]
- Głupie ucho, co tylko mowy ludzkiej słucha,
głupi język, co tylko słowa z siebie prószy.- Źródło: Poezje wybrane, LSW, 1968, s. 258.
H[edytuj]
- Hej! idem w las – piórko sie mi migoce!
Hej! idem w las – dudni ziemia, gdy krocę!- Źródło: Marsz zbójecki ze „Skalnego Podhala” w: Poezje: wydanie zbiorowe, tom 3, wyd. Inst. Wyd. Bibljoteka Polska, Warszawa, s. 164.
- Zobacz też: las
I[edytuj]
- I konsekwentni, i niekonsekwentni wymagają konsekwencji u innych.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Instynkt idzie, refleksja wędruje.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
K[edytuj]
- Kiedy tysiąc baranów pozna, że razem mają dwa tysiące rogów, nie ma tam co robić ani pasterz, ani pies.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Kocham Tatry. Kocham ich pustkę i milczenie, ich martwość o spokój posępny. W ich mgłach błąka się myśl moja i szuka dawnych swoich wierzeń i miłości, uczuć i siły. Po ich dolinach i przełęczach chodzi myśl moja i smuci się, że nie może być ogniem w ogniu, wichrem w wichrze, światłem w świetle; że nie może być z wami, być waszym, o duchy żywiołów! Nad potokami usiada myśl moja i smuci się…
- Któż nam powróci te lata stracone
Bez wiosennego w wiośnie życia nieba?…- Źródło: Któż nam powróci… w: Poezye tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 15.
L[edytuj]
- Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu.
- Źródło: Lubię, kiedy kobieta, Poezje, seria II, 1894.
- Zobacz też: harmonia głoskowa
- Lubię patrzeć oczyma wewnątrz zwróconymi
w świat, co się niezmierzony sam w człowieku stwarza.- Źródło: Muszla w: Wybór poezyj, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1906, s. 138.
- Ludzie są równi, tylko nierówność ich dzieli.
- Źródło: Aforystyka dwudziestolecia. 1918–1939, wyb. Ludwik Bohdan Grzeniewski, Warszawa 1984, PIW, s. 17.
M[edytuj]
- Melancholia jest ojczyzną myśli.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał K. Nowak, Warszawa 1998.
- Zobacz też: melancholia, myśli
- Melancholia, tęsknota, smutek, zniechęcenie
Są treścią mojej duszy…- Źródło: Zamyślenia w: Poezye tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 151.
- Zobacz też: tęsknota, smutek, zniechęcenie, dusza
- Mów do mnie jeszcze…
- Opis: bardziej znane jako pieśń Mieczysława Karłowicza.
- Źródło: Preludya. XXXV w: Poezye tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1901, s. 201.
N[edytuj]
- Na Anioł Pański biją dzwony.
- Źródło: Anioł Pański w: Poezyje T. 3, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1900, s. 78.
- Na dwie rzeczy nie ma lekarstwa: na śmierć i na bezczelność.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Nic człowieka tak nie charakteryzuje jak rodzaj zabawy, jakiej szuka.
- Nie będę już tem, czem być miałem, ale chcę żyć, pókim się jeszcze w błoto nie zamienił. Cóż są ludzie? Chodzące trupy. Walka ze śmiercią, ze zniszczeniem organizmu za każdem poruszeniem szczęk, za każdym oddechem — oto życie. W każdym włosie masz zaród trupi, każdym krokiem niweczysz w sobie siłę żywotną. Wszystko jest tylko chwilowym i daremnym oporem przeciw śmierci. Umieramy ciągle, od chwili poczęcia poczynamy umierać, śmierć jest tylko ostatnim momentem całożyciowego konania. Ach! Zapomnieć o tem, przekląć tę nędzną obmierzłą dolę — — i żyć!
- Źródło: Anioł śmierci, wydanie czwarte, Warszawa-Kraków 1906, s. 52.
- Niechęć zgryzie chęć – ma więcej liter.
- Nienawiścią nie można zajechać daleko. Za daleko można.
- Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 15.
P[edytuj]
- Pamiętam ciche jasne, złote dnie.
- Opis: bardziej znane jako pieśń Mieczysława Karłowicza.
- Źródło: Preludya. XXX, w: Poezje: wydanie zbiorowe, tom 1, wyd. Inst. Wyd. Bibljoteka Polska, Warszawa, s. 286.
- Pierwszą cechą ordynarnego mężczyzny jest to, że nie spostrzega własnej ordynarności.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Pisarz rozsądny nie czyta nikogo: gorszych od siebie, bo po co? Lepszych, żeby się nie martwić.
- Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit.
- Pytała się ludzka tęsknica
kędy jej kres?- Źródło: Ludzka tęsknota w: Poezje: wydanie zbiorowe, tom 3, wyd. Inst. Wyd. Bibljoteka Polska, Warszawa, s. 194.
R[edytuj]
- Rotą Konopnickiej zmartwychwstała Polska dzisiejsza. Należy się jej za to od Narodu pomnik.
- Opis: o Rocie (Marii Konopnickiej), w 1918.
- Źródło: Mija 100 lat od powstania Roty, naukawpolsce.pl, 13 stycznia 2010.
- Zobacz też: Polska, pomnik, naród, zmartwychwstanie
S[edytuj]
- Są takie chwile, gdy się nie śmie badać
Swej własnej duszy, bo się człowiek lęknie,
Że ani jednej nie znajdzie w niej struny,
Co potrącona, jeszcze czysto dźwięknie.- Źródło: Są takie chwile… w: Poezyje T. 1, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1905, s. 26.
- Szczęście jest tylko jedno… w wielkiej ciszy wielkiego kochania.
- Szkoda drzewa, które nie wyszumiało całej melodii.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
T[edytuj]
- Taki jest mój pogląd na świat – rzekł kwadrat do rozgwiazdy.
- Źródło: Żądło i miód mądrości. Antologia aforyzmu polskiego, wyb. Kazimierz Orzechowski, Ossolineum, 1977, s. 53.
- Zobacz też: kwadrat
- Tyś jest najwyższą z sił, wszystko ulega tobie, miłości!
- Źródło: Antologia poezji polskiej od średniowiecza do współczesności. Wybór: Jan Grzybowski, Katowice 2007, s. 648.
W[edytuj]
- W twarzy narodu widnieją twarze wszystkich ludzi.
- Źródło: Aforystyka dwudziestolecia, op. cit., s. 19.
- Wiersz jest arystokracją mowy.
- Źródło: Żądło i miód mądrości, op. cit., s. 60.
- Wierzę, że są kwiaty,
które się rodzą z spojrzeń ludzkich oczu!- Źródło: Qui amant... (Którzy kochają) w: Poezje: wydanie zbiorowe, tom 2, wyd. Inst. Wyd. Bibljoteka Polska, Warszawa, s. 315.
- Wojny dla ludzkości są jak porody dla kobiety: nie chciałaby więcej rodzić, gdyby nie zapomniała cierpienia.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
- Wolę polskie gówno w polu,
Niż fijołki w Neapolu.- Źródło: Patryota (1898)
- Opis: opublikowane w krakowskim „Życiu” pod pseudonimem Szyldkret.