Kazimierz I Odnowiciel

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Kazimierz I Odnowiciel

Kazimierz I Karol Odnowiciel (1016–1058) – książę z dynastii Piastów, władca Polski w latach 1034–1058 (z przerwami), syn Mieszka II Lamberta i Rychezy Lotaryńskiej.

O Kazimierzu I Odnowicielu[edytuj]

  • Chyba ty królu, Odnowicielem
    Od twego ludu nazwany,
    Chyba ty będziesz pocieszycielem,
    I krwawe zgoisz nam rany!
    Jakoż pod sterem króla Kaźmierza,
    Ojczysta krzepi się nawa:
    On bunt Prusaków dzielnie uśmierza,
    I tłumi rokosz Masława.
  • Gdy Kazimierz Odnowiciel wrócił do kraju i rozpoczął dzieło odnawiania Państwa i przywracania w nim Kościoła po reakcji pogańskiej, to przywiódł z sobą rycerstwo zachodnie i kler już wyłącznie tylko łaciński. Nastąpił zanik pierwotnej dwutorowości chrześcijaństwa polskiego.
    • Autor: Józef Umiński, Obrządek słowiański w Polsce IX–XI wieku i zagadnienie drugiej metropolii polskiej w czasach Bolesława Chrobrego, „Roczniki Humanistyczne KUL”, 1954, zeszyt 4, s. 10–11.
    • Zobacz też: reakcja pogańska
  • Kazimierz nie zwojował Kijowa, nie przyłączył żadnej ziemi ościennej, ale przez całe życie szedł w górę, od zwycięstwa do zwycięstwa. Umierając zostawia kraj na nowo urządzony i ukierunkowany politycznie. (…) Kazimierz przełamał złą passę wojen toczonych równocześnie z wszystkimi sąsiadami, stał się Odnowicielem w pokoju.
  • Na obrazku już nasz władca fachowo składa dłonie do modlitwy i surowo patrzy w oczy obecnych, jak gdyby chciał sprawdzić, czy zachowują się należycie w takiej oto chwili.
  • „Odnowiciel”… Należy oddać sprawiedliwość temu przydomkowi, imionisku (jak je zwał Mickiewicz), może wręcz tytułowi, którego noszenie – czy za życia monarchy przypisane, czy po jego kadencji – obowiązuje i zobowiązuje, Zwłaszcza gdy się o tak pozytywnym bohaterze opowiada.
    • Autor: Szymon Kobyliński, Tajemnice pocztu Matejki, Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1984, s. 23.
  • Usuwa zewsząd samozwańcze władze i dookoła z poszczególnych prowincji wypędza niegodnych książąt i przywraca należne posłuszeństwo.
    • Źródło: Mistrza Wincentego Kronika polska, tłum. K. Abgarowicz, B. Kürbis
  • Zbratał z Niemcem się doraźnie,
    Potraktował też przyjaźnie
    Kijów, ślub dowodem tego
    Z ruską laską Dobroniegą.
    No i właśnie z ich pomocą
    Gonił wroga dniem i nocą
    I odzyskał, co zabrali,
    Więc go wszyscy poważali.
    Mir też miał u warszawiaków,
    Choć stolicą zrobił Kraków. (…)
    Kazik! Kazik! Odnowiciel! –
    Szanujemy bardzo my cię!