Juliusz Kydryński

Juliusz Kydryński (1921–1994) – polski prozaik, krytyk teatralny i filmowy oraz tłumacz z języków angielskiego, niemieckiego i francuskiego, starszy brat Lucjana Kydryńskiego.

(…) anonsując Eroicę jako istotne wzbogacenie szeregu pozytywnych pozycji naszej kinematografii – zwracam uwagę na szczególne jej zalety, do których zaliczam: całą fotografię filmu, bardzo dobry (nareszcie!!!) dialog i kilka sekwencji bardzo wysokiej klasy (…).
Przyznaję jednak, że wolałbym, aby Eroiki nie psuł… sam tytuł oraz pretensjonalność używania terminów muzycznych dla nazwania nowel, ale (…) darowuję chętnie te braki za świetną grę E. Dziewońskiego (…), J. Nowaka (…), J. Kosteckiego (…), a przede wszystkim jedynego, niezastąpionego i niepowtarzalnego Kazimierza Rudzkiego (…).
- Opis: o filmie Eroica.
- Źródło: Dwie komedie wesołe i dwie tragiczne, „Życie Literackie” nr 4, 26 stycznia 1958, s. 9.
- Zobacz też: Edward Dziewoński, Kazimierz Rudzki

Mój Boże, cóż to za fantastyczna twarz! I talent! I kultura aktorska!
- Opis: o Kazimierzu Rudzkim.
- Źródło: Dwie komedie wesołe i dwie tragiczne, „Życie Literackie” nr 4, 26 stycznia 1958, s. 9.

Nową i ładną twarz prezentuje (…) Ewa chce spać. Twarz należy do Barbary Kwiatkowskiej. (…) jak szkoda, że skoro już udało się znaleźć nie tylko śliczną dziewczynę, lecz także bardzo zdolną aktorkę, to każe się jej grać w obrazie tak żenująco słabym. Ewa chce spać (…) ma miejsca zabawne i dobre, w całości jednak jest jakimś dziwnym tworem, oscylującym między co najmniej kilku koncepcjami artystycznymi, a nie utrzymanym w żadnej, wykorzystującym w sposób tak nieudolny, że aż rozbrajający, pomysły, oglądane niedawno w – o ileż lepszych – filmach zagranicznych, pozbawionym jakiegokolwiek ładu kompozycyjnego i w ogóle sensu.
- Opis: o filmie Ewa chce spać.
- Źródło: Wesoło, niewesoło i poważnie, „Życie Literackie” nr 10, 9 marca 1958, s. 12.