Jan Śpiewak (poeta)
Jan Śpiewak
Jan Śpiewak (1908–1967) – polski poeta, eseista i tłumacz.
- Mój wiersz codziennie podchodzi do Ciebie, onieśmielony.
Mój wiersz codziennie krąży w odległości wyciągniętej dłoni
i nie śmie wypowiedzieć siebie i czeka cierpliwie.- Źródło: Do żony
- Zobacz też: wiersz
- Mówi matka, która mieszka w chmurze:
Oto owoc, oto gałąź, oto wiatr.
Oto liść, który w dłoniach moich rośnie,
Aby cień po tobie nadal trwał
W rozdzwonionych włosach syna.- Źródło: Moja matka, która mieszka w chmurze
O Janie Śpiewaku
[edytuj]- Za bardzo się bał.(...) Tego, że na drzwiach pojawią się jakieś napisy, że coś się stanie z rodziną. Nawet dwadzieścia lat po wojnie przechowywał w biurku mąkę i cukier na wypadek wojny. Nie był w stanie zdusić strachu z dwóch wojen światowych.(...) Ojciec chodził inaczej ubrany. Miał co prawda starą, workowatą marynarkę z MHD lub z UNRRA, czyli powszechny powojenny uniform inteligenta i robotnika, ale nosił do tego baskijski beret przekrzywiony na bok. Chodził zawsze z rękoma założonymi do tyłu – jakby związanymi – i mówił do siebie, prowadził intensywny dialog ze sobą. Prawdę mówiąc, sprawiał wrażenie półprzytomnego.
- Poezja Jana Śpiewaka jest świadectwem wyobraźni, która nie tchórzyła przed cierpieniem, wyobraźni, która nie bała się być chaosem, wyrazem bólu, psychicznej szarpaniny. Chodzi o cierpienie obu wojen światowych, głodu, utraty najbliższych. I jednocześnie Śpiewak potrafił być poetą syntetyzującym historyczne doświadczenie i namysł nad nim. W moim rozumieniu wielkim poetą nowożytności można być tylko pod warunkiem połączenia tych dwóch aspektów: wierności powszechnemu i indywidalnemu cierpieniu oraz umiejętności syntetycznego skrótu, sugestywnego przekazu doświadczenia.