Innocenty VIII

Innocenty VIII

Innocenty VIII (łac. Innocentius VIII, właśc. Giovanni Battista Cibo; 1432–1492) – papież od 1484 r.

O Innocentym VIII

• Jeśli Sykstus uzyskiwał pieniądze ze sprzedaży wszelkich duchownych łask i dostojeństw, to Innocenty i jego syn założyli bank łask świeckich, gdzie za złożeniem wysokiej taksy otrzymywano przebaczenie za morderstwa i zabójstwa; każda taka kara przynosi skarbowi papieskiemu 150 dukatów, a nadwyżkę zagarnia Franceschetto [syn papieża]. Za ostatnich bowiem lat tego pontyfikatu roi się w Rzymie od zbrodniarzy protegowanych i nieprotegowanych; stronnictwa, których poskromienie zapoczątkował Sykstus, ponownie rozkwitły w całej pełni.
  • Autor: Jakub Burckhardt, Kultura Odrodzenia we Włoszech, przeł. Maria Kreczowska, Wyd. Czytelnik, Warszawa 1961, s. 267.
  • Zobacz też: Sykstus IV

• Zabijanie czarownic po raz pierwszy zalecił w XIII wieku papież Grzegorz IX. Odtąd sporadycznie odbywały się sądy o czary, jednak dopiero w XV wieku prześladowania na tym tle przyjęły masowy charakter. W roku 1484 papież Innocenty VIII wydał bullę, w której potwierdził rzeczywiste istnienie czarownic. Odtąd wszelkie co do tego wątpliwości uznawano za herezję. Ruszyła fala procesów o czary. W ciągu roku od wydania bulli wyróżniający się gorliwością inkwizytor Cumanus skazał na stos czterdzieści jeden kobiet, a pewien jego kolega z włoskiego Piemontu zarządził egzekucję stu czarownic. W rok później dwóch dominikańskich inkwizytorów, Jakub Sprenger i Heinrich Krämer (Henricus Institoris) ogłosiło drukiem swoje tyleż wielkiej, co wątpliwej sławy dzieło, Malleus Maleficarum, czyli Młot na czarownice, w którym zamieścili długą listę magicznych praktyk uprawianych przez czarownice i ich diabelskich kochanków, wszelkie zjawy, widma, demony, sukkuby i inkuby.
  • Autor: James A. Haught, Święty koszmar. Ilustrowana historia mordów i okrucieństw religijnych, tłum. A. Dominiczak, wyd. Prometeusz, Warszawa 2003, s. 24.
  • Zobacz też: inkwizycja, Młot na czarownice