Ilja Ilf

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Ilja Arnoldowicz Ilf (ros. Илья Арнольдович Ильф, właśc. Jechiel-Lejb Fajnzilberg; 1897–1937) – radziecki prozaik i satyryk.

Z notatnika (1925–1937, wyd. 1939)[edytuj]

  • – Boga nie ma!
    – A ser jest? – smutno zapytał nauczyciel.
  • Dziwne miasto, w którym pomniki pochodzą z cmentarza.
  • Gdy ona przechodzi obok telefonu, membrana sama dzwoni.
  • Nie chwalcie się, że umiecie śpiewać. W socjalizmie wszyscy będą śpiewać.
  • Patrząc na niego, przestajesz wierzyć, że człowiek pochodzi od małpy; zaczynasz wierzyć w pochodzenie człowieka od krowy.
  • Sam do siebie wysyłał mnóstwo listów, by dokuczyć listonoszowi.

Dwanaście krzeseł[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Dwanaście krzeseł.
  • Apetyt rośnie w miarę stania w kolejce.
  • – Powiedzcie, a dwieście rubli nie uratuje giganta myśli?
    – Uważam, że (wszelkie) targi są tutaj nie na miejscu!
    • – Скажите, а двести рублей не могут спасти гиганта мысли?
      – Я думаю, что торг здесь не уместен!
      (ros.)
  • Zachowujesz się po chamsku, młodzieży.
    • Хамите, парниша. (ros.)

Ostap Bender[edytuj]

Bohater powieści Dwunaście krzeseł i Złoty cielec.

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Ostap Bender.
  • Bunt na pokładzie?
    • Бунт на корабле? (ros.)
  • Chciałbyś może jeszcze dostać klucz do mieszkania, w którym leżą pieniądze?
    • Может быть, тебе дать ещё ключ от квартиры, где деньги лежат? (ros.)
  • Trzymajcie się! Rosja o Was nie zapomni! Zachód nam pomoże!
    • Крепитесь! Россия вас не забудет! Запад нам поможет! (ros.)